ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ, ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ
Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, Σ' ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Κάλεσμα διαμαρτυρίας

Κάλεσμα διαμαρτυρίας για την δολοφονία 16χρονου αναρχικού απο μπάτσους στην Αθήνα!
Συγκέντρωση δευτέρα η ώρα 2 πλατεία ελευθερίας και πορεία στην ελληνική πρεσβεία!
Προωθήστε!
Είναι καθήκον μας να είμαστε ΟΛΟΙ εκεί!Να μην λείψει κανείς, ενημερώστε όσους μπορείτε, να φτάσει το μύνημα και έξω απο την Κύπρο!

Θάνατος 16χρονού εν ψυχρώ από έλληνες κολόμπατσους

Η ελ.λας κτύπυσε ξανά με το δολοφονικό της χέρι! Οι πραγματικοί αλήτες και δολοφόνοι «έβγαλαν την μάσκα» για ακόμη μια φορά, πυροβολώντας εν ψυχρώ αυτή τη φορά ένα 16χρονο παιδί στα εξάρχεια! Οι δικαιολογίες γνωστές και συνηθισμένες,(μαλακίες) πυροβολισμός προειδοποίησης και «εξοστρακισμός» της σφαίρας που όλως τυχαίως κατέληξε στη καρδιά του παιδιού και τον «χάσαμε»!
Τώρα στην ελλάδα μαίνεται ένας πραγματικός πόλεμος μεταξύ ΜΑΤ και συντρόφων και όχι μόνο.Η οργή της κοινωνίας ξέσπασε και ακόμη και απλοί πολίτες κατεβαίνουν σε καταλήψεις και πορείες, ενάντια στα ΜΑΤ που έστησε κλοιό πολέμου σε κάθε γειτονιά, και συνεχίζει της «δολοφονικές» πράξεις της!
Την αληθινή αλλυλεγκή μας, καθώς από εδώ μόνο αυτό μπορούμε να δώσουμε, καλή συνέχεια στον αγώνα ενάντια στους δολοφόνους!

RIP Αλέξη, μπορεί να έφυγες από κοντά μας αλλά θα είσαι στην καρδιά του κάθε ένα από εμάς που δεν θα δεχτεί άλλο τις δολοφονίες από τους μπάτσους
Κουράγιου στους συγγενείς και φίλους του παιδιού!



ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ
ΕΝΑΣ ΣΤΟ ΧΩΜΑ ΧΙΛΛΙΑΔΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΟΤΑΝ ΣΚΩΤΟΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΒΓΕΙΤΕ ΑΠ ΤΑ ΚΕΛΙΑ ΣΑΣ
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΑΣ ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΟΥΣ

Υ.γ: Δεν θα «θυσίαζα» με τίποτα την ζωή κάποιου συντρόφου ή συνανθρώπου για οποιαδήποτε εξέγερση! Ο καθένας έχει το δικαίωμα μόνο της δικής του ζωής!
Ρε μπαγάσα να περνάς καλά κει πάνω

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Διαδήλωση 17 Νοέμβρη-Πολυτεχνείο

17 Νοέμβρη ,μέρα μνήμης και τιμής του Πολυτεχνείου, αποφάσισα να πάω και εγώ στην διαδήλωση μνήμης. Κατέβηκα κάτω στην Λευκωσία και πήγα μέχρι το παλιό νοσοκομείο, εκεί βρήκα και τα παιδιά της ΑΔΑ(Αυτόνομη Δράση Αντιεξουσιαστών) να προετοιμάζονται για την πορεία, υπό την μουσική του Άσιμου «Τον ξέρουμε καλά της γής μας τον αφέντη μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη», και μπήκα αμέσως στο στοιχείο μου! Καθώς περιμέναμε την έναρξη της πορείας, ολόκληρα λεωφορεία με εδονίτες μαθητές κυρίως και λίγους φοιτητές έφταναν στον τόπο σύναξης, οι περισσότεροι με το κυπριακό κουρελόπανο στο χέρι, αλλά και κάποιοι άλλοι με το γαλανόλευκο κουρελόπανο! Ο εθνικισμός στο μεγαλείο του, τι αν είναι κυπριακός, τι αν είναι ελληνικός? Καμία διαφορά δεν έχει, όσο και αν μας το παίζουν οι εδονίτες «αντιεθνικιστές»! Καταλάβαμε όμως και γιατί βγήκαν τώρα οι ελληνικές σημαίες ενώ μέχρι πρωτίστως περιορίζονταν μόνο στης κυπριακές! Ήρθε η διαταγή από «πάνω» να δείξει το «αριστερό» κόμμα, της κυβέρνησης ότι είναι ελληνικό, και για να συμπληρώσει αυτά που υπερασπίζεται ο «αρχηγός» τους στην κυβέρνηση, περί ελληνισμού κλπ μαλακίες! Έτσι οι εδονίτες κατάφεραν για ακόμη μια φορά να αμαυρώσουν το σκοπό του Πολυτεχνείου και τον αγώνα τον ανθρώπων τότε, προωθώντας τα συμφέροντα τους κυρίως, αλλά βγάζοντας και την μάσκα του αντιεθνικιστή και φανερώνοντας το πραγματικό τους πρόσωπο-εθνικιστικό και δεξιό !Δεν είναι αριστερό κόμμα το ακέλ, και είναι καιρός όσοι δηλώνουν και είναι πραγματικοί αριστεροί να βγάλουν τις παρωπίδες που τους έχουνε βάλει, να ξεφύγουν και από την πλύση εγκεφάλου που τους κάνουν, και να δουν τι πραγματικά είναι αυτό το κόμμα. Ένα καπιταλιστικό, εξουσιαστικό κόμμα που στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορεί να θεωρηθεί ρεφορμιστικό!!Τέλος πάντων, πίσω στην πορεία τώρα, όταν και με το καλό μαζευτήκανε όλα τα αρνιά στο μαντρί αποφάσισαν να ξεκινήσουνε, αυτοί μπροστά και εμείς πίσω, αλλά οι «ομάδα περιφρούρησης» της εδόν μας το έκανε ξεκάθαρο από πρίν να μην μπούμε στην «δική τους» πορεία έτσι στάθηκαν μεταξύ μας εμάς και τον εδονιτόν τα «εκλεκτά μέλη» του κόμματος για να μας χωρίζουν .Ναι μέχρι εκεί φτάνει ο «αριστερισμός» (φασισμός θα έλεγα καλύτερα) τους, να κάνουν την πορεία για το Πολυτεχνείο «δική τους» και «δική μας», ΝΤΡΟΠΗ για τη μνήμη των παιδιών που χάθηκαν και πολέμησαν, για ακόμη μια φορά! Ξεκίνησε η πορεία φωνάχτηκαν συνθήματα, τους «μπροστά» βασικά τους έφταιγαν για όλα οι Αμερικάνοι, και ο ιμπεριαλισμός, πράγματα άσχετα με το Πολυτεχνείο, αλλά αυτά ξέρανε αυτά λέγανε, από πλευράς μας ακούστηκαν κυρίως συνθήματα υπέρ των φυλακισμένων στην ελλάδα, αλλά δεν ξεχάσαμε σε καμία περίπτωση τον λόγο που ήμασταν εκεί «Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη ταξική», ακούστηκαν φυσικά και συνθήματα «απαντήσεις» στους «μπροστά» που τους έφταιγαν για όλα οι Αμερικάνοι! Η πορεία συνεχίστηκε κανονικά, πάντοτε να μας χωρίζουν οι «εκλεκτοί του κόμματος», χάσανε μερικούς οι εδονίτες καθώς με το που βρέθηκαν τα πρώτα περίπτερα στον δρόμο ξεχύθηκαν μέσα. Τέλος η πορεία κατέληξε μέχρι την Αμερικάνικη πρεσβεία όπου τα εδονόπουλα έστησαν τη γιορτή τους, με τραγούδια κλπ λες και αυτό ήταν το νόημα, είπαμε το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή! Εμείς δεν θα συμμετείχαμε στο «πανηγύρι» που έστησαν τα καλά αρνάκια φυσικά, προτιμήσαμε να συνεχίσουμε την πορεία μας μέχρι την ελληνική πρεσβεία όπου διαμαρτυρηθήκαμε για την κατάσταση με τους 6000 φυλακισμένους στην ελλάδα, αλλά και στείλαμε την αλλυλεγκή μας στον αγώνα τους! Κάπου εκεί και αφού φωνάχτηκαν τα συνθήματα αλλυλεγκής μας, η πορεία μας τελείωσε! Όμως για εμένα, τουλάχιστον, το Πολυτεχνείο δεν ξεχνιέται και δεν τελειώνει ποτέ, όταν θα ξεχαστεί τότε είναι που θα καταδικαστούμε όλοι μια για πάντα σε ισόβια καταπίεση, σε ένα «ελεύθερο» φασισμό, αυτό προσπαθούν οι εξουσιαστές να κάνουν, να μας κάνουν να ξεχάσουμε, αυτό δεν προσπαθούν να κάνουν και τα ΜΑΤ κάθε χρόνο στην ελλάδα? Ευτυχώς όμως οι συντρόφοι δεν κάνουν πίσω και θα είναι πάντα εκεί, είναι καιρός όμως να το πάρουμε ένα βήμα παραπέρα , να πολεμήσουμε για τα ιδανικά που πολέμησαν τότε, για τα ιδανικά που κάποιοι έχασαν την ζωή τους, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ- ΙΣΟΤΗΤΑ! Είναι καιρός να γίνει η επανάσταση μας και να διώξουμε όλες τις σύγχρονες χούντες που μας διοικούν μας ελέγχουν και μας καταπιέζουν. Είναι καιρός να εξεγερθούμε για την ΑΝΑΡΧΙΑ!

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΑΣ ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΟΥΣ
ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΜΑΙ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΑΣ ΤΟΝ ΑΦΕΝΤΗ ΜΑΣ ΕΜΑΘΕ ΠΟΛΛΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

17Νοέμβρη-«Ημέρα» μνήμης και πάλης


17 Νοέμβρη, ημέρα μνήμης και τιμής για τα αδέρφια μας που χάθηκαν εκεί μέσα στο Πολυτεχνείο, ημέρα μνήμης για τον αγώνα που έδωσε η νεολαία, ημέρα μνήμης για τα ιδανικά που πάλεψε η νεολαία τότε, Ψωμί - Παιδεία -Ελευθερία. Ημέρα μνήμης γιατί ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τους σκοπούς των φασιστών, δεν θα ξεχάσουμε τους σκοτωμούς των αδερφιών μας, δε θα ξεχάσουμε την καταπίεση και την στέρηση ελευθερίας των ανθρώπων, γι αυτό αυτή η μέρα δεν αποτελεί μόνο μέρα μνήμης και τιμής αλλά και πάλης! Η πάλη ενάντια στον φασισμό, η πάλη για τις ελευθερίες μας, η πάλη ενάντια στην εξουσία και στην δικτατορία, η πάλη για μια καλύτερη ζωή, η πάλη…. ένα από τα μεγαλύτερα ιδανικά.
Το παράδειγμα αυτών τον παιδιών πρέπει να αρχίσει να παίρνει η κοινωνία μας, και όχι ξεπουλημένων «ειδώλων», είναι καιρός η νεολαία να αφυπνιστεί και επιτέλους να πράξει αυτό που είναι ορισμένη να κάνει, αυτό που έκαναν και τα παιδιά τότε το 73, να αντισταθεί, να απαιτήσει και να κατακτήσει τα δικαιώματα της, για ένα κόσμο ελεύθερο και δίκαιο, για μια κοινωνία χωρίς δικτάτορες και φασίστες, γιατί αυτός που σε κυβερνά έστω και αν τον έχεις «επιλέξει» πάλι δικτάτορας σου είναι, και εσύ τον ορίζεις «ανώτερο» σου. Είναι καιρός να αφυπνιστείτε και να πάρετε τα δικαιώματα στα χέρια σας, κανένας δεν είναι ανώτερος σας, το απέδειξαν και τότε στο Πολυτεχνείο, ένας μεγάλος αριθμός κλεισμένος πεινασμένος, αλλά πιστός στον αγώνα του ενάντια στον φασισμό. Αυτοί δεν είχαν «ηγέτες» , ήταν το ξέσπασμα του λαού, του κόσμου, δεν χρειάζεστε κανένα για να «πολεμήσετε», ήρθε ο καιρός να ξυπνήσετε από την νάρκη στην οποία σας έχουν βάλει, να δείτε καθαρά τι γίνεται και τότε είναι που ο λαός και η κοινωνία θα ξεσπάσει ενάντια σε κάθε φασίστα και δικτάτορα που τον ελέγχει, τότε είναι που θα διεκδικήσουμε ένα κόσμο ελεύθερο, χωρίς διακρίσεις και υποταγές. Αυτά «θέλει» να μας διδάξει το Πολυτεχνείο και τα αδέρφια που ήταν εκεί, δεν θα ήθελαν κάθε χρόνο να στήνετε ένα μικρό «πανηγύρι»(γιατί περί πανηγυριού μιλάμε με αυτές της δήθεν εκδηλώσεις τιμής) «εις μνήμη τους» , αυτοί ζητάνε και από εσάς να εξεγερθείτε, αυτό είναι που πραγματικά θα τους κάνει να «νιώσουν περήφανοι», έτσι είναι που τους τιμάτε, το να κάνεις μια εκδήλωση και μετά τελειώνει η «ιστορία» όχι μόνο δεν είναι τιμή προς αυτά τα παιδιά αλλά το θεωρώ και ατίμωση προς αυτούς και τα ιδανικά τους.
Όλοι μαζί λοιπόν να συνεχίσουμε τον λαμπρό δρόμο που χάραξαν τα παιδιά του Πολυτεχνείου, έχοντας τους εκείνους και τις ιδέες τους για πάντα στην καρδιά! Εμπρός στον αγώνα ενάντια στον φασισμό, εμπρός στον αγώνα για την ελευθερία μας.
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΑΣ ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΟΥΣ
ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΜΑΙ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΑΣ ΤΟΝ ΑΦΕΝΤΗ ΜΑΣ ΕΜΑΘΕ ΠΟΛΛΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ


Υ.Γ :Νιώθω ότι έγραψα πολύ λίγα για να τιμήσω αυτά τα παιδία, αλλά κατάλαβα ότι το νόημα του Πολυτεχνείου δεν μπορείς να το κλείσεις σε ένα κείμενο, έτσι ίσως να έγραψα και πάρα πολλά .

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

Εθνικιστική έξαρση

"Εθνική" υπερηφάνεια νιώθουν σήμερα κάποιοι θα μας πούνε. Νιώθουν περήφανοι γιατί ένας φασίστας είπε όχι σε κάποιους άλλους για να διαφυλάξει τα συμφέροντα του!Τι περίεργο πράγμα δηλαδή αυτοί οι κάποιοι που τιμούν σήμερα τον "αντιφασιστικό αγώνα" τους που δεν άφησαν τους φασίστες να τους κατακτήσουν, να τιμούν ένα άλλο φασίστα, τον Μεταξά. Πια εθνική υπερηφάνεια και ιστορίες?Αλλά το χειρότερο δεν είναι η φύση της τότε "κυβέρνησης" ,αλλά οι πράξεις που γίνονται τώρα στο όνομα ενός "όχι", στο όνομα ενός φασίστα!Ως συνήθως σήμερα 28 Οκτώβρη, μαθητές παρελαύνουν σε όλες τις πόλεις έχοντας μαζί τους τα "εθνικά" τους σύμβολα, και καθοδηγούμενοι από τους καθηγητές(σε μια αντίστοιχη ιδιότητα στρατιώτη-στρατηγού) παρελαύνουν σε διατάξεις, με ρυθμό σε στυλ "φασιστικό".Αλήθεια ποιοι υιοθέτησαν την παρέλαση στη ελλάδα και μετά ήρθε και στην κύπρο ξέρουν?Δεν ήταν οι φασίστες που την υιοθέτησαν?Αυτή η άκρως φασιστική εκδήλωση με έντονο εθνικιστικό χαρακτήρα τη δουλειά έχει ανάμεσα σε φιλελεύθερο κόσμο?Η μήπως ο κύπριος κρύβεται πίσω από τον φιλελευθερισμό και κάποτε από τον αριστερισμό αλλά αποτελεί ένα κομμάτι του εθνικιστικού συνόλου?Αλήθεια τι τιμούν σήμερα οι μαθητές με την παρέλαση?Είναι άξιο απορίας!Έτσι η "αριστερή" "μας" κυβέρνηση να συνεχίζει να χτίζει στον τοίχο του εθνικισμού!Είναι καιρός παρελάσεις και στρατοί να καταργηθούν δια "παντός"(Όχι δεν περιμένουμε από την κυβέρνηση,είτε ζητούμαι, ξέρουν το συμφέρων τους και ξέρουμε και εμείς τι γίνεται, εμείς ζητάμε από τον κόσμο να τα καταργήσει).
Δεύτερο αλλά καθόλου πιο σημαντικό είναι οι εκδηλώσεις στα σχολεία που γίνονται τέτοια εποχή. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να μην γνωρίζει τι εθνικιστική καλλιέργεια προσπαθούν να περάσουν στα σχολεία. Αρχίζουν οι εκδηλώσεις με ύμνους σε σημαίες και "βρομόπαννα", με ύμνους σε έθνοι και θρησκείες, με καθηγητές να βγαίνουν στο βήμα και να διαλαλούν την "πίστη" και το "χρέος" στο ελληνικό "έθνος" και στην εκκλησία, την υποταγή σε ένα πανί, τα σχολεία στολισμένα στα γιορτινά τους με διαφόρων χρωμάτων εθνικά βρομόπαννα κλπ, και το τέλος της κάθε εκδήλωσης να βρίσκει όρθιο όλο το σχολείο να τραγουδά "υπερήφανα" για κόκαλα ,μαχαίρια και σπαθιά και για "ελευΘερίες" που δεν πιστεύουν!Και μετά έρχεται η κοινωνία και εμείς όλοι και διερωτόμαστε που είναι το λάθος,γιατί τόσο μίσος από ανθρώπους, γιατί τόσοι άνθρωποι να "κοιμούνται", γιατί τέτοια κατάσταση,γιατί να υπάρχει ένας τόπος μοιρασμένος που να υπάρχουν άνθρωποι που να θέλουν να ζήσουν μαζί αλλά κάποιοι δεν τους το επιτρέπουν?Η απάντηση είναι εδώ, γιατί έτσι "παιδαγωγούν" τα παιδιά σήμερα δάσκαλοι και κυβερνήσεις, άβουλα ώντα, να υπάρχουν μόνο για να μισούν εκείνα που τους λέν.Όλοι ξέρουμε ποιοι φταίνε για τον διαχωρισμό αυτού του τόπου και τον ανθρώπων του, οι εθνικιστές και από τις ΔΥΟ πλευρές, η λύση είναι η εξαφάνιση αυτών τον "ανθρώπων" από τον κόσμο, όσο υπάρχουν αυτοί, και με τις ιδέες τους, κόσμος ενωμένος δεν πρόκειται να υπάρξει. Γι αυτό ο εθνικισμός πρέπει να χτυπηθεί άμεσα, και αν θα χτυπήσεις τον εθνικισμό χτυπάς την εθνικιστική εκπαίδευση που έχει καταντήσει "γελοία".
Τέλος αν και έχω δείξει ότι είμαι ενάντια σε αυτό το "όχι" κατά κάποιο τρόπο, δεν παύω όμως να αναγνωρίζω τον αγώνα που έδωσαν πραγματικά κάποιοι στην ελλάδα και όχι μόνο, εναντίων του φασισμού, και εκεί είναι που πρέπει να γίνεται μνεία, στον αντιφασιστικό αγώνα, όχι στον φασιστο-εθνικιστικό!

ΕΞΩ ΤΑ ΕΘΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ-ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΟΛΗ Η ΓΗ
ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΑΣ ΑΪΔΙΑΖΟΥΝ

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Το κράτος κι οι τάξεις-KAMIΛΛΟ ΜΠΕΡΝΕΡΙ

Ο Λένιν στα 1921 όρισε το κράτος της Σοβιετικής Ρωσίας σαν «εργατικό κράτος με
μια γραφειοκρατική παραμόρφωση σε μια χώρα που την πλειονότητα την αποτελούν οι αγρότες». Ο ορισμός αυτός θα μπορούσε να τροποποιηθεί σήμερα με τον ακόλουθο τρόπο: το σοβιετικό κράτος είναι ένα γραφειοκρατικό κράτος όπου διαμορφώνονται μια γραφειοκρατική μεσαία μεσαία τάξη και μια εργατική κατώτερη μεσαία τάξη, ενώ εξακολουθεί να επιβιώνει η αγροτική μεσαία τάξη.
Ο Μπόρις Σουβάριν στο βιβλίο του Στάλιν: ιστορική θεώρηση του μπολσεβικισμού
(Παρίσι 1935) δίνει την παρακάτω εικόνα της κοινωνικής όψης της ΕΣΣΔ: «Η
λεγόμενη σοβιετική κοινωνία βασίζεται με τον ίδιον ακριβώς τρόπο όπως κι ο
καπιταλισμός όταν εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, του παραγωγού από τον
γραφειοκράτη -τεχνικό της πολιτικής εξουσίας. Την ατομική ιδιοποίηση της
υπεραξίας, την διαδέχτηκε η συλλογική ιδιοποίηση από το κράτος, μια παρασιτική
παρακράτηση από την κατανάλωση που την εκτελεί η γραφειοκρατία... Τα επίσημα
έγγραφα δεν μας αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία: η γραφειοκρατία παρακρατεί
αδικαιολόγητα ένα μέρος από τη δουλειά των υποτακτικών τάξεων -οι οποίες
αναγκάζονται να υπομένουν ένα άκαμπτο σύστημα κοπιαστικής εργασίας- που
αντιστοιχεί, λίγο πολύ, στο παλιό καπιταλιστικό κέρδος. Έτσι, γύρω απ' το κόμμα
έχει δημιουργηθεί μια καινούρια κοινωνική κατηγορία, η οποία ενδιαφέρεται για τη
διατήρηση της κρατούσας τάξης πραγμάτων και για τη διαιώνιση του κράτους -του
οποίου η εξολόθρευση, όπως προέβλεπε ο Λένιν, συνδεόταν στενά με την εξαφάνιση
των τάξεων. Αν κι οι μπολσεβίκοι δεν είναι, νομικά, κάτοχοι των μέσων παραγωγής
κι ανταλλαγής, κατέχουν τον κρατικό μηχανισμό, και τούτο τους επιτρέπει να
εκτελούν όλες αυτές τις πράξεις λεηλασίας με διάφορους τρόπους. Η δυνατότητα να
επιβάλλουν τιμές πώλησης πολύ ανώτερες από τις τιμές κόστους, είναι το αληθινό
μυστικό της γραφειοκρατικής- τεχνικής εκμετάλλευσης, την οποία, πέρα απ' αυτά,
την χαρακτηρίζει κι η διοικητική και στρατιωτική καταπίεση».
Ο Βοναπαρτισμός δεν είναι τίποτε περισσότερο από την πολιτική αντανάκλαση της
τάσης αυτής της καινούριας αστικής τάξης να διατηρήσει και ν' ανεβάσει την
κοινωνικό-οικονομική της κατάσταση. Στην έκκληση του μπολσεβίκου λενινιστή
Ταμπόφ προς το παγκόσμιο προλεταριάτο στα 1935, διαβάζουμε τα ακόλουθα: «Ο στόχος της κομματικής γραφειοκρατίας είναι αποκλειστικά η απομόνωση κι η ταλαιπωρία των αντιφρονούντων, έτσι που να μη γίνουν ποτέ δημόσια γνωστές οι διαφωνίες, αλλά να μείνουν οι εργάτες άβουλα, δηλαδή, δύστυχα απολιτικά όντα. Ο
γραφειοκράτης, στην πραγματικότητα, δεν θέλει να είστε γνήσιοι κομμουνιστές. Δεν
του χρειάζεται αυτό: απεναντίας, κάτι τέτοιο είναι βλαβερό και θανάσιμα
επικίνδυνο. Ο γραφειοκράτης δεν θέλει ανεξάρτητους κομμουνιστές, θέλει θλιβερούς
σκλάβους, εγωιστές και πολίτες του ελεεινότερου είδους...θα ήταν δυνατόν, κάτω
από μια γνήσια προλεταριακή εξουσία, η πάλη ενάντια στη γραφειοκρατία, ενάντια
στους κλέφτες και τους ληστές που ξεδιάντροπα κατακρατούν τα αγαθά από τα σοβιέτ και που είναι η αιτία του θανάτου, από το κρύο και την πείνα, πολλών χιλιάδων ανθρώπων, μια τέτοια πάλη ή μια απλή διαμαρτυρία να θεωρούνταν αντεπαναστατικό χτύπημα;».
Η άγρια πάλη μεταξύ «επαναστατικής» αντιπολίτευσης και «συντηρητικής»
ορθοδοξίας, είναι ένα φαινόμενο απόλυτα φυσικό στα πλαίσια του κρατικού
σοσιαλισμού. Η λενινιστική αντιπολίτευση έκανε καλά που έδειξε στο παγκόσμιο
προλεταριάτο τις παραμορφώσεις και τον εκφυλισμό του σταλινισμού αλλά, αν και η
διάγνωση της αντιπολίτευσης είναι σχεδόν πάντα σωστή, η αιτιολόγηση είναι σχεδόν
πάντα ανεπαρκής. Ο σταλινισμός είναι, απλώς, επακόλουθο της λενινιστικής
διευθέτησης του πολιτικού προβλήματος της κοινωνικής επανάστασης. Το, ν'
αντιπαλεύουμε τ' αποτελέσματα χωρίς να πηγαίνουμε πίσω στις ρίζες, στο
προπατορικό αμάρτημα του μπολσεβικισμού (γραφειοκρατική δικτατορία, δικτατορία
του κόμματος),ισοδυναμεί με το να απλουστεύουμε αυθαίρετα την αλυσίδα της
αιτιότητας που ανάγεται, χωρίς διακοπή της συνέχειάς της, στη δικτατορία του
Λένιν. Ελευθερία μέσα σ' ένα κόμμα που αρνείται τον ελεύθερο ανταγωνισμό των
προοδευτικών κομμάτων στα πλαίσια του σημερινού σοβιετικού συστήματος, θα ήταν εντυπωσιακό θαύμα. Ηγεμονία των εργατών, μπολσεβίκικος απολυταρχισμός, κρατικός σοσιαλισμός, βιομηχανικός φετιχισμός: αυτά τα σπέρματα της καταστροφής θα μπορούσαν να δώσουν μόνο δηλητηριώδεις καρπούς, όπως ο απολυταρχισμός μιας φράξιας και η ηγεμονία μιας τάξης.
Ο Τρότσκι στο ρόλο του Αη Γιώργη που πολεμά με το δράκοντα Στάλιν, δεν μπορεί να μας κάνει να ξεχάσουμε τον Τρότσκι της Κροστάνδης. Η ευθύνη για το σημερινό
σταλινισμό, βαρύνει τη διαμόρφωση και την πρακτική της δικτατορίας του κόμματος
των μπολσεβίκων, όπως και την πλάνη της εξολόθρευσης του κράτους σαν καρπού της εξαφάνισης των τάξεων κάτω από την επιρροή του κρατικού σοσιαλισμού. Όταν ο Τρότσκι έγραψε στις 6 του Δεκέμβρη 1935 ότι «ο ιστορικός παραλογισμός της
ύπαρξης μιας αυταρχικής γραφειοκρατίας σε μια αταξική κοινωνία δεν μπορεί να
κρυφτεί και δεν θα κρύβεται επ' άπειρο», μιλούσε παράλογα για «ιστορικό
παραλογισμό». Στην ιστορία δεν υπάρχει κανένας παραλογισμός. Μια αυταρχική
γραφειοκρατία είναι μια τάξη, επομένως δεν είναι και τόσο παράλογο το να
υπάρχουν, σε μια κοινωνία όπου εξακολουθούν να υπάρχουν τάξεις, η γραφειοκρατική τάξη κι η προλεταριακή τάξη. Αν η ΕΣΣΔ ήταν «αταξική» κοινωνία, θα ήταν και κοινωνία χωρίς γραφειοκρατικό αυταρχισμό -ο οποίος είναι φυσικός καρπός του ότι εξακολουθεί να υπάρχει το κράτος. Το μπολσεβίκικο κόμμα έγινε πόλος έλξης των τυχοδιωκτικών μικροαστικών στοιχείων και των τεμπέληδων και καιροσκόπων εργατών, εξαιτίας του ότι ελέγχει τον κρατικό μηχανισμό. Την γραφειοκρατική πληγή δεν την άνοιξε, ούτε την μόλυνε ο σταλινισμός: δημιουργήθηκε ταυτόχρονα με την μπολσεβίκικη δικτατορία.
Να μερικές ειδήσεις που δημοσίευε ο μπολσεβίκικος τύπος στα 1918-19. Η
Βετσέρτσια Ισβέστια (23 του Αύγουστου 1918), μιλώντας για τη διάλυση των
ταχυδρομικών υπηρεσιών, γράφει ότι παρά την κατά 60% μείωση της αλληλογραφίας, ο αριθμός των απασχολούμενων αυξήθηκε κατά 100%, σε σύγκριση με την προεπαναστατική περίοδο.

Η Πράβντα (11 του Φλεβάρη 1919) επισημαίνει «την αδιάκοπη δημιουργία καινούριων γραφείων, καινούριων γραφειοκρατικών ιδρυμάτων, όπου τοποθετούνται και μισθοδοτούνται υπάλληλοι πριν τα ιδρύματα αρχίσουν να λειτουργούν». Και
συμπληρώνει (22 του Φλεβάρη): «όλοι αυτοί οι καινούριοι υπάλληλοι, καταλαμβάνουν και κατέχουν ολόκληρα παλάτια ενώ, για τον αριθμό τους, θα ήταν αρκετά λίγα δωμάτια».
Η δουλειά είναι αργή και κωλυσιεργική, ακόμη και σε γραφεία που έχουν σχέση με
τη βιομηχανία. «' Ένας υπάλληλος του Κομισαριάτου του Λιπέτζκ», γράφει η
Ισβέστια (29 του Νοέμβρη 1918), «για ν' αγοράσει εννιά κουτιά καρφιά αξίας 417
ρουβλίων έπρεπε να συμπληρώσει 20 έντυπα, να μαζέψει 10 εντάλματα και 13
υπογραφές, και χρειάστηκε να κάνει δυο μέρες για να τις μαζέψει, γιατί δεν
μπορούσε να βρει τους γραφειοκράτες που έπρεπε να βάλουν τις υπογραφές».

Η Πράβντα (Νο 281) κατάγγειλε «την εισβολή μικροαστικών στοιχείων στο κόμμα μας» και παραπονιόταν για επιτάξεις «εγωιστικής φύσης». Η ίδια εφημερίδα γράφει (2 του Μάρτη 1919): «Πρέπει ν' αναγνωρίσουμε ότι τελευταία, σύντροφοι που
βρίσκονται επί ένα χρόνο στο κομμουνιστικό κόμμα έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν
απαράδεκτες για το κόμμα μας μεθόδους. ' Έχοντας κάνει συνήθειο τους το να μη
συμβουλεύονται καθόλου τις τοπικές οργανώσεις, πιστεύοντας ότι οφείλουν να δρουν
σαν άτομα στη βάση της μάλλον περιορισμένης τους εξουσίας, παραγγέλλουν και
διατάσσουν χωρίς λόγο ή αιτία. Απ' αυτό απορρέει η λανθάνουσα δυσαρέσκεια μεταξύ του κέντρου και της περιφέρειας, μια σειρά καταχρήσεων που προκαλούνται από την προσωπική τους δικτατορία».
Μιλώντας για την επαρχία Πένζα, ο Κομισάριος των Εσωτερικών Ναρκομβνούντελ,
είπε: «Οι τοπικοί αντιπρόσωποι της κεντρικής κυβέρνησης συμπεριφέρονται όχι σαν
αντιπρόσωποι του προλεταριάτου αλλά σαν γνήσιοι δικτάτορες. Σύμφωνα με μια σειρά από αποδεδειγμένα γεγονότα, αυτοί οι περίεργοι αντιπρόσωποι πηγαίνουν ένοπλοι στους πιο φτωχούς ανθρώπους, τους παίρνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν, απειλώντας να τους σκοτώσουν και, όταν οι φτωχοί διαμαρτύρονται, τους δέρνουν με τα μπαστούνια τους. Ό,τι παίρνουν μ' αυτό τον τρόπο, τα μεταπωλούν και, με το χρήμα που παίρνουν, οργανώνουν οινοποσίες και όργια».

Ένας άλλος μπολσεβίκος, ο Μεσέρικοφ, έγραψε: «ο καθένας μας βλέπει καθημερινά
αναρίθμητες περιπτώσεις βίας, κατάχρησης εξουσίας, διαφθοράς, τεμπελιάς κλπ.
Όλοι μας ξέρουμε ότι στους σοβιετικούς μας θεσμούς έχουν μπει μαζικά ηλίθιοι και
ανίκανοι.Μας θλίβει η παρουσία τους στις τάξεις του κόμματος, δεν κάνουμε όμως τίποτε για να το ξεκαθαρίσουμε απ' αυτές τις βρωμιές... Αν από ένα ίδρυμα διωχτεί ένας ανίκανος, σπεύδουν να τον αντικαταστήσουν μ' έναν παρόμοιο, ενώ στον πρώτο
εμπιστεύονται μια υπεύθυνη θέση. Συχνά, αντί να τον τιμωρήσουν, τον προάγουν»
(Πράβντα, 5 Φλεβάρη 1919).
Σε μια ομιλία του στο 8ο Συνέδριο του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος (11-12 του Μάρτη 1912) ο Λένιν παραδέχτηκε ότι: «Βρίσκουμε πού και πού καριερίστες,
καιροσκόπους που έχουν κολλήσει πάνω μας. Αυτοαποκαλούνται κομμουνιστές, στην πραγματικότητα όμως, επιδιώκουν μόνο και μόνο να μας ξεγελάσουν σχετικά με τις προθέσεις τους. Προσκολλήθηκαν σ' εμάς γιατί εμείς κατέχουμε την εξουσία, και
γιατί τα πιο τίμια γραφειοκρατικά στοιχεία αρνούνται να συνεργαστούν μ' εμάς
εξαιτίας των οπισθοδρομικών τους ιδεών, ενώ αυτοί οι άλλοι δεν έχουν καν τίμιες
ιδέες, είναι απλώς αναρριχώμενοι».

Η μπολσεβίκικη κυβέρνηση αποδείχτηκε ανίσχυρη απέναντι σε μια πληθωρική,
παρασιτική, δεσποτική κι ανέντιμη γραφειοκρατία. Οι γραφειοκράτες, έφτασαν από
5, σε 10 εκατομμύρια. Στα 1925 υπήρχαν στη Συνεργασία 400.000 υπάλληλοι
(Πράβντα, 20 Απρίλη 1926). Στα 1927 η Ρωσική Ομοσπονδία Εργατών Τροφίμων είχε γύρω στους 4287 υπάλληλους για 451 720 μέλη, ενώ το Συνδικάτο Εργατών Μετάλλου της Μόσχας γύρω στους 700 υπάλληλους για 130.000 μέλη (Τρούντα 12 Ιούνη 1928). Αυτή η πληθωρική γραφειοκρατία δεν συνεπάγεται καμιά εντατική κι αποτελεσματική διοικητική δραστηριότητα. «Ο διευθυντικός μηχανισμός του σοβιετικού συστήματος, από τον κατώτερο μέχρι τον ανώτερο βαθμό, ανακατεύει απλώς χαρτούρα. Η επαρχιακή επιτροπή εκδίδει συνήθως μια με δυο εγκυκλίους τη μέρα, πάνω σε κάθε πραγματικό ή φανταστικό ζήτημα, και κρίνει ότι μ' αυτό τον τρόπο έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της... Ο αριθμός των εγκυκλίων που περιέχουν διαταγές προς τους τοπικούς πυρήνες κυμαίνεται μεταξύ 30 και 100 το μήνα» (Πράβντα, 7 Ιούνη 1925)
"Ένας ανώτατος αξιωματούχος, ο Ντζερτζίνσκι, έγραψε: «Ζητούν από επιχειρήσεις
τις πιο αλλόκοτες πληροφορίες, αναφορές και στατιστικά στοιχεία, πράγμα που
πλημμυρίζει το σύστημα μας με χαρτούρα, κι αυτό μας υποχρεώνει ν' απασχολούμε
υπερβολικά πολύ προσωπικό και εμποδίζει το πραγματικό μας έργο" δημιουργείται
μια χαρτοθάλασσα μέσα στην οποία χάνονται εκατοντάδες άνθρωποι• η λογιστική και
στατιστική κατάσταση είναι, απλούστατα, καταστροφική• επιχειρήσεις που με
δυσκολία σηκώνουν το βάρος του να δίνουν πληροφορίες σε δεκάδες κι εκατοντάδες
διαφορετικές μορφές, μετράνε τώρα τη χωρητικότητα σε πουντ! (1 πουντ είναι
16,380 κιλά)» (Πράβντα, 23 Ιούνη 1926).
Αυτό το φαινόμενο της ανασυγκρότησης των τάξεων «χάρη στο κράτος», εμείς το
είχαμε προβλέψει και το είχαμε καταγγείλει με πάθος. Η λενινιστική αντιπολίτευση
δεν κατόρθωσε να εμβαθύνει στην έρευνα των αιτίων του φαινομένου, και γι' αυτό
δεν έφτασε ν' αναθεωρήσει τη λενινιστική θέση απέναντι στα προβλήματα του
κράτους και της επανάστασης.

Δημοσιεύθηκε στη 'Guerra di Class' νο 2 ,17 Οκτωβρίου 1936

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΤΟΜΟ ΤΟΥ ''ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ'' ΤΟΥ ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΡΟΚΕΡ

Αναπάντητο επίσης παραμένει το ερώτημα εάν η εμφάνιση του ανθρώπινου είδους περιορίστηκε σε μια συγκεκριμένη περιοχή ή έλαβε χώρα, περίπου την ίδια χρονική περίοδο, σε διαφορετικά μέρη της γης.Με άλλα λόγια, μπορούμε το ίδιο ερώτημα να το θέσουμε ως εξής:το ανθρώπινο είδος προήλθε από τον ίδιο κλάδο και οι διαφορετικές φυλές δημιουργήθηκαν διαδοχικά από τις μετακινήσεις και από τις αλλαγές των εξωτερικών συνθηκών ζωής ή οι διαφορετικές φυλές δημιουργήθηκαν εξαρχής από διαφορετικούς κλάδους;Σήμερα οι περισσότεροι ερευνητές υποστηρίζουν τη θεωρία της μονογένησης, δηλαδή ότι το ανθρώπινο είδος προήρθε από μια πρωταρχική πηγή και ότι η διαφοροποίηση των φυλών εμφανίστηκε μόνον αργότερα υπό την επίδραση των μεταβολών του περιβάλλοντος.Ο Δαρβίνος υποστήριξε αυτή την άποψη όταν είπε:‘‘Όλες οι ανθρώπινες φυλές είναι τόσο πολύ συγγενείς μεταξύ τους όσο δεν είναι οι διάφορες οιογένειες των πιθήκων, έτσι που κλίνω προς την άποψη ότι κατάγονται από ένα και μόνον είδος’’.Αυτό που οδήγησε πολλούς διακεκριμένους επιστήμονες να υποστηρίζουν την ενότητα του ανθρώπινου είδους είναι κυρίως η δομή του ανθρώπινου σκελετού, που καθορίζει την όλη σωματική διάπλαση και που παρουσιάζει μία καταπληκτική ομοιότητα σε όλες τις φυλές.
(…)Για μεγάλο χρονικό διάστημα ήμασταν ικανοποιημένοι με τις τέσσερις φυλές του Λινναίου•κατόπιν, ο Μπλούμενμπαχ πρόσθεσε μια Πέμπτη και ο Μπυφόν μία έκτη•ακολούθησε αμέσως ο Πεσέλ με μία έβδομη και ο Αγκασίζ με μία όγδοη.Τελικά, ο Χαίκελ μίλησε για δώδεκα φυλές, ο Μόρτον για εικοσιδύο και ο Κράουφορντ για εξήντα,ένας αριθμός που λίγο αργότερα διπλασιάστηκε, έτσι που ένας τόσο σημαντικός ερευνητής όσο ο Λούσαν έφτασε να υποστηρίξει, και πολύ σωστά, ότι είναι το ίδιο αδύνατο να προσδιορίσουμε τον αριθμό των υπάρχουσων ανθρώπινων φυλών όσο είναι και ο προσδιορισμός του αριθμού των υπάρχουσων γλωσσών(...).Εάν ένας λευκός βορειοευρωπαίος τοποθετηθεί δίπλα σε ένα Νέγρο και ένα Μογγόλο, η διαφορά είναι ξεκάθαρη ακόμα και στο μη ειδικό.Αλλά εάν εξετάσουμε πολύ προσεκτικά τις αμέτρητες διαβαθμίσεις των τριών αυτών φυλών, θα φτάσουμε τελικά στο σημείο να μην μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητος που τελειώνει η μία φυλή και που αρχίζει η άλλη.(...)
Μόνον η ανθρωπότητα ως σύνολο αποτελεί μια βιολογική μονάδα, ένα είδος.Αυτό αποδεικνύεται κυρίως από την απεριόριστη ικανότητα για διασταυρώσεις που ενυπάρχει στο ανθρώπινο γένος.Κάθε σεξουαλική συνεύρεση μεταξύ ατόμων πολύ διαφορετικών φυλών είναι γόνιμη όπως επίσης και μεταξύ των απογόνων τους.Αυτό το φαινόμενο είναι ένα από τα ισχυρότερα επιχειρήματα υπέρ της κοινής καταγωγής του ανθρώπινου είδους.
Με την ανακάλυψη των αποκαλούμενων ομάδων αίματος, θεωρήθηκε αρχικά ότι το πρόβλημα της φυλής είχε επιλυθεί•αλλά και εδώ επίσης η απογοήτευση δεν άργησε να εμφανιστεί.Όταν ο Καρλ Λαντστάινερ κατάφερε να αποδείξει ότι οι άνθρωποι μπορεί να διακριθούν βάσει των τριών διαφορετικών ομάδων αίματος, στις οποίες ο Τζάνκσυ και ο Μος προσέθεσαν μία τέταρτη,θεωρήθηκε ότι αυτή η διαφορά του αίματος,ένα γεγονός υψίστης σημασίας, ιδιαιτέρως για την ιατρική επιστήμη, θα επαλήθευε την ύπαρξη των τεσσάρων πρωταρχικών φυλών.Αλλά σύντομα ανακαλύφθηκε ότι αυτές οι τέσσερις ομάδες αίματος υπάρχουν σε όλες τις φυλές,μολονότι η τρίτη ομάδα αίματος είναι σπάνια ανάμεσα στους Ινδιάνους της Αμερικής και τους Εσκιμώους.Πρώτα απ'όλα, αποδείχτηκε ότι ένας ξανθός δολιχοκέφαός Γερμανός, με όλα τα χαρακτηριστικα της Βόρειας φυλής, μπορεί να ανήκει στην ίδια ομάδα αίματος με ένα Νέγρο ή με έναν Κινέζο με αμυγδαλωτά μάτια.Πρόκειται αναμφιβόλως για ένα πολύ θλιβερό γεγονός για όλους αυτούς τους θεωρητικούς της φυλής που έχουν τόσο πολύ φλυαρήσει γύρω από ‘‘τη φωνή του αίματος’’.
Η πλειοψηφία των θεωρητικών της φυλής υποστηρίζει ότι τα αποκαλούμενα ‘‘φυλετικά χαρακτηριστικά’’ αποτελούν μία κληρονομιά δημιουργημένη από την ίδια τη φύση, ανεπηρέαστη από τις εξωτερικές συνθήκες της ζωής και μεταβιβαζόμενη αναλλοίωτη, υπό τον όρο ότι οι γονείς είναι φυλετικά συγγενείς.Ως εκ τούτου, το πεπρωμένο της φυλής είναι ένα πεπρωμένο του αίματος, από το οποίο κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει.Λέγοντας φυλετικά χαρακτηριστικά, εννοούμε κυρίως τη μορφή του κρανίου, το χρώμα του δέρματος, το ιδιαίτερο είδος και το χρώμα των μαλλιών και των ματιών, το σχήμα της μύτης και το μέγεθος του σώματος.(...)
(...)Υπάρχει επίσης πλήθος επιβαιβεωμένων γεγονότων από τα οποία φαίνεται ότι τα φυσικά φυλετικά χαρακτηριστικά μπορεί να αλλάξουν από τις εξωτερικές συνθήκες της ζωής και αυτή η αλλαγή να κληρονομηθεί από τους απογόνους.Ο Φρήντριχ Χερτς, στο εξαίρετο έργο του Φυλή και Πολιτισμός, καταγράφει τα πειράματα με μαλάκια και έντομα δύο ερευνητών, του Σρέντερ και του Πίκτετ, οι οποίοι, διά της αλλαγής του περιβάλλοντος, πέτυχαν να αλλάξουν το ένστικτο της διατροφής, τον τρόπο αποθήκευσης των αυγών και της επώασης, το ένστικτο της αναπαραγωγής σε τόσο μεγάλο βαθμό που αυτές οι αλλαγές μεταβιβάζονταν κληρονομικώς, ακόμα και όταν αργότερα σταμάτησαν να υφίστανται οι τροποποιημένες συνθήκες του περιβάλλοντος.Τα πειράματα που ο Αμερικάνος μελετητής Τάουερ έκανε με τα κολεόπτερα του Κολοράντο είναι πασίγνωστα.Ο Τάουερ εξέθεσε τα έντομα σε χαμηλότερες θερμοκρασίες, και με αυτή και άλλες επιδράσεις που άσκησε πάνω τους κατάφερε να προκαλέσει μια αλλαγή σε κάποια χαρακτηριστικά, τα οποία επίσης κληρονομήθηκαν από τους απογόνους.
Ο Ε.Φάτερ αναφέρει τις εμπειρίες του Ρώσου ανθρωπολόγου Ιβανόβσκυ, κατά τη διάρκεια του τριετούς λιμού στη Ρωσία μετά τον πόλεμο.Ο Ιβανόβσκυ έκανε μετρήσεις 2.114 ατόμων, ανδρών και γυναικών, από τα πιο διαφορετικά μέρη της χώρας ανά έξι μήνες,έτσι που το κάθε άτομο εξετάστηκε συνολικά έξι φορές.Με αυτόν τον τρόπο, ανακάλυψε ότι η διατομή του σώματος μειώθηκε κατά 4 με 5 εκατοστά μέσο όρο, ότι μειώθηκαν η περιφέρεια, το μήκος και το πλάτος της κεφαλής και ότι άλλαξε ο κεφαλικός δείκτης.Συγκεκριμένα ο κεφαλικός δείκτης μειώθηκε στους Μεγαλορώσους, τους Λευκορώσους, τους Μικρορώσους, τους Σύριους, τους Μπασκίρους, τους Καλμούκους και τους Κιργίζιους•αντίθετα, αυξήθηκε στους Αρμένιους, τους Γεωργιανούς και τους Τατάρους της Κριμαίας.Παρομοίως, η αναλογία των βραχυκέφαλων μειώθηκε και ο ρινικός δείκτης έγινε μικρότερος.Σύμφωνα με τον Ιβανόβσκυ, ‘‘το αναλλοίωτο των ανθρωπολγικών τύπων είναι ένας μύθος’’.Η μεταβολή της διατροφής και του κλίματος, η έκθεση σε υψηλότερες θερμοκρασίες και σε περισσότερη υγρασία οδηγούν αναντίρρητα σε μεταβολές ορισμένων σωματικών χαρακτηριστικών.Έτσι, ο πασίγνωστος Αμερικανός ανθρωπολόγος Φράντς Μπόας μπόρεσε να αποδείξει ότι το σχήμα κρανίου των μεταναστών στην Αμερική παρουσίασε μια αξιοσημείωτη μεταβολή.Συγκεκριμένα, οι απόγονοι των βραχυκέφαλων Εβραίων της Ανατολής έγιναν δολιχοκέφαλοι, ενώ οι απόγονοι των δολιχοκέφαλων Σικελών έγιναν βραχυκέφαλοι, δηλαδή το κρανίο τείνει να προσλάβει ένα σχήμα μεσαίων διαστάσεων.Αυτά τα αποτελέσματα είναι πολύ σημαντικά, επειδή έχουν να κάνουν με τη μεταβολή σωματικών χαρακτηριστικών που μπορεί να εξηγηθεί μόνο από εξωτερικές επιδράσεις πάνω στην αποκαλούμενη ‘‘κληρονομική καθαρότητα της φυλής’’.(...)

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008

ΑΝΑΡΧΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ(2ο μέρος)

4.Θρησκεία
Θρησκεία για εμάς είναι ένας παράγοντας άκρως αντί-Αναρχικός, άκρως ενάντια στης ελευθερίες του ατόμου. Γι αυτό είμαστε όχι μόνο αθεϊστές αλλά και αντί-θεϊστές. Ακόμη και να υπήρχε θεός δηλαδή(που δεν υπάρχει) είμαστε πάλι ενάντια, γιατί είμαστε ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και ανωτερότητας, και η θρησκεία μόνο από αυτά δίνει. Να επισημάνουμε όμως ότι όντας Αναρχικοί και φυσικά στηρίζοντας τις ελευθερίες του ατόμου ο καθένας θα είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει, να εξυμνεί ότι θέλει. Δεν επιτεθόμασται στους θρησκευόμενους αλλά στης θρησκείες που θολώνουν τα μυαλά των θρησκευόμενων. Θρησκεία για μας είναι το «έξυπνο τέχνασμα» που σκέφτηκαν πριν αρκετά χρόνια κάποιοι επίδοξοι δικτάτορες που ούτος ώστε να πετύχουν τους στόχους τους βάζοντας ώρια και κανόνες στις σκέψεις των κοινών ανθρώπων, υποδουλώνοντας τους με τις σκέψεις, μετατρέποντας τους σε άβουλα όντα που ακολουθούν τις διαταγές και εντολές κάποιου ανώτερου θεού που θα τους κρίνει για να πάνε στην ανώτερη-τέλια ζωή και όχι στην πυρά. Η θρησκεία με αυτή της την τεράστια δύναμη υποδούλωσης των μαζών μέσω τον σκέψεων τους θα την βρείτε πάντα στα σχέδια επίδοξων κατακτητών. Πάντοτε η θρησκεία έμπαινε κι μπαίνει ως ασπίδα στον σκοπό τους, να αναρριχηθούν στην εξουσιαστική κλίμακα και να γίνουν «άρχοντες». Αν ανατρέξετε σε παλαιές δικτατορικές ηγεσίες θα βρείτε στις πλείστες ,αν όχι σε όλες, την θρησκεία να παίζει πρωταρχικό ρόλο σε αυτά που λένε, γιατί τι καλύτερο γι αυτούς από μια κοινωνία άβουλη που φοβάται να εξεγερθεί και απλός κάνει τον «καλό σαμαρείτη» για να ζήσει κάποια στιγμή στον παράδεισο ή οπωσδήποτε αποκαλεί η κάθε θρησκεία την μετά-ζωη ύπαρξη της ψυχής. Αναγκάζουν τους θρησκευόμενους να ξεχάσουν την ζωή τους τώρα για να την θυσιάσουν στο βωμό της δήθεν αιώνιας ψυχικής ζωής. Ο θεος σαν «πρόσωπο» τι αντιπροσωπεύει αλήθεια? Να σας απαντήσουμε, αντιπροσωπεύει ότι είναι ενάντια στον Αναρχισμό και την ελευθερία. Ο θεός (όπως ισχυρίζονται) είναι ο απόλυτος «άρχοντας» και δημιουργός του κόσμου, δηλαδή κάνει ξεκάθαρο από την αρχή ότι αποτελεί ανώτερο ώων, ψυχή ή ότι άλλο θέλετε αποκαλέστε το. Επίσης συχνά διαλαλούν ότι ο θεός είναι και κριτής, και ο μοναδικός όπως ισχυρίζονται αλλά αποφάσισαν να του «κολλήσουν» δίπλα μια ταμπέλλα που δεν ταιριάζει με τίποτα. Τον αποκαλούν ως «δίκαιο κριτή». Ένας κριτής δεν μπορεί να είναι δίκαιος ιδιαίτερα όταν μιλάμε για να κρίνει ανθρώπους. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει την ζωή του άλλου και πως θα την ζήσει, κάνοντας το αυτό και κρίνοντας την ζωή κάποιου γίνεσαι απευθείας «άδικος κριτής». Αλλά αφού είναι ο δημιουργός του κόσμου και κατά συνέπεια, κατά τους ισχυρισμούς, και δημιουργός του ανθρώπου, γιατί δεν φρόντισε να δημιουργήσει ότι ήταν σωστό για αυτόν? Δημιουργείς κάτι που είναι χαλασμένο? Δεν το νομίζω, ή ίσως δεν έχει την δύναμη να ελέγξει τους ανθρώπους να ακολουθούν το δίδαγμα του? Η πολύ πιο απλά και σωστά, δεν υπάρχει? Εφόσον όμως έκανε τον άνθρωπο και δεν του εμφύτευσε τις «θρησκευτικές του αρετές», γιατί τότε τον τιμωρεί στέλνοντας τον στον κάτω κόσμο για κάτι που ο «ίδιος ο θεός» δεν μπορούσε να κάνει? Και ας πάρουμε παράδειγμα τον χριστιανισμό που είναι και η πλειοψηφία των θρησκευόμενων στην κύπρο, εφόσον ο «θεός» και ο «διάβολος» είναι εχθροί και ο διάβολος προσπαθεί να διαταράξει τον χριστιανισμό και τον «θεό», τότε γιατί ο «δίκαιος κριτής» σας του κάνει την εξυπηρέτηση και του στέλνει τα δημιουργήματα του(«αμαρτωλοί άνθρωποι»)?Μήπως πίσω από το «θεό» και το «διάβολο» κρύβονται άλλα πράγματα? Οι έξυπνοι, αν μη τι άλλο, δημιουργοί της θρησκείας φρόντισαν να δημιουργήσουν το καλό και το κακό, γιατί όμως? Πολύ απλά σε αυτά που τους συμφέρει έκρυψαν από πίσω τον «θεό» και το «καλό» και σε αυτά που δεν τους σύμφεραν τον «διάβολο» και το «κακό». Αυτά τα δυο είναι ανύπαρκτα πράγματα που δημιούργησε ο άνθρωπος από μόνος του κυρίως από φόβο, δεν υπάρχει καλό και κακό. Το καλό και το κακό «φυτεύτηκε» στα μυαλά των ανθρώπων για τον πιο πάνω λόγο. Υπάρχει μόνο η ελευθερία και η στέρηση της. Το καλό και το κακό το δημιουργούν μόνοι τους οι άνθρωποι μετά από χρόνια «πλύση εγκεφάλου». Το «καλό» σας είναι να είστε ελεύθεροι, και το «κακό» σας είναι όταν σας στερούν τις ελευθερίες σας. Επίσης να μην ξεχνάμε και τον ρόλο που έπαιξαν οι θρησκείες σε καταστροφικούς πολέμους με θύματα ως συνήθως αθώους ανθρώπους. Να θυμηθούμε σταυροφορίες, εμφύλιους για θρησκείες ,χριστιανούς εναντίων μουσουλμάνους κλπ? Η «εκκλησία» πάντα υπήρξε προ-πύργειο πολέμων και δημιουργός τους εις το όνομα του θεού τους κλπ αλλά ποτέ δεν «καταδικάστηκε». Δεν είναι κρυφό ότι πολλές τρομοκρατικές οργανώσεις έχουν ως κύριο στοιχείο τους την θρησκεία και όλα τα κάνουν γιατί νομίζουν πως αυτό είναι το σωστό και έτσι είπε ο «θεός» τους. Η θρησκεία όχι μόνο δεν σκόρπησε την αγάπη που διακηρύσσει αλλά σκόρπισε και τον περεταίρω διαχωρισμό του λαό, σκόρπισε τον ρατσισμό αλλά συνέλαβε με πρωταρχικό ρόλο στον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτό καταδεικνύει αδιαμφισβήτητα την ενότητα εκκλησίας-κράτους καθώς και την συνένωση τους στους πολέμους με στόχο την επίτευξη των ιμπεριαλιστικών στόχο του κάθε ενός. Τέλος να καταδείξουμε πως οι εκκλησίες πλέον δεν αποτελούν «οίκοι του θεού» αλλά όπως όλοι γνωρίζεται αποτελούν επιχειρήσεις. Δεν χρειάζεστε και αποδείξεις ιδιαίτερα στο νησί μας για να καταλάβετε ότι η εκκλησία αποτελεί ίσως τον πιο κερδοσκοπικό οργανισμό του νησιού. Έχει τα περισσότερα ίσως ακίνητα, μεγαθήρια εταιρίες με εξαγωγές και όλα αυτά τα χρήματα που πάνε? Δεν είπε ο θεός να δίνουν στους φτωχούς? Αφού είναι τόσο θρήσκοι γιατί δεν βοηθούν τον λαό? Να σας πούμε εμείς γιατί ,γιατί δεν πιστεύουν αυτά που σας πουλάνε, έγιναν εκατομμυριούχοι και θα συνεχίσουν να κερδίζουν και άλλα. Αλλά δεν είναι μόνο οι εταιρίες τα κέρδη. Η «γιαγιά» που θα πάει την Κυριακή εκκλησία θα λυπηθεί και θα βάλει την μια λίρα-ευρώ της για να ανάψει κερί. Φανταστείτε 10 χιλιάδες το λιγότερο κέρδος μόνο από αυτά. Επίσης οι κοινωνικές προσφορές που κάνουν κάθε λίγο και λιγάκι κάθε λογής κερδοσκοπική εταιρία στην εκκλησία με μόνο στόχο να κερδίσει την εύνοια της εκκλησίας, μιας από τις μεγαλύτερες εταιρίες του νησιού. ΟΙ εκκλησίες και οι κληρικοί να ζουν με τα εκατομμύρια και μετά να ζητούν και λεφτά για να τελέσουν τα δήθεν ιερά μυστήρια τους. Πολύ θα ήθελα να ξέρω αφού θεωρούν ιερή την βάφτιση, τον γάμο, την κηδεία κλπ γιατί τότε παίρνουν χρήματα για να εκτελούν το «καθήκον» τους? Τους δίδαξε ο «θεός» να πληρώνονται για να κάνουν τις τελετές. Ο χριστός τους πλήρωσε που τον βαφτίσανε? Όλα κρύβονται πίσω από τα κέρδη και την εξουσία, αυτό μόνο είναι η θρησκεία πραγματικά. Αλλά γνωρίζουμε γιατί ο πλείστος κόσμος πιστεύει σε αυτά γι’αυτό δεν τον κατηγορούμαι. Η πίστη και η θρησκεία είναι παράγοντες του φόβου του ανθρώπου και της ελπίδας ότι θα ζήσει μετά-ζωή και πιο ωραία σε ένα «παράδεισο». Αλλά πρέπει να καταλάβετε ότι δεν πρέπει να «πουλάτε» την τώρα ζωή σας και τις ελευθερίες σας για κάτι που δεν ξέρετε καν αν υπάρχει και απλά ελπίζετε από φόβο .Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να φέρουμε ένα «παράδεισο» εδώ που ζούμε, τώρα που ζούμε. Γιατί αυτός ο «παράδεισος» ο πραγματικός δεν είναι άλλος από τον Αναρχισμό. Εκεί είναι που θα ζήσεις την ζωή σου ελεύθερα δίχως σκοτούρες και φόβους, με αγάπη και ειρήνη. Ο θρησκευτικός «παράδεισος» είναι ψεύτικος και απραγματοποιήσιμος, ενώ ο Αναρχισμός είναι πραγματικός και απλά περιμένει τον λαό, τον εργάτη να ξεσηκωθεί και να πάρει αυτά που του ανήκουν, την ελευθερία του.
5.Εθνικισμός
Όπως έχουμε είδη προ αναφέρει είμαστε κάθετα ενάντια στον εθνικισμό, καθώς και στον εθνισμό. Είμαστε ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή του φαινομένου και σε οποιαδήποτε πράξη υπό αυτού. Ο εθνικισμός είναι ένας από τους μεγαλύτερους μας εχθρούς τν συγκεκριμένη στιγμή, αφού είναι το ακριβώς αντίθετο με τον Αναρχισμό, όμως δεν αποτελεί πρωτεύοντα «στόχο επίθεσης» μας-ο οποίος είναι ο καπιταλισμός-γιατί πιστεύουμε στο ότι μετά την επικράτηση του Αναρχισμού τέτοιες ιδέες θα εξαφανιστούν αν όχι άμεσα , σταδιακά. Όμως σαν ιδέα δεν μπορεί να μείνει στο απυρόβλητο από μέρους μας, και δεν θα μείνει σε καμία περίπτωση. Ο εθνικισμός σιγά σιγά δυστυχώς περνά εύκολα τα τελευταία χρόνια στα σπίτια. Εδώ στην κύπρο οι εθνικιστές δυστυχώς βρήκαν την ευκαιρία και τον πόνο πολλών παθόντων μετά την εισβολή και κατάφεραν να περάσουν σε αυτούς τα εθνικιστικά τους «ιδεώδη» .Δεν είναι τυχαίο ότι, δυστυχώς, η πλειοψηφία των κυπρίων στην αναφορά του τούρκικου λαού αντιδρά ,συνήθως, με ρατσισμό. Αυτές οι εθνικιστικές ιδέες κατάφεραν να περάσουν δυστυχώς σχεδόν σε όλα τα σπίτια, ακόμη και κάποιοι που αυτοαποκαλούνται αριστεροί συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Όλα αυτά ξεκινούν από τη μαθητική εποχή .Δεν νομίζω κάποιος που πέρασε από το σχολείο να μην θυμάται την «πλύση εγκεφάλου» από δασκάλους και καθηγητές για το «ανώτερο ελληνικό πνεύμα» και για τους «βάρβαρους τούρκους» που φταίνε για όλα, δεν νομίζω να μην θυμάται την έξαρση σε κάθε «εθνική γιορτή» όπου με χαρά τα 7χρονα παιδιά προετοίμαζαν εβδομάδες ελληνικές σημαίες και τραγουδάνε περήφανα το εθνικό ύμνο στο τέλος κάθε γιορτής-παρωδείας.Είμαστε σίγουροι ότι κανένας δεν ξεχνά αυτές τις ηλιθιότητες και την πλύση εγκεφάλου που κάνουν στα παιδιά. Αλλά δεν υπήρξαν μόνο τα σχολεία προ πύργια του εθνικισμού, μεγαλύτερος υπέρμαχος του ήταν είναι και θα είναι ο στρατός, ένας θεσμός που αρνούμαστε πεισματικά αλλά ένας θεσμός που επιβάλει η «κυβέρνηση». Ποιος ξεχνά (ιδιαίτερα από τους «παλιούς»)αηδιαστικά συνθήματα τύπου τρενάκι κλπ κλπ. Όλα αυτά που παράθεσα πιο πάνω ένταξαν τον εθνικισμό σε όλα σχεδόν τα σπίτια, αλλά δεν είναι κάτι που το δεχόμαστε ,είναι κάτι που θα το «πολεμήσουμε». Ο εθνικισμός σπέρνει την διχόνοια στους λαούς, το μίσος, την αλληλοκαταστράφη, ο εθνικισμός η θρησκεία και το κράτος αποτελούν το τρίο της δικτατορίας και του φασισμού, αποτελούν το τρίο της καταστροφής της ελευθερίας, αλλά εμείς δεν το ανεχόμαστε και επιτεθόμαστε. Όλοι αυτή η «εθνική υπερηφάνεια» που κλείνεται σε σημαίες, ύμνους και σύνορα εμείς δεν την γουστάρουμε, και οποιοσδήποτε χαρακτηρίζει τον εαυτό του αριστερό θα πρέπει να διώχνει αυτή την «αρρώστια» από πάνω του αλλά και να προσπαθεί να «γιατρέψει» και τους γύρω του. Δυστυχώς όμως ο «κυπριακός λαός» κοιμάται ύπνο βαθύ, ακόμα και τα αριστερά κόμματα πλέον καταντούν εθνικιστικά με τις πράξεις τους. Δεν παύουμε όμως να ελπίζουμε στην στιγμή που θα καταλάβουν το λάθος τους και θα ενωθεί όλος ο κόσμος ενάντια σε αυτό το πράγμα, ενάντια σε αυτούς που μας χωρίζουν, ενάντια σε αυτούς που θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους. Δεν παύουμε να ελπίζουμε, αλλά δεν σταματούμε τον «πόλεμο» μας. Μπορεί να μην μπορούμε να εισέλθουμε στα μυαλά του λαού, αλλά θα εμποδίζουμε τους εθνικιστές να κάνουν πράξεις τις ηλίθιες «ιδέες» τους. Δεν θα αφήσουμε κανένα να νομίζει πως ανήκει σε «ανώτερη φυλή». Όλοι ίσοι-Όλοι ελεύθεροι.

6.Ρατσισμός
Ο ρατσισμός είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα και λάθη τις κοινωνίας μας. Λυπάμαι που το λέω αλλά η πλειοψηφία των κατοίκων αυτού του νησιού έχει τον ρατσισμό καλά φωλιασμένο μέσα του. Αυτό πρέπει να καταπολεμηθεί άμεσα. Είτε αυτός λέγεται φυλετικός, είτε κοινωνικός ακόμη και θρησκευτικός, πρέπει να εξαλειφτεί. Δυστυχώς ο μεγαλύτερος αριθμός των κυπρίων* ,δεν είναι μυστικό ότι βλέπουν με ρατσιστικό τρόπο τον οποιοδήποτε τούρκο, και οτιδήποτε το τουρκικό ,λες και για ότι έγινε φταίνε μόνο οι τούρκοι, αλλά το χειρότερο ότι φταίνε όλοι οι τούρκοι ανεξαιρέτως. Δυστυχώς αυτό το φαινόμενο το συναντούμαι παντού και το χειρότερο είναι ότι αρκετές φορές μπορεί να ακούσουμε τέτοια λόγια από ανθρώπους που αυτοχαρακτηρίζονται «αριστεροί» και αντι-ρατσιστές. Επίσης οι εξουσιάζοντες κατάφεραν να φυτέψουν στα μυαλά του κόσμου ,απλού και μη, την ιδέα ότι οι «μετανάστες» και οι «ξένοι» είναι παράνομοι, και ότι δήθεν έρχονται οι «ξένοι»(όπως τους αποκαλεί το κράτος) και «κλέβουν» τις δουλειές από τους «ντόπιους». Ξεχνούν φαίνεται πως ένας μεγάλος αριθμός «ντόπιων» «μετανάστευσε» σε διάφορες χώρες χρόνια πριν, και δεν τους έδιωξαν, ούτε διαμαρτυρήθηκαν ότι τους παίρνουν τις δουλειές, αντίθετα τους φιλοξένησαν. Αλλά όλα αυτά ξεχνώνται εύκολα από τους κύπριους και το κράτος και με κάθε πρώτη ευκαιρία κατηγορά τούς «ξένους». Ακόμη ένα σημείο ρατσισμού αλλά και μεγάλου ψέματος. Τέλος η ομοφοβία είναι διάσπαρτη σε αρκετό μέρος της κοινωνίας, η εκκλησία καταφέρνει να διαχωρίσει την γνώμη τον «πιστών» βάση των σεξουαλικών τους προτιμήσεων. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο σε όλους ότι για τους εαυτούς τους και τις πράξεις τους είναι υπεύθυνος ο καθένας για τον εαυτό του, και πρέπει να πάψει αυτή η ρατσιστική συμπεριφορά προς την «διαφορετικότητα»(από την κοινή γνώμη),και στις σεξουαλικές επιθυμίες τοθ κάθε ατόμου. Ο καθένας είναι ελεύθερος να πράττει και να ενεργεί κατά την δική του γνώμη και άποψη.
Ο τούρκος δεν φέρει καμία εύθηνη για της στρατηγικές επεμβάσεις που έγιναν πριν χρόνια στο νησί όπως δεν φταίει και ο κάθε λαός που η εκάστοτε αυτοκρατορία κατέκτησε το νησί. Πολυάριθμοι κατακτητές πέρασαν από το νησί, εκ των οποίων και έλληνες. Γιατί δηλαδή αυτό το μίσος και ο ρατσισμός προς τον τούρκικο λαό? Μας έκανε τίποτα ο λαός? Όχι φυσικά! Αυτοί που κάνουν τις εισβολές και τους πολέμους είναι πάντα η εξουσία και το κράτος. Αυτοί που κυβερνάνε, αυτοί που εκφράζουν τα ιμπεριαλιστικά τους αισθήματα. Εκεί είναι ο εχθρός μας στο κράτος, και όχι στον λαό, και φυσικά δεν εννοώ μόνο το τουρκικό κράτος αλλά τα απανταχού κράτη που εξουσιάζουν, καταπιέζουν, και κλέβουν τον απλό κόσμο. Εδώ θέλω να καταλείξω, ότι ο τούρκος σαν λαός δεν μας έχει κάνει τίποτα, και είναι άκρως ενάντια στις αριστερές ιδέες να κατακρίνεις ένα λαό ολόκληρο για λάθη των λίγων. Πρέπει επιτέλους να ρίξουμε τις ευθύνες εκεί που πρέπει, στα κράτη και στους εξουσιαστές, και να τα καταστρέψουμε. Ο τούρκος δεν έχει καμία διαφορά μαζί μου μαζί σου, είναι και αυτός όπως εμάς ένας άνθρωπος.
Επίσης πράγμα που ακούγεται συχνά στην κοινωνία μας είναι το θέμα με τους «μετανάστες». Πολλές φορές ακούσαμε τα ηλίθια αλλά πάνω απ’όλα ψεύτικα επιχειρήματα, ότι οι ξένοι «κλέβουν» τις δουλειές από τους ντόπιους και γι αυτό υπάρχει ανεργία, αλλά και όπως το κράτος φροντίζει να διαδίδει, ότι οι «ξένοι» είναι και υπαίτιοι για οποιαδήποτε εγκληματική ενέργεια, και φυλακίζουν και ανακρίνουν αυθαίρετα ξένους, βασανίζοντας τους και χτυπώντας τους. Το κράτος βρίσκει εξιλαστήρια θύματα για να λύνει υποθέσεις, αλλά βρίσκει και προφάσεις για να απελάσει τον κόσμο. Ε αυτό δεν πρέπει να το δεχτούμε, είναι άνθρωποι και αυτοί όπως και εμάς και απαιτούμε να τους συμπεριφέρονται δίκαια και κανονικά, και σαν κοινούς πολίτες. Τώρα θα δούμε αν ισχύει ότι οι «ξένοι» φταίνε για την «ανεργία» ή φταίει το κράτος τα «αφεντικά» και οι καπιταλιστές. Πρώτα απ’όλα πώς είναι δυνατό να μην υπάρχει ανεργία όταν περισσότερο της μισής έκτασης των «ελεύθερων περιοχών» τα κατέχει η εκκλησία? Γιατί δεν δίνονται αυτά τα χωράφια και οι εκτάσεις προς καλλιέργεια? Γιατί δεν δίνονται στον κόσμο να μπορεί να καλλιεργήσει, να δουλέψει και να βγάλει το ψωμί του με τον ιδρώτα του? Ποιος φταίει που η εκκλησία που διακηρύσσει ο «έχων δυο χιτώνες να δίνει τον ένα», αλλά πράττει ο έχων δυο χωράφια να αγοράζει ακόμη εκατό? Φταίνε οι «ξένοι»? Φυσικά όχι! Τώρα στις «βαρετές» δουλειές που πλέον θα βρεις κατά το πλείστον «ξένους» ποιος φταίει? Εκείνοι φταίνε που τώρα τα επίπεδα του κύπριου βγήκανε από διευθυντής και πάνω? Αυτοί φταίνε που τα αφεντικά τους ,τους εκμεταλλεύονται δίνοντας τους εξευτελιστικά χαμηλό μισθό που ούτε να ζήσουν δεν μπορούν με αυτά? Αυτοί φταίνε που αν δεν υπήρχαν αυτοί να τους εκμεταλλεύονται τα αφεντικά δεν θα είχαμε τώρα σπίτια, κρεβάτια να κοιμόμαστε, δεν θα υπήρχαν τα υπουργεία,τα ις εκκλησίες αυτοί τις χτίζουν και μετά τους διώχνουν. Δεν φταίει ο «ξένος» αν δεν είναι ο ντόπιος πιο ικανός και εν τέλει θα διαλέξει εκείνο να πάει στην δουλειά. Αλλά ακόμη και να μην είναι ο «ξένος» πιο ικανός πάλι αυτόν θα διαλέξει το κράτος και το αφεντικό! Γιατί? Επειδή μπορεί να τον εκμεταλλεύεται και να του δίνει λιγότερα. Δηλαδή δεν είναι ο «ξένος» που φέρει την ευθύνη αλλά τα αφεντικά που τους εκμεταλλεύονται. Μην δέχεστε τα αφεντικά, ζητήστε τα ίσα δικαιώματα για όλους, και θα πάρετε και εσείς ίσα δικαιώματα στις δουλειές, φτάνει να διώξετε τα αφεντικά και να καταστραφεί το κράτος. Όσο υπάρχουν αυτά τα δυο θα μας κλέβουν και θα μας καταπιέζουν.
Τέλος μια από τις μεγαλύτερες προκαταλήψεις της κοινωνίας μας είναι ο ομοφοβισμός. Είναι αδιανόητο να κρίνεις κάποιο από τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, και ακόμη πιο αδιανόητο να αντιμετωπίζετε σαν «αρρώστια». Την αρρώστια την έχουν όσοι θεωρούν τον ομοφυλοφιλισμό «κακό» και «ανήθικο», και όσοι προσπαθούν να διασύρουν άτομα, αλλά και να τα πιέζουν ψυχολογικά λόγο των προτιμήσεων τους. Η εκκλησία, ως συνήθως, είναι μπροστάρης σε αυτό το ρατσισμό και αντιμετωπίζει τους ομοφυλόφιλους ως «αμαρτωλούς», «ανήθικους» και λοιπά ηλιθιότητες. Η εκκλησία κατάφερε να οδηγήσει την γνώμη του πληθυσμού και τώρα στην πλειοψηφία τις η κοινωνία είναι ομοφοβική. Πολλές περιπτώσεις το παίζουν «φιλελεύθεροι» και «αντι-ρατσιστές» αλλά όταν έχουν κα κάνουν με ομοφυλόφιλους και ιδιαίτερα όταν βρίσκονται κοντά τους, φανερώνουν τον πραγματικό τους ρατσιστικό τρόπο. Γιατί αυτό τους δίδαξε το κράτος και η εκκλησία να κάνουν, να φοβούνται το οτιδήποτε το διαφορετικό, το οτιδήποτε εκείνοι νομίζουν πως είναι το σωστό. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι ο καθένας κάνει της επιλογές του μόνος του και δεν αφορά κανένα άλλο. Πρέπει επιτέλους να πάψει αυτός ο ομοφοβισμός.
Ο ρατσισμός είναι ο πολιτισμός των ηλιθίων, γι αυτό βγείτε από τα καβούκια σας και τα όρια που καθόρισαν άλλοι για εσάς, βγάλτε και τις παρωπίδες και δείτε γύρω σας, θα δείτε ανθρώπους διαφορετικού χρώματος, διαφορετικής θρησκείας η μή, ανθρώπους με διαφορετικές απόψεις αλλά πάνω από όλα θα δείτε ανθρώπους, όλοι είμαστε το ίδιο δεν υπάρχει τίποτα το διαφορετικό. Στο μόνο που διαφέρουμε είναι στις προσωπικότητες αλλά αυτό είναι μια ωραία διαφορετικότητα, αλλά μόνο αυτή, από εκεί και εκεί πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό ότι είμαστε ίδιοι, ίσοι και ελεύθεροι.

*μιλώ για «ελεύθερες» περιοχές

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

ΑΝΑΡΧΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ (1ο μέρος)

1.Εισαγωγή

Τι πραγματικά πιστεύουμε? Πια είναι η ιδεολογία μας σε τελική φάση θα μας ρωτήσετε. Είμαστε Αναρχικοί ή Κομμουνιστές? Εμείς απαντούμε και τα δυο μας εκφράζουν με τον τρόπο τους. Κύριο στοιχείο μας και ιδεολογία μας όμως είναι ο Αναρχισμός, γιατί κομμουνισμός ,στην θεωρεία, μπορεί να υπάρξει και διαφορετικός από αυτόν τον Αναρχικό που οραματιζόμαστε εμείς οποίος όμως σε κάποια αρχική του φάση και κυρίως στο τρόπο που θα μεταβούμε σε αυτόν διαφέρει από αυτούς που αποκαλούνται αποκλειστικά τον Κομμουνισμό. Είμαστε πρώτα Αναρχικοί για τον απλό λόγο ότι μαχόμαστε για την επικράτηση του Αναρχισμού ο οποίος μετά θα οδηγήσει στην ελευθερία του ατόμου και θα μπορεί μετά ελεύθερα να δημιουργήσει τον τρόπο ζωής και το σύστημα το οποίο επιθυμεί αυτός να ζει. Εκεί είναι που μπαίνει και για μάς ο Κομμουνισμός, στον τρόπο διαχείρισης των «οικονομικών» της κοινότητας μας. Εκεί είναι που έχει θέση ο Κομμουνισμός, ο ελεύθερος Κομμουνισμός. Φυσικά όντας Αναρχικοί-Κομμουνιστές θεωρούμαι ξεκάθαρα ότι ο πιο σωστός, πιο δίκαιος και ελεύθερος τρόπος οργάνωσης είναι ο Κομμουνιστικός, και αυτόν θα επιδιώξουμε και επιδιώκουμε, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα τον επιβάλουμε. Αντιθέτως η κάθε κοινότητα ανάλογα με τις προθέσεις των κατοίκων τις θα ακολουθεί τον δικό της τρόπο οργάνωσης απρόσκοπτα και ελεύθερα. Ο διαφορετικός τρόπος οργάνωσης δεν θα σημαίνει όμως σε καμία περίπτωση χωρισμό μεταξύ των κοινοτήτων αντιθέτως θα εξακολουθεί να υπάρχει η συντροφικότητα φιλικότητα καθώς και η αλληλοβοήθεια αν χρειαστεί. Ίσως όμως θα πρέπει να αναλύσουμε όμως πιο βαθειά τι εστί Αναρχισμός και Κομμουνισμός για εμάς και τι όχι, γι αυτούς που ίσως δεν ξέρουν και γι αυτούς που νομίζουν πως ξέρουν. Οι υπόλοιποι που γνωρίζουν το διάβασμα δεν έκανε ποτέ κακό.


2.Αναρχισμός

Καταρχήν όπως προ είπα είμαστε Αναρχικοί. Στοχεύουμε στην «επικράτηση» του Αναρχισμού και είναι ο κυρίως στόχος μας. Αλλά τώρα γεννάται σε κάποιους η ερώτηση «τι είναι ο Αναρχισμός?».Σε αυτό λοιπόν θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε όσο πιο κατανοητά γίνεται.. Αναρχισμός είναι ελευθερία, ισότητα, είναι ο ελεύθερος τρόπος ζωής, ο δίκαιος, ελεύθερος από κάθε τι που σπέρνει την διαφθορά και την ανισότητα. Αναρχισμός είναι ξεκάθαρα μια «αριστερή» ιδεολογία, ίσως η πιο αριστερή. Τασσόμαστε στο πλευρό του εργάτη και παλεύουμε για τα δίκια του και εν τέλει την απόλυτη ελευθερία του.(αντίθετα με κάποιους άλλους δήθεν «αριστερούς» που λένε μάχονται στο πλευρό του εργαζομένου αλλά επιθυμούν να βρουν τρόπους να βγουν εκείνοι στη εξουσία)Αναρχισμός είναι απλά η ελευθερία του ανθρώπου ψυχικά και σωματικά. Με απλά λόγια αυτός είναι ο Αναρχισμός. Αλλά ας το πάρουμε πιο βαθειά. Όταν μιλάμε για Αναρχισμό εννοούμαι μια ελεύθερη κοινωνία, χωρίς διακρίσεις ,μια α-ταξική κοινωνία που δεν θα χωρίζει τους ανθρώπους με κανένα τρόπο ή κριτήριο. Ο κάθε άνθρωπος είναι ίσος με τον καθένα, γιατί η φυσική δημιουργία του ανθρώπου τους καθιστά όλους ίσους και αλλάζει μόνο κάποια εξωτερικά χαρακτηριστικά ανάλογα της περιοχής, Όλοι οι άνθρωποι όμως είναι ίσοι.

Βασικό στοιχείο του Αναρχισμού είναι η έλλειψη κάθε είδους ιεραρχίας. Όχι μόνο δεν δεχόμαστε την ιεραρχία σαν Αναρχικοί αλλά στεκόμαστε κάθετα εναντίων της. Η οποιασδήποτε μορφής ιεραρχία οδηγεί στη ανισότητα και την διαφθορά. Η ιεραρχία είναι κάθετα εναντίων της ιδεολογίας του Αναρχισμού. Οι οποιεσδήποτε αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά και μέσω της ομοφωνίας ,όπου είναι δυνατό, στις τάξεις του Αναρχισμού. Δεν υπάρχουν «ηγέτες, αρχηγοί κλπ» ,ηγέτες είναι όλος ο πληθυσμός, είμαστε ηγέτες του εαυτού μας και μόνο. Τον Αναρχισμό όμως φυσικά και δεν τον κλείνουμε σε «σύνορα» «έθνη» και «πατρίδες». Όλα αυτά οδηγούν στην διαφοροποίηση και τον χωρισμό μεταξύ μας γι αυτό είμαστε και κάθετα ενάντια στον εθνικισμό που μόνο κακό μπορεί να φέρει. Ο Αναρχισμός είναι παγκόσμιος, αυτός είναι ο στόχος μας. Ο οποιοσδήποτε εγκλεισμός σε «σύνορα» θα είναι κίνδυνος. Φυσικά δεν θα απορρίψουμε τον μερικό Αναρχισμό, αντιθέτως θα τον στηρίξουμε και θα «πολεμήσουμε» για αυτόν, αλλά ο τελικός στόχος είναι ο Αναρχισμός σε όλη τν υφήλιο. Ο Αναρχισμός φυσικά έχει ως στόχο την διακοπή κάθε πράξεις εκμετάλλευσης και βίας, δεν επιθυμούμαι τίποτα από τα δυο και τασσόμαστε εναντίων τους. Τασσόμαστε στο πλευρό του εργάτη για την εξασφάλιση των πλήρων δικαιωμάτων του σε αυτό που παράγει και να σταματήσει η εκμετάλλευση του από τα «αφεντικά». Είμαστε καθαρά ένα ρεύμα υποστήριξης του εργάτη και του ανθρώπου. Σε καμία περίπτωση εναντίων τους όπως αρέσκονται κάποιοι να μας δυσφημούν. Τώρα η βία που θα χρησιμοποιηθεί από τον Αναρχισμό είναι η βίαιη επανάσταση και μόνον. Και αυτό όχι γιατί το επιθυμούμαι εμείς αλλά γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτοί οι «αφέντες» που καμαρώνουν σήμερα και εκμεταλλεύονται τον κόσμο, θα πράξουν οτιδήποτε ούτος ώστε να αμυνθούν στα συμφέροντα τους και σε αυτά που έκλεψαν από τον κόσμο. Αυτό σίγουρα θα οδηγήσει σε διαπλοκές και εκεί είναι που η επανάσταση θα γίνει βίαιη, αλλά δεν την θεωρούμαι βία για τον απλό λόγο ότι η αυτοάμυνα ΔΕΝ είναι βία. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι θα αμυνθούμε υπέρ της επανάστασης έστω και αν αυτό περιλαμβάνει βία, αλλά και γιατί ο μόνος τρόπος όπως έχουνε τα πράγματα για να επιτευχθεί ο Αναρχισμός είναι δυστυχώς η βίαιη επανάσταση για την οποία θα μιλήσουμε πιο περιληπτικά μετά. Επιπρόσθετα βασικό σημείο του αναρχισμού είναι η οργάνωση, έστω και αν κάποιοι που δεν έχουν ιδέα περί Αναρχίας σχετίζουν τον Αναρχισμό με την έλλειψη οργάνωσης. Αντιθέτως (όπως και το σύμβολο του Αναρχισμού, το αλφάδι, συμβολίζει το {Α} τον Αναρχισμό και ο κύκλος γύρω του την οργάνωση) η Αναρχική οργάνωση είναι κύριο «συστατικό» του Αναρχισμού. Επίσης να καταλήξω πως ο Αναρχισμός δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το χάος που αρέσκονται τα ΜΜΕ καθώς και οι κακοθελητές να τον παρουσιάζουν, αλλά επίσης ο Αναρχισμός δεν έχει και καμία σχέση με «μπάχαλα» και καταστροφές που μερικοί κάνουν δήθεν στο όνομα του Αναρχισμού, αυτοί δεν έχουν καμία ΑΠΟΛΥΤΩΣ σχέση με τον Αναρχισμό παρά μόνο το ότι παίρνουν το όνομα και προσπαθούν να το κάνουν μόδα. Όπως είπα Αναρχισμός δεν είναι βία και σε καμία περίπτωση τρομοκρατία γι αυτό στεκόμαστε εναντίων «τρομοκρατικών» κινήσεων. Η «δουλειά» μας είναι να διασκορπίζουμε τις σωστές ιδέες που έχουμε και όχι να δείχνουμε προς την κοινωνία τρομοκρατικές οργανώσεις, οι οποίες τελικώς κρατούν τον πολίτη μακριά μας και δίνουν τροφή στα ΜΜΕ να σκορπίζουν όλο και περισσότερο τα ψέματα τους εναντίων μας.

Τέλος σαν Αναρχικοί τασσόμαστε υπέρ της ομοσπονδοποίησης. Αυτό είναι ο Αναρχισμός η ελευθερία να πράττεις, να σκέφτεσαι και να μιλάς ελεύθερα, να ζεις την ζωή που επιθυμείς εσύ και όχι ότι επιθυμούν οι άλλοι για εσένα. Ο Αναρχισμός είναι ποικιλία και η ποικιλία ελευθερία, μονοτονία είναι απλώς σκλαβιά. Αυτή είναι η ομοσπονδοποίηση είναι η ελευθερία η ποικιλία. Αυτό εμείς ζητούμαι όταν μιλάμε για Αναρχισμό, μια κοινωνία ελεύθερη και ίση, μια κοινωνία που θα ζούμε όπως επιθυμούμαι, μια κοινωνία που θα πάψουν οι αδικίες και οι διαφθορές. Ζητούμαι μόνο ΑΝΑΡΧΙΑ.


3.Κομμουνισμός

Στην ερώτηση σας αν είμαστε Κομμουνιστές απαντήσαμε με πάσα ειλικρίνεια πως ναι είμαστε, γιατί πολύ απλά είναι η αλήθεια. Αλλά τώρα θα μας ρωτήσετε «δεν αντιτίθενται μεταξύ τους Αναρχισμός και Κομμουνισμός?»Εμείς απαντούμε φυσικά και όχι. Να ξεκαθαρίσουμε όμως ότι ο Κομμουνισμός που επιδιώκουμε εμείς είναι διαφορετικός από αυτόν που θα ακούσεις από κάποιους Κομμουνιστές-Μαρξιστές,έστω και σε κάποια ελάχιστα θα έλεγα στοιχεία. Θα εξηγήσω τις βασικές μας διαφορές και μετά θα επεκταθώ περεταίρω στον Κομμουνισμό. Κύρια διαφορά μας θα την βρείτε στην μεταβατική περίοδο. Να εξηγήσω, οι Μαρξιστές βλέπουν πως η δίοδος από τον καπιταλισμό στον «κομμουνισμό» που ονειρεύονται, δεν θα γίνει άμεσα. Δηλαδή, οι Μαρξιστές μέσω της «δικτατορίας του προλεταριάτου» και της κυριαρχίας του αρχών κομμουνιστικού κόμματος, θα πάρει την εξουσία στα χέρια του το κόμμα και θα διατηρήσει το κράτος με άρχοντες αυτή την φορά τους Μαρξιστές. Εκεί είναι που αρχίζει και η διαφθορά, κρατούν το κράτος και αντί να μετατρέψουν την κοινωνία σε αυτά που διαλαλούσαν προεπαναστατικά, μπαίνουν αυτοί στο «τιμόνι» της κυβέρνησης και ισχυρίζονται την μεταβατική περίοδο προς τον Κομμουνισμό και την ελεύθερη κοινωνία. Κρατούν στα χέρια τους δηλαδή όλες τις εξουσίες. Το κράτος είναι κύριο συστατικό της αδικίας και της διαφθοράς, κρατώντας το στρέφεσαι ενάντια σε αυτά που πιστεύεις. Έτσι και εμείς ως Αναρχικοί-Κομμουνιστές είμαστε κάθετα ενάντια σε αυτό το γεγονός που είναι μέρος των Μαρξιστών. Δεν λένε να καταλάβουν την καταπάτηση των δικαιωμάτων του εργαζόμενου διατηρώντας τους εαυτούς τους στην εξουσία. Αντιθέτως εμείς ,όπως είπα, την μεταβατική περίοδο την θεωρούμαι ως μέρος της επανάστασης. Με την λήξη της επανάστασης(νικηφόρας βέβαια) απευθείας θα οδηγηθούμε στον Αναρχισμό, σε καμία μορφή αδικίας και καμία μορφή διαφθοράς. Κάποιοι σύντροφοι ισχυρίζονται ότι ως Αναρχικοί είμαστε ενάντια σε οποιαδήποτε «μεταβατική περίοδο» αλλά οφείλω να διαφωνήσω με αυτή την άποψη πολύ απλά λόγο λογικής. Η αλλαγή από ένα σημείο σε ένα άλλο σε διαφορετική θέση, προϋποθέτει «μετάβαση». Ανάλογα και η αλλαγή από τον καπιταλισμό απευθείας στον Αναρχισμό προϋποθέτει μια μεταβατική περίοδο, φυσικά όμως δεν έχει καμία σχέση με την μεταβατική περίοδο των Μαρξιστών.

Άλλο κύριο σημείο διαφωνίας με τους Μαρξιστές είναι η ύπαρξη ενός «κυρίαρχου» κόμματος. Εδώ δίνουν τα πλεονεκτήματα και τις εξουσίες που απομυζούν από τους πολέμους τον πολλών εργαζομένων, στα χέρια των λίγων κυρίαρχων μελών του κόμματος. Χωρίζουν τους εργαζομένους σε μέλη του κόμματος και μη, και αρχίζουν τις διακρίσεις. Επίσης αντίθετα με τις Κομμουνιστικές διδαχές διατηρούν διάφορες θέσεις στο κόμμα, δίνουν θέσεις προέδρων, αντιπροέδρων κλπ. Εδώ είναι λοιπόν που φαίνεται πόσο αντίθετοι είναι σε αυτά που λένε πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Γιατί τότε διατηρούν «κυρίαρχες» τάξεις μέσα στα βασικά τους όργανα? Τέλος αν και διακηρύσσουν έντονα την αντίθεση τους στο σύστημα, στον Καπιταλισμό, τον Ιμπεριαλισμό κλπ εν τέλει αποτελούν μέρος αυτού του συστήματος γιατί το κόμμα τους είναι ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα καπιταλιστικά. Περιμένουν απλά ψήφους εξουσίας σε ένα σύστημα που λένε πως δεν ανέχονται και το θεωρούν άδικο. Για ακόμη μια φορά αντιτίθενται σε αυτά που «κηρύττουν».

Τέλος το τελευταίο σημείο διαφωνίας μας με τους Μαρξιστές βρίσκεται στο ότι αυτοί επιθυμούν την εφαρμογή του κομμουνισμού και μόνο. Κάτι που θεωρούμαι παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου καθώς ο καθένας θα πρέπει να μπορεί να επιλέγει πως να ζει μετά την επιτυχία της επανάστασης. Εμείς αν και Κομμουνιστές δεν επιθυμούμαι να επιβάλουμε την άποψη μας, έτσι έχουμε ως πρώτο στόχο τον Αναρχισμό και από εκεί και πέρα οι κοινότητες θα αποφασίζουν συλλογικά τον τρόπο της οικονομικής οργάνωσης τους. Φυσικά και πιστεύουμε πως ο Κομμουνισμός είναι το πιο δίκαιο «σύστημα» που συμπληρώνει απολύτως τις Αναρχικές μας σκέψεις, αλλά εμείς επιθυμούμαι ένα Κομμουνισμό ελεύθερο και όχι δικτατορικό. Αυτό δεν λένε να καταλάβουν οι Μαρξιστές, πως όσο πιο πολύ πιέζεις τον λαό, όταν νιώθει την αδικία, κάποια στιγμή θα εξεγερθεί εναντίον σου. Γιαυτό επίσης απέτυχαν και όσες προσπάθειες επιχείρησαν οι Μαρξιστές με κύρια αποτυχία την πρώην Σ.Ε η οποία σε κανένα βαθμό δεν υπήρξε ποτέ ένα δίκαιο και ελεύθερο κράτος και καμία σχέση με Κομμουνισμό δεν είχε. Ήταν καθαρή περίπτωση δικτατορίας ακόμη και φασισμού σε κάποιες φάσεις υπό αρχηγούς Στάλιν και Τρότσκι οι οποίοι τόσο καλοί Κομμουνιστές και σύντροφοι ήταν που ο Στάλιν διέταξε την δολοφονία του Τρότσκι όπως και την δολοφονία πολλών άλλων. Να μην ξεχνάμε και το μεγάλο κατόρθωμα του Τρότσκι που οδηγούσε τον στρατό του και σκότωνε Αναρχικούς και οποιοδήποτε άλλο διαφωνούσε με την «κυβέρνηση» ή υποπτεύονταν ότι διαφωνούσε. Ο Κομμουνισμός που μιλάμε εμείς δεν έχει καμία σχέση με αυτά που συσχετίζεται σήμερα. Κομμουνισμός δεν υπήρξε ποτέ στην γη και το παραδέχονται ακόμα και οι πιο «σκληροπυρηνικοί» οι Σταλινιστές. Αποτυχημένες προσπάθειες και λόγια σε χώρες που έλεγαν πως φέρνουν τον Κομμουνισμό και κατέληγαν περισσότεροι άνθρωποι να πεινάνε και η ζωή τους να καταστρέφεται, αυτά κατέληξαν να διασαλέψουν το όνομα του Κομμουνισμού μαζί με κάποιους άλλους που σκότωναν για την εξουσία και μόνο στο όνομα του Κομμουνισμού. Ε εμείς θέλουμε να «καθαρίσουμε» τα ψέματα και από τον Αναρχισμό και τον Κομμουνισμό, να δείξουμε τι πραγματικά είναι.

Όλα αυτά που παραθέσαμε πιο πάνω είναι οι διαφωνίες μας με τους Μαρξιστές και όπως είπαμε δεν έχουν καμία σχέση με τον Κομμουνισμό που ζητάμε εμείς, τον ελευθεριακό Κομμουνισμό, τον Αναρχικό!

Αλλά τώρα θα μας πείτε αφού διαφωνείτε σε όλα αυτά τι είναι ο Κομμουνισμός για σας, τι αντιπροσωπεύεται? Εδώ λοιπόν θα σου απαντήσουμε πως βλέπουμε εμείς τον Κομμουνισμό. Όπως προείπαμε οι ιδέες του Αναρχισμού και του Κομμουνισμού δεν είναι αντίθετες ούτε συγκρούονται. Αντίθετα εμείς ενώνουμε και τα δυο για την πιο δικαία κοινωνία και πιο σωστή οργάνωση. Θεωρούμαι ότι Αναρχισμός και Κομμουνισμός εν τέλει αλληλοσυμπληρώνουν το ένα το άλλο για την απόλυτη «ουτοπία». Όπως αναφέραμε προηγουμένως Κομμουνισμός δεν θα είναι τίποτα περισσότερο παρά η οικονομική οργάνωση των κοινοτήτων που θα ακολουθήσουν τον Κομμουνισμό. Να εξηγήσω, Κομμουνισμός θα εφαρμοστεί στη διαχείριση των πρώτων υλών στην κοινωνία, στην ελεύθερη επιλογή επαγγέλματος του κάθε ανθρώπου, στην συντροφική και μαζική συνεισφορά των κατοίκων της κοινότητας στα πρωτεύοντα θέματα όπως στέγαση, διατροφή, ένδυση καθώς και στα δευτερεύοντα που θα βελτιώνουν την ζωή των κατοίκων μέσω εξέλιξης της τεχνολογίας κλπ. Η κοινότητα θα είναι «υποταγμένη» υπό το σύνθημα «από τον καθένα ανάλογα των δυνατοτήτων του, στον καθένα ανάλογα στις ανάγκες του». Δηλαδή δεν θα υπάρχουν διακρίσεις ούτε απορρίψεις κάποιον ανθρώπων από την κοινωνία. Εάν κάποιος δεν μπορεί να βγάλει τα προς το ζην του τότε συλλογικά η κοινότητα θα του τα προσφέρει, και θα ικανοποιήσει φυσικά πλήρως τις ανάγκες του. Ανάλογα θα συμβεί και με κάποιους που ίσως να μην θέλουν να εργαστούν, αλλά να μπορούν, θα τους παρέχονται τα αναγκαία και να είστε σίγουροι πως αυτές οι μεμονωμένες σίγουρα περιπτώσεις αφού δουν πως δεν απορρίπτονται, θα έρθουν και εκείνοι κοντά στην κοινότητα εν τέλει για να συνεισφέρουν. Απορρίπτοντας τους και βάζοντας τους στο περιθώριο κάνουμε κακό στους εαυτούς μας και αρχίζουμε και δημιουργούμαι κατώτερες τάξεις. Σε μια κοινωνία ελεύθερη, ίση και δίκαιη δεν έχουν τόπο οι χωρισμοί των ανθρώπων, γι αυτό με το να συμπαρασταθείς στον άλλο στο τέλος θα τον κερδίσεις. Αυτό είναι Κομμουνισμός, συνεισφορά στον γείτονα σου χωρίς να θέλεις να κερδίσεις κάτι αλλά επειδή νοιάζεσαι γι αυτόν. Αυτός είναι ο γενικός «στόχος» του Κομμουνισμού, να δείνεις απλόχερα χωρίς να περιμένεις κέρδος και οφέλη. Ο κανόνας που θεσμοθέτησε ο Μάρξ «όποιος δεν δουλεύει να μην φάει» την βρίσκουμε εν τέλει αντι-Κομμουνιστική.

Τώρα ας περάσουμε στην οργάνωση της κοινότητας βάσει του Κομμουνισμού. Πρώτο μας μέλημα θα είναι φυσικά τα εργοστάσια και οι καλλιεργήσιμοι χώροι, καθώς και η οποιαδήποτε περιουσία να περιέλθουν όλα στην «δικαιοδοσία» της κοινότητας, δηλαδή όλου του πληθυσμού. Κανένας δεν θα είναι «ιδιοκτήτης» πουθενά, και δεν θα υπάρχουν ,φυσικά, σε καμία περίπτωση «αφεντικά». Μετά την «κατάκτηση» όλων των εργοστασίων και λοιπών χώρων παραγωγής, θα αρχίσει η κατανομή στους χώρους εργασίας και θα γίνει με τον πιο απλό τρόπο. Ο καθένας θα έχει την επιλογή να εξασκήσει αυτό που θέλει, γιατί πολύ σημαντικό παράγοντα στην Αναρχοκομμουνιστική κοινωνία παίζει το να είναι χαρούμενοι οι άνθρωποι με τις δουλειές τους. Η δουλειά θα πάψει να είναι εξαναγκασμός αλλά θα γίνει ο καλύτερος τρόπος συνεισφοράς στον εαυτό σου και στην κοινωνία, αλλά και ο καλύτερος τρόπος να περνά ευχάριστα η ώρα σου. Επίσης αν πάρουμε ως δεδομένο τον αριθμό των άνεργων καθώς και τον αριθμό των ανθρώπων που ασκούν δουλειές που είναι αχρείαστες στην Αναρχοκομμουνιστική κοινωνία(πχ.αστυνομία,δικηγόροι,δεσμοφύλακες,πολιτικοι,διαφημιστές και άλλα πολλά παραδείγματα)και αυτοί θα ενώσουν τις δυνάμεις τους στα μέσα παραγωγής και στις δουλειές που χρειάζονται θα έχουμε ως αποτέλεσμα την δραστική μείωση του ωαρίου δουλειάς που θα είναι ένας έξτρα παράγοντας στο να περνάς καλά, δεν θα υπάρχει πλέον το καταπιεστικό 8-8-8,το οποίο και αυτό ακόμη με αγώνες καταχτήθηκε αλλά δεν παύει να είναι καταπιεστικό προς τον εργάτη αλλά και υπερβολικό! με αυτούς τους παράγοντες η παραγωγή θα βελτιωθεί στην πλήρη ικανοποίηση των αναγκών της κοινότητας καθώς και στην αναβάθμιση και πρόοδο τον προϊόντων, γιατί όταν αγαπάς αυτό που κάνεις και το κάνεις χαρούμενα πάντα βγάζεις καλά αποτελέσματα από αυτό. Έτσι λοιπόν θα εξαφανιστούν οι οποιεσδήποτε δουλειές που σήμερα χαρακτηρίζονται δύσκολες, καθώς δεν θα είναι δύσκολες γι αυτόν που τις εξασκεί και του αρέσει. Επιπλέον χαρακτηριστικό το οποίο θα βοηθήσει στη ελεύθερη επιλογή δουλειάς είναι το ότι δεν θα υπάρχουν διαφορές στο τι «αμοιβή» θα παίρνει κάποιος, οποιαδήποτε δουλειά και να εξασκείς θα έχεις αυτά που χρειάζεσαι. Αφού λοιπόν επιτευχθούν αυτά τα δυο(απαλλοτρίωση γής, εργοστασίων και κατανομή δουλειάς κατά βούληση του εργάτη) τότε θα αρχίσει και η παραγωγή σε πλήρη βαθμό(θα υπήρχε σε πιο μικρό βαθμό από πριν για συντήρηση φυσικά των αναγκών).Οι εργάτες θα παράγουν αυτά που χρειάζεται η κοινωνία και αφού παράγονται από παντού ο καθένας θα μπορεί να προμηθεύεται ότι χρειάζεται. Δεν θα υπάρχουν κουπόνια, διανομείς κλπ που οδηγούν σε καπιταλιστικές μεθόδους. Ο καθένας θα παίρνει από μόνος του ότι χρειάζεται(εξαίρεση αποτελούν τα άτομα που αδυνατούν να πάνε να πάρουν τα προς το ζην τους, αλλά αυτά θα φροντίζει κάποιος φίλος να τους τα πάρει και να τους βοηθήσει, κανένας απολύτως δεν θα μείνει νηστικός ενώ οι άλλοι τρώνε).

Αυτός είναι ο Κομμουνισμός που θα εφαρμοστεί, ένας ελεύθερος Κομμουνισμός υπό το σύνθημα «από τον καθένα ανάλογα των δυνατοτήτων του, στον καθένα ανάλογα στις ανάγκες του» και την αλληλοβοήθεια μεταξύ φίλων και γειτόνων. Αφήνουμε τον Κομμουνισμό εκεί που πραγματικά ανήκει στη ίση «οικονομική» διαχείριση της κοινωνίας και όχι στην διαχείριση κρατών. Η κοινότητα θα είναι πραγματικά η «οικογένεια» μας που θα φροντίζουμε όλοι γι αυτήν.