ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ, ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ
Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, Σ' ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ

Σάββατο 31 Μαΐου 2008

Ο Νόμος από Peter Kropotkin


Ο «πρίγκηπας του αναρχισμού» Κροπότκιν για τον Νόμο...

«...Τόσο μας έχει διαστρεβλώσει όλους μια εκπαίδευση που από τη μικρή ηλικία προσπαθεί να σκοτώσει μέσα μας το πνεύμα της επανάστασης και να αναπτύξει το πνεύμα της υποταγής στην εξουσία (...)

...Η δουλοπρέπεια μπροστά στο νόμο έχει γίνει αρετή (...) ...Βλέπουμε, τον δεσμοφύλακα που χάνει σιγά-σιγά κάθε ανθρώπινο συναίσθημα, τον χωροφύλακα που είναι εκπαιδευμένος σα σκυλάκι του τσίρκου, τον χαφιέ που καμαρώνει, την κατάδοση που έχει μετατραπεί σε αρετή, τη διαφθορά που έχει γίνει καθεστώς ‘ όλα τα ελαττώματα, όλες οι κακές πλευρές της ανθρώπινης φύσης, ευνοούνται και καλλιεργούνται για το θρίαμβο του Νόμου.(...) ...Ο Ν ό μ ο ς, όπως και το ιδιωτικό κεφάλαιο, που γεννήθηκε από την απάτη και τη βία και που αναπτύχθηκε με τις ευλογίες της Εξουσίας, δεν έχει καμιά δικαιολογία για να γίνεται σεβαστός από τους ανθρώπους. Γεννημένος από τη βία και τη δεισιδαιμονία, εγκαθιδρυμένος προς όφελος του ιερέα, του κατακτητή και του πλούσιου εκμεταλλευτή, θα πρέπει να καταργηθεί τελείως τη μέρα που ο λαός θα θελήσει να σπάσει τις αλυσίδες του.(...)

...Η Ελευθερία, η Ισότητα και η πρακτική της Αλληλοβοήθειας είναι το μοναδικό ουσιαστικό εμπόδιο που θα μπορούσαμε να αντιτάξουμε στα αντικοινωνικά ένστικτα ορισμένων από εμάς.(...) ...Στην τωρινή κοινωνία, που είναι χωρισμένη σε αφεντικά και σε δουλοπάροικους, δεν μπορεί να υπάρξει η αληθινή ελευθερία ‘ και δεν θα υπάρξει όσο υπάρχουν εκμεταλλευτές και σκλάβοι, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι. (...)

...Οι πιο κερδοφόρες απασχολήσεις στην πολιτική και στη δημοσιογραφία γίνονται οι φωνασκίες περί πατριωτισμού, η δημιουργία σοβινιστικού πάθους και το φούντωμα του εθνικού μίσους. Ούτε τα παιδάκια δεν γλιτώνουν από αυτό: τα στρατολογούν(...), τα μεγαλώνουν με το μίσος (...), τα ανατρέφουν με την τυφλή υπακοή στους κυβερνώντες (...)...Θα τους φορτώσουν, λες και είναι μουλάρια, με σφαίρες, πολεμοφόδια και εξαρτήσεις, θα τους βάλουν στο χέρι ένα όπλο, και θα τους διατάξουν να προχωρήσουν με τον ήχο της σάλπιγγας, να σφάξουν σαν άγρια θηρία όποιον συναντήσουν στον δρόμο τους, χωρίς ποτέ να αναρωτηθούν: « Γιατί; Για ποιο λόγο;» (...) Να τι κατάφεραν όλο και όλο να μας δώσουν για ιδανικό σε μια εποχή που οι δυστυχισμένοι όλου του κόσμου δίνουν τα χέρια πάνω από τα σύνορα!(...)»

...Ειρηνική διευθέτηση των διαφορών, ισορροπία, διάλυση των μόνιμων στρατών, αφοπλισμός - όλα αυτά είναι ωραία σαν όνειρα, αλλά δεν έχουν καμιά πρακτική αξία. Μόνο η επανάσταση θα μπορέσει να δώσει ένα τέλος στους πολέμους για τις αγορές, αφού ξαναβάλει το εργαλείο, τη μηχανή, την πρώτη ύλη και όλο τον κοινωνικό πλούτο στα χέρια του παραγωγού και αφού αναδιοργανώσει συνολικά την παραγωγή με τρόπο που να ικανοποιεί τις ανάγκες αυτών που τα παράγουν όλα. Ο καθένας να εργάζεται για όλους και όλοι για τον καθένα(...) ...»Η λέξη α ν α ρ χ ί α, που φοβίζει τόσο πολλούς(...) στην κοινή γλώσσα είναι συνώνυμο με την αταξία, με το χάος, φέρνει στο μυαλό την ιδέα των αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων, άτομα που βρίσκονται σε αδιάκοπο πόλεμο μεταξύ τους, και που δεν μπορούν να καταφέρουν να φτάσουν σε αρμονία».(...) Ελληνικής προέλευσης, η λέξη αν-αρχία σήμαινε όχι εξουσία , και όχι αταξία.(...) Ο αναρχικός δεν αρνείται μόνο τους υπάρχοντες νόμους, αλλά και κάθε κατεστημένη εξουσία, κάθε αυθεντία ‘(...)

...Για ποια τ ά ξ η μιλάνε; Μήπως για την αρμονία που ονειρευόμαστε εμείς οι αναρχικοί; Για την αρμονία που θα εγκαθιδρυθεί ελεύθερα στις ανθρώπινες σχέσεις, όταν η ανθρωπότητα θα πάψει να είναι χωρισμένη σε δύο τάξεις, που η μια τους θα θυσιάζεται προς όφελος της άλλης ‘ για την αρμονία που θα ξεπηδήσει αυτόματα από τα κοινά συμφέροντα, όταν όλοι οι άνθρωποι θα ανήκουν σε μια και την ίδια οικογένεια, όταν ο καθένας θα εργάζεται για την ευτυχία του συνόλου, και όλοι για την ευτυχία του καθενός; Και βέβαια όχι.(...) Η τ ά ξ η σήμερα, είναι τα εννιά δέκατα της ανθρωπότητας να δουλεύουν για να παρέχουν την πολυτέλεια, τις απολαύσεις, την ικανοποίηση των πιο ευτελών παθών σε μια χούφτα χασομέρηδων. Η τ ά ξ η, είναι η στέρηση όλων όσων είναι αναγκαία για μια υγιεινή ζωή και για μια ορθολογική ανάπτυξη των πνευματικών δυνατοτήτων. Ο υποβιβασμός των εννιά δεκάτων της ανθρωπότητας στην κατάσταση των υποζυγίων, που ζουν μεροδούλι μεροφάι, χωρίς ποτέ να τολμούν να σκεφτούν τις απολαύσεις που χαρίζουν στον άνθρωπο η μελέτη των επιστημών και η καλλιτεχνική δημιουργία. Η τ ά ξ η είναι η μιζέρια και η πείνα που έχουν γίνει φυσιολογική κατάσταση της κοινωνίας.(...)

Η τ ά ξ η, είναι η γυναίκα που πουλιέται για να ταΐσει τα παιδιά της, είναι το παιδί που αναγκάζεται να κλειστεί στη φάμπρικα ή να πεθάνει από ασιτία, είναι ο εργάτης που υποβιβάζεται στην κατάσταση της μηχανής.(...)

Η τ ά ξ η, είναι μια ελάχιστη μειοψηφία, καθισμένη στις κυβερνητικές καθέδρες, που επιβάλλεται για αυτό το λόγο στην πλειοψηφία και που μεγαλώνει τα παιδιά της για να πάρουν αργότερα τις ίδιες θέσεις, για να διατηρήσουν τα ίδια προνόμια, με το δόλο, τη διαφθορά, τη βία και τις σφαγές. Η τ ά ξ η, είναι ο αδιάκοπος πόλεμος ανθρώπου με άνθρωπο, επαγγέλματος με επάγγελμα, τάξης με τάξη, έθνος με έθνος. Είναι το κανόνι που δεν σταματάει να βροντάει στην Ευρώπη, είναι η ερήμωση της υπαίθρου, η θυσία ολόκληρων γενεών στα πεδία των μαχών, η καταστροφή μέσα σε ένα χρόνο του πλούτου που σώρευσαν αιώνες σκληρής δουλειάς.

Η τ ά ξ η είναι η δουλοπαροικία, το αλυσόδεμα της σκέψης, ο εξευτελισμός της φυλής των ανθρώπων που τα διατηρούν τα όπλα και το μαστίγιο.(...)

Και η αταξία - αυτό που ονομάζουν αταξία;

Είναι το ξεσήκωμα του λαού ενάντια σ’ αυτή τη βάρβαρη τάξη πραγμάτων, που σπάει τις αλυσίδες, ξεπερνάει τα εμπόδια και βαδίζει προς ένα καλύτερο μέλλον. Είναι το πιο ένδοξο κομμάτι της ιστορίας της ανθρωπότητας. Είναι η εξέγερση της σκέψης τις παραμονές των επαναστάσεων ‘ είναι η ανατροπή των υποθέσεων που έχει καθαγιάσει η ακινησία των περασμένων αιώνων ‘ είναι η εκδήλωση ενός πλήθους από καινούριες ιδέες(...) Η αταξία είναι η κατάργηση της αρχαίας σκλαβιάς, είναι το ξεσήκωμα του λαού(...) Είναι οι εποχές που, στη διάρκειά τους, ολόκληρες γενιές κάνουν έναν αδιάκοπο αγώνα και θυσιάζονται για να βάλουν τα θεμέλια για μια καλύτερη ζωή της ανθρωπότητας(...) Η αταξία, είναι η έκρηξη των πιο ευγενικών παθών και των πιο μεγάλων θυσιών, είναι η εποποιία της υπέρτατης αγάπης για την ανθρωπότητα».

Τρίτη 13 Μαΐου 2008

Η Αναρχική οργάνωση

Παραμένει ένα παλαιό κλισέ ότι οι αναρχικοί είναι ενάντια στην οργάνωση – ειδικά τα ΜΜΕ αγαπούν το να επισημαίνουν μια φανταστική αντίφαση μεταξύ του αναρχισμού και της οργάνωσης. Η πραγματικότητα είναι (μεταξύ άλλων) ότι ο αναρχισμός αποτελεί μια θεωρία της οργάνωσης. Το Α στον κύκλο που συχνά βλέπουμε ζωγραφισμένο με σπρέι στους τοίχους, αντιπροσωπεύει το Α του αναρχισμού μέσα στο Ο (τον κύκλο) της οργάνωσης.

Η σύγχυση αυτή ανακύπτει επειδή οι αναρχικοί επικρίνουν όλες τις μορφές οργάνωσης που λειτουργούν από την κορυφή προς τα κάτω και σε όλους μας αρκετά συχνά μας λένε ότι αυτές είναι οι μόνες μορφές οργάνωσης που μπορούν να υπάρξουν. Είτε με το αφεντικό στον εργασιακό χώρο είτε με τον πολιτικό στη βουλή, εκπαιδευόμαστε για να πιστέψουμε ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος ώστε να κάνουμε κάποια πράγματα.

Φυσικά, στις καθημερινές μας συναναστροφές μας με φίλους και συγγενείς δεν οργανώνουμε ποτέ τα πράγματα κατ’ αυτό τον τρόπο. Μπορείτε να φανταστείτε την οργάνωση μιας βραδινής εξόδου όπου ένα άτομο διατάζει τον καθέναν να παραβρεθεί σε ένα ιδιαίτερο μπαρ ή σε έναν συγκεκριμένο κινηματογράφο;

Μορφές αναρχικής οργάνωσης
Δεν υπάρχει καμία παγιωμένη μορφή αναρχικής οργάνωσης. Υπάρχουν, μάλλον, διαφορετικές μορφές που χρησιμοποιούνται για διαφορετικούς λόγους. Αυτό που όλες αυτές οι μορφές έχουν κοινό είναι η επιθυμία του να αποφευχθεί η δημιουργία οποιασδήποτε ιεραρχίας, ενώ, συγχρόνως, να εξασφαλισθεί ότι οι οποιεσδήποτε ανάγκες που είναι να εκπληρωθούν θα εκπληρωθούν.

Άτυπη οργάνωση
Η απλούστερη μορφή οργάνωσης είναι η άτυπη μορφή, όπου μια μικρή ομάδα ανθρώπων θέλει να κάνει κάτι, το συζητά και έπειτα προχωρεί στην υλοποίησή του. Αυτό λειτουργεί αρκετά καλά για τα μικρής κλίμακας και μεμονωμένα σχέδια - ειδικότερα εάν υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο δεν υπάρχει επιθυμία το σχέδιο αυτό να έρθει στη δημόσια προσοχή. Το άνοιγμα ενός εγκαταλειμμένου κτιρίου προκειμένου να καταληφθεί είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.

Εντούτοις, δεν συνιστά και την καλύτερη μορφή οργάνωσης για την ανάμειξη αρκετού κόσμου, δηλαδή για εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες ανθρώπων ή την ανάμειξη νέων ανθρώπων, επειδή τα μέλη της υπάρχουσας ομάδας ανθρώπων γνωρίζουν ήδη ο ένας τον άλλο καλά και εκείνοι που δεν είναι στη βασική αυτή ομάδα των φίλων τείνουν να αποκλειστούν (τυχαία ή μη) από αρκετές διαδικασίες λήψης αποφάσεων λόγω του άτυπου αυτού χαρακτήρα. Αυτή η μορφή οργάνωσης ονομάζεται μερικές φορές ομάδα συγγένειας.

Το Δίκτυο
Η μορφή είναι χρήσιμη στην περίπτωση που μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων ενδιαφέρεται για ένα κοινό πρόγραμμα και θέλει να είναι σε θέση να συμπεριλάβει όσο το δυνατόν γρηγορότερα περισσότερους ανθρώπους. Μπορεί να αποτελείται από μια συσπείρωση ομάδων συγγένειας και ομάδων που εργάζονται πάνω σε διάφορα σχέδια ή απλώς να αποτελείται από άτομα. Αποτελεί καλή μορφή οργάνωσης για μια διαμαρτυρία ή κάποιες εκδηλώσεις. Κατά τυπικό τρόπο, θα υπάρξουν μια ή περισσότερες συνελεύσεις που θα καθορίσουν και επαναπροσδιορίσουν ένα σύνολο στόχων και εξουσιοδοτήσεων και παράλληλα με αυτές, αρκετές υπο-ομάδες και άτομα θα εφαρμόσουν στην πράξη αυτές τις εξουσιοδοτήσεις ή θα κάνουν ό,τι χρειάζεται για να εκπληρωθούν οι στόχοι.

Εντούτοις, η ανοικτή φύση αυτής της μορφής οργάνωσης, διευκολύνει τη «διείσδυση» εχθρών, αντιπάλων και διαφόρων άλλων στο δίκτυο. Η έλλειψη σε κάθε τι, εκτός από μια απλή συμφωνία στις βασικές αρχές, σημαίνει ότι κατά τη διάρκεια του χρόνου οι όποιες διαφωνίες μέσα στο δίκτυο μπορούν να αναπτυχθούν τόσο, με αποτέλεσμα να το παραλύσουν ή/και να το αποτρέπουν από το να αναλάβει δράση. Στην Ιρλανδία τα τελευταία χρόνια σε τέτοιου είδους δίκτυα συμπεριλαμβάνονται το δίκτυο Dissent (Διαφωνία), το Dublin Grassroots Network (Δίκτυο Βάσης του Δουβλίνου) και το Grassroots Network Against the War (Δίκτυο Βάσης Ενάντια στον Πόλεμο).

Ομάδες συγκεκριμένων σχεδίων
Αυτές είναι χρήσιμες όταν θέλετε να επιτύχετε κάποιο μεμονωμένο μακροπρόθεσμο στόχο όπως το άνοιγμα ενός βιβλιοπωλείου, τη δημιουργία ενός indymedia ή τη στήριξη ενός κοινωνικού κέντρου όπου μέρος του στόχου είναι το να έρθουν νέοι άνθρωποι στο προσκήνιο. Στην Ιρλανδία το Seomra Spraoi είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.

Προγραμματικές ομάδες
Αυτή είναι μια μορφή όπου οι άνθρωποι συσπειρώνονται γύρω από ένα συμφωνημένο λεπτομερές πρόγραμμα και συγκεκριμένες γραπτές θέσεις. Λόγω της συχνά αρκετά λεπτομερούς συμφωνίας μεταξύ των μελών είναι δυνατό να προέλθει μια μακρόχρονη οργάνωση που να οικοδομήσει αξιοσημείωτες δομές.

Επίσης, θα αποκτήσει ένα κύρος (καλό ή άσχημο) μεταξύ εκείνων που έρχονται σε επαφή μαζί της. Στο εσωτερικό επίπεδο πρέπει να δημιουργήσει ένα υψηλό επίπεδο εμπιστοσύνης και αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ των μελών της, κάτι που επιτρέπει υψηλό επίπεδο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας.

Το μέγιστο πλεονέκτημα μιας τέτοιας μορφής οργάνωσης είναι η δυνατότητά της να υφάνει ένα κοινό νήμα μεταξύ διαφόρων προγραμμάτων και αγώνων μέσω της συμμετοχής των μελών της σε αυτούς καθώς και μέσω ενός εντύπου που να παρέχει αυτή την πληροφόρηση σε αρκετό κόσμο.

Τα μειονεκτήματα αυτής της μορφής οργάνωσης είναι ότι απαιτείται ένα επίπεδο αφοσίωσης για κάποιον που θέλει να προσχωρήσει σ’ αυτήν καθώς και αρκετό χρόνο για εσωτερικές συζητήσεις ώστε να επιτευχθούν οι συλλογικές συμφωνίες. Λόγω και των δύο αυτών χαρακτηριστικών, σπάνια θα είναι σε θέση να αναπτυχθεί πολύ γρήγορα χωρίς να απολέσει το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Το Workers Solidarity Movement (Κίνημα Εργατικής Αλληλεγγύη) είναι παράδειγμα μιας τέτοιας οργάνωσης, αλλά τα μέλη μας συμμετέχουν ταυτόχρονα και στις άλλες μορφές οργάνωσης που παρουσιάσαμε.

* Δημοσιεύτηκε αρχικά στο δελτίο του Workers Solidarity Movement «Workers Solidarity» («Εργατική Αλληλεγγύη») τεύχος 88, Σεπτέμβρη 2005. Ελληνική μετάφραση «ούτε θεό-ούτε αφέντης», 27 Απρίλη 2008.