ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ, ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ
Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, Σ' ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Οι πλανεμένες αλήθειες του αναρχισμού(Άγνωστος συγγραφέας)

Η ιδέα πίσω από το παρακάτω άρθρο πηγάζει από την ανάγνωση μιας απομαγνητοφωνημένης συζήτησης του αναρχοσυνδικαλιστή Sam Dolgoff με διαφόρους αριστεριστές σχετικά με παρερμηνείες του αναρχισμού όπως αυτή βρίσκεται στο τελευταίο βιβλίο του Fragments: A Memoir. Ένα κομμάτι αποτελεί πιστή(;) μεταφορά του κειμένου.
O αναρχισμός σε καμία περίπτωση δεν πρεσβεύει τον απολύτως αντικοινωνικό ατομικισμό
Όταν μιλάμε για τον αναρχισμό, δεν αναφερόμαστε επ’ ουδενί σε ένα μοντέλο βασισμένο στην απόλυτη, ανεύθυνη, μεμονωμένη προσωπική ελευθερία που απορρίπτει κάθε μορφή οργάνωσης και αυτοπειθαρχίας. Μόνο η απόλυτη απομόνωση θα μπορούσε να καταφέρει κάτι τέτοιο.
Αντιθέτως, ο αναρχισμός είναι πλήρες συνώνυμο του ελευθεριακού σοσιαλισμού ή κοινωνικού αναρχισμού. Δηλαδή, όπως υποδεικνύει και ο όρος κοινωνικός social, αναφερόμαστε στην ένωση ανθρώπων που ζουν μαζί και συνεργάζονται στα πλαίσια ελευθέρων κοινωνιών. Η αποκήρυξη του καπιταλισμού και του κράτους, η αυτοδιαχείριση της βιομηχανίας, η αυτοδιάθεση και η διανομή αγαθών βάση αναγκών είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν ακριβώς κοινωνικό τον αναρχισμό. Ο Kropotkin, προσπαθώντας να διακρίνει τον αναρχισμό βάση των θεμελιωδών διαφορών πάνω στο πώς και στο πότε θα συνειδητοποιηθούν οι στόχοι του και σε σχέση με τους ατομικιστικές, τον έθεσε στο αριστερό άκρο του σοσιαλιστικού κινήματος. Ταυτόχρονα ο Borovoi κηρύττει πως η βάση για τον αναρχισμό είναι η ισότητα μεταξύ των μελών μιας ελεύθερα οργανωμένης κοινότητας. Η κοινωνικότητα του αναρχισμού θα μπορούσε να συνοψιστεί στο αδιάλλακτο δικαίωμα του καθενός στην διαφορετικότητα.

Ο αναρχισμός δεν αναφέρεται στην απεριόριστη ελευθερία και στην αποποίηση της ευθύνης


Στις κοινωνικές σχέσεις μεταξύ τον ανθρώπων ξεκάθαρες φόρμουλες πρέπει να γίνουν αποδεκτές: Η υποχρέωση όλων απέναντι στην εκπλήρωση μιας ελευθέρως κοινά αποδεκτής συμφωνίας. Ο αναρχισμός δεν είναι η απουσία διαχείρισης. Είναι αυτοδιαχείριση.
Αυτοδιαχείριση σημαίνει αυτοπειθαρχία.
Το αντίθετο της αυτοπειθαρχίας είναι η επιβαλλόμενη υπακοή που επιβάλλεται από τους εξουσιαστές στα αντικείμενα της εξουσίας τους. Για την αποφυγή αυτού, τα μέλη κάθε μιας κοινωνίας ελεύθερα καταρτίζουν τους κανονισμούς της κοινωνίας τους και συμφωνούν σ’ αυτούς τους κανόνες που οι ίδιοι ορίζουν για αυτούς. Αυτοί που αρνούνται να ακολουθήσουν την εθελοντική συμφωνία που θέσπισαν χάνουν τα οφέλη που απορρέουν από αυτήν.

Το δικαίωμα στην αποχώρηση

H τιμωρία για την παραβίαση των συμφωνημένων κανόνων αντισταθμίζεται με το αναφαίρετο δικαίωμα της αποχώρησης. Το δικαίωμα των ατόμων και των ομάδων να αυτοδιαθέτονται ως προς την μορφή της ένωσης τους, είναι το σημαντικότερο όλων των πολιτικών δικαιωμάτων λέει ο Bakunin. Η δε κατάργηση του, οδηγεί στην επανενθρόνιση της τυραννίας. Δεν μπορεί κανείς να αποχωρήσει από την φυλακή! Η αποχώρηση όμως δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση αφορμή για την παράλυση της κοινότητας. Aνθρωποι με έντονα κοινά συμφέροντα είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα συνεργαστούν. Aνθρωποι που είναι πιθανών να βγουν χαμένοι από την αποχώρηση, απλώς συμβιβάζουν τις διαφορές τους. Οι άνθρωποι αυτοί οι οποίοι δεν μοιράζονται κοινές θέσεις με την κοινότητα, δεν θα την βλάψουν καθόλου αποχωρώντας, απεναντίας, θα εξαλείψουν μια πιθανή πηγή μελλοντικών τριβών, προωθώντας έτσι την γενικότερη αρμονία.

Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ αναρχισμού και κράτους

Η διδαχή του ελευθέρως αποδεκτού συνόλου κανόνων σε αντάλλαγμα υπηρεσιών (δηλαδή η διαχείριση) που πρεσβεύει ο αναρχισμός, είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από την διδαχή της εξουσίας επί των αντικείμενων(των ανθρώπων) του κράτους. Για παράδειγμα, όταν χρειαστεί να επισκευάσω το ραδιόφωνο μου, η εξουσία του ειδικού τεχνίτη λήγει όταν τελειώσει η επισκευή. Το ίδιο ισχύει όταν θα του βάψω το δωμάτιο του. Η αμοιβαία ανταλλαγή των αγαθών και των υπηρεσιών είναι μία περιορισμένη συνεργατική σχέση που αποκλείει αυτόματα τη δικτατορία. Αντίθετα, το κράτος, είναι ένας ολοκληρωτικός μηχανισμός που κυβερνά ολόκληρη την πορεία του ατόμου, από την σύλληψη μέχρι τον θάνατο, ένας μηχανισμός τις επιταγές του οποίου είμάι υποχρεωμένος να υπακούω ή να υποστώ εξευτελισμό, κατάργηση δικαιωμάτων, φυλάκιση ακόμη και θάνατο. Οι άνθρωποι μπορούν ελεύθερα να αποχωρήσουν από μια ομάδα ή ακόμη να οργανώσουν και μία δικιά τους, αλλά δεν μπορούν να αποφύγουν την δικαιοδοσία του κράτους. Ακόμη και αν καταφέρουν να δραπετεύσουν από την αρμοδιότητα ενός κράτους, περνώντας σε κάποιο άλλο, αυτόματα εκτίθενται στην δικαιοδοσία του δεύτερου.

Η αντικατάσταση του κράτους

Οι ιδέες του αναρχισμού δεν οικοδομούνται τεχνητά από τους ίδιους τους αναρχικούς, παρά προκύπτουν από τάσεις που υπόκεινται σε φυσικές διεργασίες. Ο kropotkin, διατυπώνοντας τις αρχές της κοινωνιολογίας του αναρχισμού, επιμένει ότι η θεώρηση την ελεύθερης κοινωνίας κατά τον αναρχισμό βασίζεται σε εκείνα τα στοιχεία που παρέχονται ήδη από την παρατήρηση της ζωής στο παρόν
Οι θεωρητικοί του αναρχισμού αυτοπεριορίστηκαν στο να υιοθετήσουν την πρόταση για χρησιμοποίηση όλων τον χρήσιμων δομών της παλαιάς κοινωνίας στην προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας.Ο Marx είπε ότι τα στοιχεία για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας βρίσκονται ήδη στην καταρρέουσα μπουρζουά κοινωνία του σήμερα, μία αρχή θεμελιώδης για όλες τις εκφάνσεις του σοσιαλιστικού κινήματος.
Οι αναρχικοί επιδιώκουν να αντικαταστήσουν το κράτος, όχι με χάος, αλλά με τις φυσικές, αυθόρμητες μορφές οργάνωσης που προκύπτουν οπουδήποτε η αμοιβαία προσπάθεια και η επιδίωξη κοινών συμφερόντων μέσω συνεργασίας και αυτοδιαχείρισης γίνεται αναγκαία. Μια αναγκαιότητα που πηγάζει από την νατουραλιστική αλληλεξάρτηση μεταξύ των ανθρώπων και της επιθυμίας για αρμονία. Αυτής της μορφής η οργάνωση αποτελεί ένα φεντεραλιστικό σύστημα. Κοινωνία χωρίς τάξη (όπως υπονοεί και ο όρος κοινωνία) είναι ασύλληπτη! Η οργάνωση όμως αυτής της τάξης δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμια του κράτους. Το φεντεραλιστικό σύστημα είναι μια μορφή τάξης που υπήρξε πριν από τον σφετερισμό της κοινωνίας από το κράτος, και θα επιβιώσει από το τελευταίο.
Δύσκολα θα βρει κανείς μία μορφή οργάνωσης που, προτού σφετεριστεί από το κράτος, δεν είχε φεντεραλιστικό χαρακτήρα. Μέχρι σήμερα η λίστα και μόνον του πολύπλοκου συνόλου των τοπικών, επαρχιακών, εθνικών και διεθνών ομοσπονδιών και συνομοσπονδιών που περιτριγυρίζουν την ανθρώπινη δραστηριότητα θα γέμιζε πολλούς τόμους. Η συνενωμένη σε ομοσπονδία μορφή οργάνωσης μπολιάζει τις ομάδες και τις ομοσπονδίες με τα οφέλη της ενότητας και της συνεργασίας ενώ ταυτόχρονα τους επιτρέπει να εξασκούν την δική τους ελευθερία στον δικό τους χώρο, καταφέρνοντας έτσι να αυξήσουν το βεληνεκές της συνολικής τους ελευθεριακής συνείδησης. Ο φεντεραλισμός, συνώνυμο του όρου ελεύθερη συμφωνία, είναι η οργάνωση της ελευθερίας. Αυτός που μιλάει για ελευθερία χωρίς να μιλάει για φεντεραλισμό, δεν λέει τίποτα , είχε πει ο Proudhon!

Μετά την επανάσταση

Η κοινωνία πρόκειται για ένα απέραντο αλληλοσυμπληρούμενο δίκτυο συνεργατικής εργασίας και όλοι οι βαθιά ριζωμένοι θεσμοί που λειτουργούν προς όφελός της θα συνεχίσουν να υπάρχουν σε κάποια μορφή για τον απλό λόγο ότι η ίδια η ύπαρξη των ανθρώπων εξαρτάται από αυτήν την εσωτερική συνοχή. Και αυτό είναι κάτι που δεν έχει ποτέ αμφισβητηθεί από κανέναν. Αυτό που χρειάζεται όμως είναι χειραφέτηση από εξουσιαστικούς κοινωνικούς θεσμούς και από εξουσιαστές που λειτουργούν μέσα στους οργανισμούς αυτούς καθαυτούς. Προ παντός πρέπει να μπολιαστούν με επαναστατικό πνεύμα και πάνω απ’ όλα εμπιστοσύνη στην δημιουργική ικανότητα των ανθρώπων. Οι αναρχικοί ενδιαφέρθηκαν πρωτίστως για τα άμεσα προβλήματα του κοινωνικού μετασχηματισμού που πρέπει να αντιμετωπιστεί σε οποιαδήποτε χώρα μετά από την επανάσταση. Ήταν ακριβώς για αυτόν τον λόγο που οι θεωρητικοί της αναρχίας προσπάθησα να συντάξουν μέτρα που θα αντιμετωπίσουν τα έντονα προβλήματα που είναι πιθανόν να προκύψουν κατά την διάρκεια την περιόδου που ο Malatesta ονομάζει «περίοδος μετάβασης και αναδιοργάνωσης».
Μια σύντομη περιγραφή του σκεπτικού του Malatesta ακολουθεί:
Τα σημαντικά προβλήματα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν αναβάλλοντας την λύση τους στο απώτερο μέλλον -ίσος μετά από εκατό χρόνια ή περισσότερο- όταν πλέον ο αναρχισμός θα έχει γίνει πλήρως κατανοητός και οι άνθρωποι θα έχουν γίνει πλέον συνειδητοποιημένοι αναρχοκομμουνιστές. Οι αναρχικοί θα πρέπει να έχουμε μία λύση για αυτά τα προβλήματα εάν δεν θέλουμε να διαδραματίσουμε τον ρόλο των «άχρηστων και ανίκανων γκρινιάριδων», ενώ ταυτόχρονα οι εξουσιαστές συγκεντρώνουν μεγαλύτερη και περισσότερη δύναμη. Με ή χωρίς αναρχία, οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από φαγητό και ικανοποίηση των υπολοίπων βασικών αναγκών τους. Οι πόλεις πρέπει να συνεχίσουν να προμηθεύονται τα αναγκαία και οι ζωτικές υπηρεσίες δεν πρέπει να διακοπούν. Ακόμη και αν οι υπηρεσίες αυτές είναι οι χειρότερες δυνατές, οι άνθρωποι δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν να τις παρενοχλήσει εκτός και μέχρις ότου έχουν πλέον αναδιοργανωθεί σε μία καλύτερη βάση. Κάτι τέτοιο όμως δεν γίνεται από την μία ημέρα στην άλλη.
Η οργάνωση σε μια ευρείας κλίμακας αναρχοκομμουνιστική κοινωνία μπορεί μόνο να επιτευχθεί βαθμιαία καθώς το επιτρέπουν οι υλικοί πόροι και οι μάζες πείθονται για τα οφέλη που θα αποκομίσουν καθώς εξοικειώνονται με τις ριζικές αλλαγές στον τρόπο ζωής τους. Εφόσον ελεύθερος και εθελοντικός κομμουνισμός (το συνώνυμο του αναρχισμού κατά τον Malatesta) δεν μπορεί να επιβληθεί, ο Malatesta υπογραμμίζει την σπουδαιότητα της συνύπαρξης διαφόρων οικονομικών μοντέλων: κολλεκτιβισμός, αμοιβαία βοήθεια, ατομικισμός - με την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχει καμία εκμετάλλευση άλλων.
O Malatesta είναι βέβαιος ότι το παράδειγμα των επιτυχημένων ελευθεριακών κολλεκτίβων θα προσελκύσει και άλλους στην τροχεία της συλλογικότητας.
Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι υπάρχει μία απόλυτη λύση στο κοινωνικό πρόβλημα, αλλά χιλιάδες διαφορετικές και μονίμως εξελισσόμενες όπως ακριβώς και η κοινωνική ύπαρξη διαφοροποιείται στον χωροχρόνο.

Η ουτοπία του καθαρού αναρχισμού

Ο Woodcock ορίζει τον «καθαρό» αναρχισμό ως «τη χαλαρή και ευέλικτη συγγενική ομάδα η οποία δεν χρειάζεται καμία τυπική και επίσημη οργάνωση και η οποία συνεχίζει την αναρχική προπαγάνδα μέσω ενός αόρατου δικτύου προσωπικών επαφών και διανοητικών επιρροών». Ο ίδιος υποστηρίζει επίσης ότι τέτοιου είδους «καθαρός» αναρχισμός είναι ασύμβατος με μαζικά κινήματα όπως ο αναρχοσυνδικαλισμός. Ο τελευταίος χρειάζεται σταθερές οργανωτικές δομές ακριβώς γιατί κινείται σε έναν κόσμο ο οποίος είναι μερικώς ορισμένος από αναρχικά ιδανικά και χρειάζεται να συμβιβάζεται σε καθημερινές καταστάσεις. Ο αναρχοσυνδικαλισμός πρέπει να διατηρήσει την πίστη των μαζών/εργαζομένων οι οποίοι έχουν μια ομιχλώδη επίγνωση του τελικού στόχου του αναρχισμού.
Αν τα προηγούμενα ισχύουν, τότε ο αναρχισμός είναι όντος ουτοπικός, και αυτό ακριβώς γιατί ποτέ δεν θα υπάρξει η χρονική στιγμή αυτή κατά την οποία ο καθένας θα είναι «καθαρός» αναρχικός και γιατί η ανθρωπότητα θα πρέπει πάντα να κάνει συμβιβασμούς σε καθημερινές καταστάσεις - αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι ο αναρχισμός αποκλείει συγγενικές ομάδες. Πράγματι, λόγο του ότι η άπειρη ποικίλα των εθελοντικών οργανώσεων που διαμορφώνονται, διαλύονται και αναδιαμορφώνονται βάση των κυμαινόμενων ιδιοτροπιών μεμονωμένων ατόμων αντικατοπτρίζει μεμονωμένες προτιμήσεις οι οποίες αποτελούν τον θεμελιώδη λίθο της ελεύθερης κοινωνίας.
Αλλά οι αναρχικοί επιμένουν ότι η παραγωγή, η διανομή, η ανταλλαγή επικοινωνίας και οι υπόλοιπες αναντικατάστατες λειτουργίες που πρέπει να συντονιστούν σε μια παγκόσμια κλίμακα στον σύγχρονο αλληλοεξαρτώμενο κόσμο μας, πρέπει να παρασχεθούν από σταθερές οργανώσεις οι οποίες δεν μπορούν να αφεθούν στις κυμαινόμενες ιδιοτροπίες ανθρώπων. Πρόκειται για κοινωνικές υποχρεώσεις τις οποίες οποιοδήποτε αρτιμελές άτομο πρέπει να εκπληρώσει για να απολαύσει τα οφέλη της συνεργατικής/συλλογικής εργασίας. Πρέπει να γίνεται αξιωματικά δεκτό ότι τέτοιες «σταθερές» ενώσεις, οργανωμένες με αναρχικά πρότυπα, δεν αποτελούν απόκλιση. Αποτελούν την ουσία του αναρχισμού ως βιώσιμη κοινωνική αρχή.
Χαράσσοντας τον δρόμο προς την ελευθερία
Οι αναρχικοί δεν είναι τόσο αφελής ώστε να αναμένουν την εγκαθίδρυση της τέλειας κοινωνίας αποτελούμενης από τα τέλεια άτομα τα οποία ως εκ θαύματος θα απέρριπταν τις κατεστημένες προκαταλήψεις και τις φθαρμένες συνήθειες τους την «επόμενη ημέρα μετά την επανάσταση».
Δεν μας ενδιαφέρει να μαντέψουμε πως θα είναι ο κόσμος όταν θα έχει εγκαθιδρυθεί η τέλεια κοινωνία. Όμως μας ενδιαφέρει, πάνω απ’ όλα, η κατεύθυνση που παίρνει η ανθρώπινη εξέλιξη.
Δεν υπάρχει «καθαρός» αναρχισμός! Υπάρχει μόνο η εφαρμογή της ουσίας του αναρχισμού στην πραγματικότητα της κοινωνικής διαβίωσης. Ο ένας και μοναδικός στόχος του αναρχισμού είναι να ωθήσει την κοινωνία προς μία αναρχική κατεύθυνση!

10 σχόλια:

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ είπε...

Το πιο πάνω κείμενο με βρίσκει σχεδόν απόλυτα σύμφωνο και καθόλα κατατοπιστικό(γιαυτό και άλλωστε αποφάσισα να το ανα-δημοσιεύσω) αλλά ωφείλω να εκφράσω την διαφωνία μου σε ένα σημείο!Βασικά με βρίσκει "αντίθετο η παράγραφος "Αυτοδιαχείριση σημαίνει αυτοπειθαρχία. " και κυρίως εκεί που λέει "Αυτοί που αρνούνται να ακολουθήσουν την εθελοντική συμφωνία που θέσπισαν χάνουν τα οφέλη που απορρέουν από αυτήν. " καθώς η άποψη μου εμένα είναι πως ο οποιοσδήποτε "διαφωνούντας" με κάτι στην κομμούνα-κοινότητα εξακολουθεί να αποτελεί πλήρως και ίσο μέλος με όλους, και μέχρι την οικειοθελούς αποχώρηση του απο εκεί, θα λαμβάνει όλα τα "οφέλη" που λαμβάνουν και οι άλλοι!Δεν διαχωρίζεται επειδή διαφωνεί σε κάτι!

Artistz είπε...

Καταρχην να σου πω οτι ολες σου οι αναρτησεις ειναι παρα μα παρα πολυ κατατοπιστικες..πολυ ενδιεφερον βεβαια και με πολλα θεματα για συζητηση..
Θα σου πω καταρχην τη γνωμη μου γενικα.
πιστευω πως για να μπορεσουμε να φτάσουμε σε ενα σημειο οπου η κοινωνια μας θα είναι έτοιμη για επαναστατικες αλλάγες,θα πρέπει πρώτα απο ολα στο μυαλο του καθε ανθρωπου να μπολιαστει τονος συνειδησης..
Ειναι πολυ δυσκολο δυστηχως ο κοσμος να δεχτει μονο και μονο στη σκεψη μια αλλαγή με αναρχικη κατεύθυνση.
Δεν ειναι ετοιμος στο μυαλο.
και εδω νομιζω οτι ξεκινανε ολα.
Μια κοινωνια που θα διεπετε με αναρχοκουμουνιστικα προτυπα πρεπει να διεπετε απο μια παιδεια η οποια θα έχει εντριφυσει στο μυαλο του ανθρωπου..σε μια κοινωνια η οποια η παιδεια της θα είναι το προτιστο αγαθο θα μπορουσε μετεπειτα να εξελιχθει το οραμα μίας αναρχοκουμουνιστικης μεταβατικοτητας.
Ξερεις τι γινεται?
Ολοι εδω(..και εγω δεν χρειαζεται να κρυβομαι και να το παιζω κιολας)δεν εχουμε κατανοησει καλα καλα τις εννοιες ''αναρχοκουμμουνισμος,αναρχια,κουμουνισμος,κ.α)..καταλαβαινεις πως το εννοω..εχω διαβασει αρκετα πραγματα,αλλα αυτο απο μονο του δεν προυποθετει σωστη κριση και σωστη κατευθυνση..
για αυτο το λογο χαιρομαι το blog σου..που προσπαθεις να εισαγεις στους αναγνωστες καινουργια πραγματα στη ζωη του,και νουργιες σκέψεις,και σαφώς να δώσεις το πάτημα στον αλλον να μάθει και να εμνευστει ακομα περισσοτερο.
Σιγουρα θα επανερθω με πολυ περισσοτερο συζητηση..αυτο που θα ηθελα νασου πω ειανι οτι προσπαθησα ν ακατεβασω καποια απο τα βιβλια που δεν ειχα και εχεις ανεβασει διπλα αλλα δε τα καταφερα..εαν εχεις καποια αλλα link εαν μπορουσες να μου τα εστελνες θα χαιρομουν απολυ..Σε περιμενω και στο δικο μου χωρο..εγω βεβαια κινουμε σε μια λιγο διαφορετικη κατευθυνση,αλλα πιστευω διαβαζοντας με και κρινωντας με σφαιρικα θα καταλαβεις πως ενα πνευμα αλλυλεγυης στα λογια μας εχουμε..γεια χαρα και ελπιζω να βλεπω πιο συχνα αναρτησεις..
ΑΝΤΩΝΗΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ είπε...

Σε χαιρετώ, και σε ευχαριστώ και για το σχόλιο!
Φυσικά και για να δεχτεί ο κόσμοσ, ο λαός, ο εργάτης την "μετάβαση" σε Αναρχικό σύστημα πρέπει πρώτα να έχει έστω και την πιο αμυδρή, αλλά σωστή ιδέα του τι είναι!Δεν θα μπορέσει κανείς να δεχτεί τον "αναρισμό" που προβάλλουν τα μίντια, τον "αναρχισμό" της καταστροφής και της βίας!Πρέπει να βγεί έξω ο πραγματικός Αναρχισμός!Και νέ όλα ξεκινάνε και τελιώνουνε θα έλεγα απο την παιδεία, "αυτό που σπείρεις, θα πάρεις" που λέμε!Αλλά παιδεία δεν είναι μόνο σχολείο το πρωί, παιδεία μπορεί να "υπάρξει" και μετά και εκεί είναι που πρέπει να "επιτεθούμαι" για να αντικρούσουμαι την παραπεδεία του πρωινού σχολείου!
Άποψη μου, γι αυτό που λές ότι μόνο το διάβασμα ποτέ δεν σε κάνει "πλήρη" και "καλό γνώστη" του θέματος, είναι πώς είσαι αρκετά σωστός!Καλά τα κείμενα και τα βιβλία, αλλά το πραγματικό "κέρδος" βγαίνει απο την συζήτηση και την σκέψη του ίδιου μας του εαυτού!Η ανάγνωση "ξένων σκέψεων" δεν μπορεί να "βοηθήσει" σε απόλυτο βαθμό, δεν μπορείς να "αφομοιώσεις" ξένες σκέψεις για δικές σου!Και εδώ είναι που αρκετή κάνουν λάθος, ιωθετούν βιβλία και κείμενα ώς "βίβλους" κλπ(βλέπε Μαρξιστές με το Μανιφέστο)!
Σε ευχαριστώ και πάλι και για το θέμα των "βιβλίον" που βρήκες "πρόβλημα", και αν μπορείς να μου πείς πια δέν μπορείς να κατεβάσεις να δώ τι μπορώ να κάνω, και αν είναι τα ξαναανεβάζω εγώ!Πάντως τώρα που προσπάθησα εγώ δούλευαν όλα, αλλά πες μου πιά σου βρίσκουν πρόβλημα να τα "κανονήσουμαι"!

Artistz είπε...

Ειχα προβλημα με το περι ιδιοκτησιας του προυντον,και το εθνικισμος και πολιτισμος του rocker..εχεις απολυτο δικιο σε οσα ειπες ..ειδικα στο τομεα της παιδειας αυτο που χρειαζεται ειναι αυτο που λες..η παιδεια να ανθει πιο πολυ μετά το σχολειο..στις γειτονιες στους δρομους στα παρκα..παντου..ολοι να μιλαμε..να παιρνουμε και να δινουμε..και συζητωντας σιγα σιγα κατι θα κερδιζουμε..αυτο χρειαζεται τωρα..να γινουμε ολοι ενα..να πλουτισει ο καθενας με τη γνωση που εχει τη ψυχη και τη καρδια του αλλου..να του γεμισει το μυαλο..να γινει ενας διαφορετικος πολεμος..ποιος θα δωσει περισσοτερη συνειδηση και γνωση στον αλλον..η αναρχια προυποθετει συλογικοτητα,και αυτοοραγανωση στο μεγιστο βαθμο..καπως ετσι θα αρχισουμε να τον βαζουμε στις καρδιες μας..οχι σαν εξαναγκασμο..αλλα σαν ιδανικο!
εχουμε πολλα να πουμε..βρηκα το αναρχικο μου στεκι..γεια χαρα!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ είπε...

Εποικινώνησε με το μέιλ, για σου στείλω άλλα λινκς να δουμε αν δουλεύουν!
Ευχαριστώ!

Ανώνυμος είπε...

Αυτο που περιγραφεται στο κειμενο και μιλα για αυτο πειθαρχια, αυτορυθμιση κλπ. ειναι ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Δεν ξερω αν ο Μπακουνιν ειχε στο μυαλο του κατι τετοιο οταν τα εγραφε αυτα, αλλα η αυτοθεσμιση μιας κοινωνιας, η γνωση οτι εμεις οργανωνουμε τα πραγματα ετσι και οχι αλλιως, είναι άμεση δημοκρατία. Παραδειγμα της είναι η αρχαία Αθηναϊκη Δημοκρατία. Δεν εχω ξανακουσει να την ονομαζουν "Αναρχισμο".

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ είπε...

'Αμεση δημοκρατία?Η αυτοπειθαρχία και η αυτοσυντήρηση?Απο που και ως πού?Δεν διαφωνώ όμως πως σε Αναρχική κοινωνία, να , θα υπάρχει άμεση δημοκρατία, αλλά υπο ποιάν έννοια, οι αποφάσεις θα παίρνονται συλλογικά απο την κοινότητα, όλοι θα έχουν την δική τους άποψη, και όχι κάποιου άλλου, δεν ψηφίζεται "εκπρώσοπος" όπως τώρα, δεν υπάρχουν εκπρώσοποι, κανένας δεν μπορεί να εκπρωσοποίσει ακριβώς την άποψη του άλλου!!Η άμεση δημοκρατία βρίσκεται στις καθαρά συλλογικές αποφάσεις της κοινότητασ πχ οικονομική οργάνωση, νέα εγοστάσια, εκμετάλλεση χώρον κλπ!Πρώτη φορά ακούω πως κάτι το πρωσοπικό, κάτι που κάνεις εσύ στον εαυτό σου(λχ πειθαρχία) μπορεί να υπάρξει οποιουδήποτε τύπου δημοκρατίας!Μα ο ορίσμός που δίνεις για την άμεση δημοκρατία "συνάδει" και με ορισμούς που δίνει ο Αναρχισμός!!Και το κείμενο δεν ξέρω αν είναι Μπακούνιν, το βρήκα χωρίς συγγραφέα και έτσι το δημοσίευσα, μήπως γνωρίζεις αν είναι Μπακούνιν?
Δεν έχεις ακούσει να ονομάζεται η Αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, Αναρχισμός, γιατί δεν είναι!!Αναρχισμός δεν είναι ένα απλό πράγμα και μόνο, αρκετά είναι τα πράγματα που "κάνουν" τον Αναρχισμό, και η αρχαία αθήνα, απείχε μακράν απο τον Αναρχισμό, αλλά στο τέλος ΚΑΙ απο την άμεση δημοκρατία!Το να ψηφίζεις ανθρώπους για να διώξεις, να ψηφίζεις τους άρχοντες σου, να έχεις δούλους κλπ μακράν απέχουν απο την πραγματική δημοκρατία!
Η Αθηναϊκή δημοκρατία υπήρξε γνωστή μόνο και μόνο γιατο λόγο ότι για την τότε εποχή ήταν ένα προοδευτικό σύστημα, αλλά παρακολουθώντας το σήμερα, καταλαβαίνουμε ότι ποτέ δεν υπήρξε πραγματικά αμεσο δημοκρατικό σύστημα!!!

Ανώνυμος είπε...

5 προυποθέσεις για άμεση Δημοκρατία:

1. Οι απλοί πολίτες είναι ικανοί να λαμβάνουν ορθές αποφάσεις για τον εαυτό τους και τους συμπολίτες τους.

2. Οι απλοί πολίτες είναι προετοιμασμένοι να αγνοήσουν το προσωπικό τους συμφέρον σε περίπτωση σύγκρουσης με το κοινωνικό συμφέρον.

3. Οι απλοί πολίτες μπορούν να ενημερώνονται επαρκώς για τα διάφορα ζητήματα προτού αποφασίσουν.

4. Οι απλοί πολίτες ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων.

5. Η ορθολογική λήψη αποφάσεων μπορεί να επιτευχθεί εφόσον κάνουμε τον διάκριση μεταξύ της εξειδικευμένης γνώσης που απαιτείται για την προετοιμασία και την διατύπωση κάποιων μέτρων από τη μια μεριά, και της λογικής που χρειάζεται για να παρθεί μια πολιτική επιλογή ανάμεσα σε δύο διατυπωμένες εναλλακτικές λύσεις από την άλλη.

Οι αρχαίοι εμπιστεύονται την νοημοσύνη και την κρίση των πολιτών* (θέση 1) για όλα τα μεγάλα πολιτικά θέματα είτε στην συνέλευση, είτε στα δικαστήρια και στις νομοθετικές επιτροπές οι οποίες είναι επανδρωμένες από απλούς πολίτες επιλεγμένους με κλήρο για μία μέρα από ένα σύνολο 6.000 πολιτών που είχαν επιλεγεί επίσης με κλήρο για έναν χρόνο. Γιατί με κλήρο; Επειδή όπως είπαμε, δεν γίνεται διάκριση ανάμεσα σε «ειδήμονες» και «άσχετους», ανάμεσα σε γνώστες-επαγγελματίες πολίτες και απλούς πολίτες δηλαδή αναρμόδιους να αποφασίσουν. Επίσης, η κλήρωση εξασφάλιζε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντικειμενικότητα των κριτών, που ξέρουν ότι την επόμενη μέρα θα αντικατασταθούν από άλλους. Επομένως είναι πιο πιθανό ότι δεν θα ψηφίσουν για προσωπικό συμφέρον.

Οι άρχοντες της πόλης ψηφίζονται από τους πολίτες, διατηρούν την εξουσία για έναν χρόνο το μέγιστο και είναι αιρετοί, δηλαδή οι πολίτες μπορούν ανά πάσα στιγμή να ζητήσουν την απομάκρυνσή τους, θέτοντάς το ως θέμα συζήτησης και ψηφοφορίας.


Στην σύγχρονη εποχή όταν μιλάμε για Δημοκρατία εννοούμε κυρίως 3 πράγματα: ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, καθολικό δικαίωμα ψήφου και αρχή της πλειοψηφίας. Μερικές σκέψεις πάνω στην σύγχρονη δημοκρατία μέσα από την σύγκρισή της με όσα αναφέραμε παραπάνω:

Οι αρχαίοι Αθηναίοι ψηφίζουν και επιλέγουν κάθε δεύτερη μέρα μεταξύ των προτάσεων που έχουν διατυπωθεί από τους πολιτικούς ηγέτες. Οι σύγχρονοι δημοκράτες πολίτες ψηφίζουν μια μέρα κάθε τέσσερα χρόνια τον ηγέτη τους και το κόμμα που καλείται να εφαρμόσει κάποιο πρόγραμμα (το οποίο ποτέ δεν εφαρμόζει όπως ξέρουμε).

Η έννοια κλειδί της δημοκρατίας δεν είναι ο αριθμός (η πλειοψηφία δηλαδή), ούτε η εκλογή, ούτε η αντιπροσώπευση, αλλά η συμμετοχή. Οι αρχαίοι συμμετέχουν καθημερινά στην άσκηση της εξουσίας. Εμείς συμμετέχουμε δια αντιπροσώπων. Αν ο πολίτης διαθέτει την αναγκαία πληροφόρηση είναι απολύτως αρμόδιος να αποφασίζει για πολιτικά ζητήματα. Πώς ενημερώνονται οι αρχαίοι; Δια της συμμετοχής ασφαλώς. Βρίσκονται εκεί στην συνέλευση, στις αποφάσεις, ακούνε, ψηφίζουν συνέχεια, κληρώνονται και αναλαμβάνουν θέσεις δικαστών και κριτών. Πώς ενημερώνονται οι σύγχρονοι δημοκράτες; Μέσω των εφημερίδων και της τηλεόρασης. Στο κειμενο (του Μπακουνιν ή οποιου είναι τελος παντων) γράφεις:

Στις κοινωνικές σχέσεις μεταξύ τον ανθρώπων ξεκάθαρες φόρμουλες πρέπει να γίνουν αποδεκτές: Η υποχρέωση όλων απέναντι στην εκπλήρωση μιας ελευθέρως κοινά αποδεκτής συμφωνίας. Ο αναρχισμός δεν είναι η απουσία διαχείρισης. Είναι αυτοδιαχείριση.
Αυτοδιαχείριση σημαίνει αυτοπειθαρχία.

Αμεση δημοκρατία μπορει να υπαρξει στην κοινωνία που ξέρει οτι αυτοδιαχειριζεται τα προβλήματα της. Και δεσμευεται οικειοθελώς απεναντι σε μια κοινη αποδεκτη συμφωνια.Αυτο ειναι αυτοδιαχειριση (νατο το κοινωνικο). Παρακάτω λέει:υτοδιαχείριση σημαίνει αυτοπειθαρχία (η αυτοπειθαρχια είναι ατομικο, αλλα πηγαζει απο το κοινωνικο, ακριβως απο το γεγονος οτι εχω αποδεχτει μια κοινη συμφωνια, εχω παρει μερος στην διαμορφωση αυτης της συμφωνιας και τωρα αυτο πειθαρχω).

Γραφεις: τα μέλη κάθε μιας κοινωνίας ελεύθερα καταρτίζουν τους κανονισμούς της κοινωνίας τους και συμφωνούν σ’ αυτούς τους κανόνες που οι ίδιοι ορίζουν για αυτούς. Αυτο ακριβως ειναι και η αμεση δημοκρατια.

Παρακάτω γραφεις: Οι ιδέες του αναρχισμού δεν οικοδομούνται τεχνητά από τους ίδιους τους αναρχικούς, παρά προκύπτουν από τάσεις που υπόκεινται σε φυσικές διεργασίες. Εδω περναμε στην μεταφυσικη. Και φυσικα η αυτοδιαχειριση καταργειται αν πιστευουμε οτι ο αναρχισμος δεν ειναι δικη μας επιλογη, αλλα απλως "προκυπτει".

Για να μην μακρυγορω (Αν και ηδη το εκανα) το κειμενο μιλαει για χιλια δυο καλα τα οποια παραπεμπουν στην αμεση δημοκρατια οπως λειτουργουσε στην αρχαια Αθηνα. Ισως γι αυτο να μοιαζει (στα δικα μου ματια) πολυ πολυ κοντα στον αναρχισμο οπως παρουσιαζεται στο κειμενο.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ είπε...

Πρώτα απο όλα η ξεκάθαρη διαφορά, είναι στην ψήφηση αρχόντον, αλλά και στο όλο σύστημα!Δεν θα υπάρχου δικαστήρια δεν θα υπάρχουν "άρχοντες" και εκλογές για να γίνονται!Η άμεση δημοκρατία που λέμε εμείς θα συναντάται συνύθως σε δυο πράγματα!Στην αρχή της δημιουργίας της κομμούνας, πια θα είναι η οικονομική διαχείρηση(πχ. κομμουνιστική, ατομικιστική, μουτουαλιστική κλπ) και στην δημιουργία νέων χώρων στην κοινότητα!
Για παράδειγμα θα ψειφιστεί άν χρειάζεται ένα πάρκο ή ένα εγροστάσιο, και αν ναι τι εργοστάσιο?Δεν υπάρχουν "πολιτικές" θέσεις, δεν μιλάμε για πολιτικούς χώρους, έτσι απλώς οι ανθρώποι θα ψηφίζουν με το τί θεωρούν σωστό γι αυτούς ή τι τους αρέσει!!Κανένας δεν λαμβάνει αποφάσεις για τους συμπολίτες του, ο καθένας έχει την προσωπική του άποψη, δεν την επιβάλλει!
Επείσης πιο "πρωσοπικό" συμφέρον μπορεί να υπάρξει σε μια τέτοια κοινωνία και που μάλιστα θα αντικρούει το κοινωνικό?
Επείσης σε μια ελεύθερη κοινωνία φυσικά και η ενημέρωση θα είναι ελεύθερη, αυτό μπορείς να το πείς και για τώρα!Δεν έχουμαι όμως άμεση δημοκρατία!!Οι απλοί πολίτες συμμετέχουν σε αυτά γιατί τους ενδιαφέρει άμεσα είναι η δικιά τους ζωή!Όπως τους ενδιαφέρει το χρώμα του τοίχου του σπιτιού τους ανάλογα και το τί γίνεται στην κοινωνία που ζουν και στο πώς θα ζήσουν, και εδώ δεν βλέπω το "αμεσο δημοκρατικό" "κριτήριο"!Και τέλος για το 5, ΔΕΝ υπάρχει ορθολογική λήψη αποφάσεων, απλά "παίρνονται", το πώς και το γιατί καμία σχέση δεν έχουν!
Πολλοί σε μια Αναρχική κοινωνία ίσως και να επιλέξουν να μην κατεβένουν στις ψηφοφορίες, για δικούς τους λόγους!Δεν παύουν όμως να είναι μέλη της κοινωνίας, και να συμμετέχουν σε αυτή!Ο όλος όρος "ψηφοφορία" δεν θα βρίσκεται πολύ συχνά, στηρίζεις την όλη σου απάντηση στο ότι η "άμεση δημοκρατία" θα είναι κυρίαρχο στοιχείο!Όχι, ψηφοφορίες θα γίνονται σε σπάνιες περιπτώσεις εαν και εφόσον δεν μπορούν να ικανοποιηθούν όλες οι επιλογές!
Και αν πρόσεξες έχω εκφάσει και διαφωνίες με το κείμενο!Ακόμα ένα σημείο διαφωνίας μου είναι και εδώ στην "υποχρέωση" που αναφέρει ο συγγραφέας!αυτός ο όρος δεν υπάρχει σε Αναρχική κοινωνία!
Και τέλος δεν υπάρχουν "κανόνες" σε μια Αναρχική κοινωνία!Διαφωνώ κάθετα!

Ανώνυμος είπε...

ΣΥγνωμη, δεν καταλαβα ακριβως που διαφωνεις. Μαλλον δεν εγινα κατανοητος. Τα 5 σημεια που αναφερω δεν υπαρχουν σημερα. Ειναι προϋποθεσεις για να υπαρξει αμεση δημοκρατια.

Δεν θα υπαρχουν δικαστηρια. Και αν υπαρχουν διαφορες αναμεσα στους ανθρωπους πώς λυνονται; Πουθενα δεν ειπα οτι καποιος επιβαλλει την αποψη του στους αλλους. Απλως σε μια κοινωνια δεν ψηφιζεις οπως οταν αποφασιζεις για το χρωμα του τοιχου σου. Λαμβανεις υποψιν και τους αλλους. Οποτε η αποφαση σου μπορει να επηρρεασει και τους αλλους. Αρα δεν ψηφιζεις μονο για σενα.

ΟΣο για την ληψη των αποφασεων, οταν λεω ορθολογικη εννοω οτι θα υπαρχει καποιου ειδος σχεδιασμος. Το απλως θα παιρνονται δεν λεει τιποτα.

Οσο για το αν υπαρχουν κανονοες σε μοια αμαρχικη κοινωνιά: ασφαλως και υπαρχουν. Θα ειναι η αυτο πειθαρχια.