ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ, ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ
Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, Σ' ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

ΑΝΑΡΧΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ (1ο μέρος)

1.Εισαγωγή

Τι πραγματικά πιστεύουμε? Πια είναι η ιδεολογία μας σε τελική φάση θα μας ρωτήσετε. Είμαστε Αναρχικοί ή Κομμουνιστές? Εμείς απαντούμε και τα δυο μας εκφράζουν με τον τρόπο τους. Κύριο στοιχείο μας και ιδεολογία μας όμως είναι ο Αναρχισμός, γιατί κομμουνισμός ,στην θεωρεία, μπορεί να υπάρξει και διαφορετικός από αυτόν τον Αναρχικό που οραματιζόμαστε εμείς οποίος όμως σε κάποια αρχική του φάση και κυρίως στο τρόπο που θα μεταβούμε σε αυτόν διαφέρει από αυτούς που αποκαλούνται αποκλειστικά τον Κομμουνισμό. Είμαστε πρώτα Αναρχικοί για τον απλό λόγο ότι μαχόμαστε για την επικράτηση του Αναρχισμού ο οποίος μετά θα οδηγήσει στην ελευθερία του ατόμου και θα μπορεί μετά ελεύθερα να δημιουργήσει τον τρόπο ζωής και το σύστημα το οποίο επιθυμεί αυτός να ζει. Εκεί είναι που μπαίνει και για μάς ο Κομμουνισμός, στον τρόπο διαχείρισης των «οικονομικών» της κοινότητας μας. Εκεί είναι που έχει θέση ο Κομμουνισμός, ο ελεύθερος Κομμουνισμός. Φυσικά όντας Αναρχικοί-Κομμουνιστές θεωρούμαι ξεκάθαρα ότι ο πιο σωστός, πιο δίκαιος και ελεύθερος τρόπος οργάνωσης είναι ο Κομμουνιστικός, και αυτόν θα επιδιώξουμε και επιδιώκουμε, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα τον επιβάλουμε. Αντιθέτως η κάθε κοινότητα ανάλογα με τις προθέσεις των κατοίκων τις θα ακολουθεί τον δικό της τρόπο οργάνωσης απρόσκοπτα και ελεύθερα. Ο διαφορετικός τρόπος οργάνωσης δεν θα σημαίνει όμως σε καμία περίπτωση χωρισμό μεταξύ των κοινοτήτων αντιθέτως θα εξακολουθεί να υπάρχει η συντροφικότητα φιλικότητα καθώς και η αλληλοβοήθεια αν χρειαστεί. Ίσως όμως θα πρέπει να αναλύσουμε όμως πιο βαθειά τι εστί Αναρχισμός και Κομμουνισμός για εμάς και τι όχι, γι αυτούς που ίσως δεν ξέρουν και γι αυτούς που νομίζουν πως ξέρουν. Οι υπόλοιποι που γνωρίζουν το διάβασμα δεν έκανε ποτέ κακό.


2.Αναρχισμός

Καταρχήν όπως προ είπα είμαστε Αναρχικοί. Στοχεύουμε στην «επικράτηση» του Αναρχισμού και είναι ο κυρίως στόχος μας. Αλλά τώρα γεννάται σε κάποιους η ερώτηση «τι είναι ο Αναρχισμός?».Σε αυτό λοιπόν θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε όσο πιο κατανοητά γίνεται.. Αναρχισμός είναι ελευθερία, ισότητα, είναι ο ελεύθερος τρόπος ζωής, ο δίκαιος, ελεύθερος από κάθε τι που σπέρνει την διαφθορά και την ανισότητα. Αναρχισμός είναι ξεκάθαρα μια «αριστερή» ιδεολογία, ίσως η πιο αριστερή. Τασσόμαστε στο πλευρό του εργάτη και παλεύουμε για τα δίκια του και εν τέλει την απόλυτη ελευθερία του.(αντίθετα με κάποιους άλλους δήθεν «αριστερούς» που λένε μάχονται στο πλευρό του εργαζομένου αλλά επιθυμούν να βρουν τρόπους να βγουν εκείνοι στη εξουσία)Αναρχισμός είναι απλά η ελευθερία του ανθρώπου ψυχικά και σωματικά. Με απλά λόγια αυτός είναι ο Αναρχισμός. Αλλά ας το πάρουμε πιο βαθειά. Όταν μιλάμε για Αναρχισμό εννοούμαι μια ελεύθερη κοινωνία, χωρίς διακρίσεις ,μια α-ταξική κοινωνία που δεν θα χωρίζει τους ανθρώπους με κανένα τρόπο ή κριτήριο. Ο κάθε άνθρωπος είναι ίσος με τον καθένα, γιατί η φυσική δημιουργία του ανθρώπου τους καθιστά όλους ίσους και αλλάζει μόνο κάποια εξωτερικά χαρακτηριστικά ανάλογα της περιοχής, Όλοι οι άνθρωποι όμως είναι ίσοι.

Βασικό στοιχείο του Αναρχισμού είναι η έλλειψη κάθε είδους ιεραρχίας. Όχι μόνο δεν δεχόμαστε την ιεραρχία σαν Αναρχικοί αλλά στεκόμαστε κάθετα εναντίων της. Η οποιασδήποτε μορφής ιεραρχία οδηγεί στη ανισότητα και την διαφθορά. Η ιεραρχία είναι κάθετα εναντίων της ιδεολογίας του Αναρχισμού. Οι οποιεσδήποτε αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά και μέσω της ομοφωνίας ,όπου είναι δυνατό, στις τάξεις του Αναρχισμού. Δεν υπάρχουν «ηγέτες, αρχηγοί κλπ» ,ηγέτες είναι όλος ο πληθυσμός, είμαστε ηγέτες του εαυτού μας και μόνο. Τον Αναρχισμό όμως φυσικά και δεν τον κλείνουμε σε «σύνορα» «έθνη» και «πατρίδες». Όλα αυτά οδηγούν στην διαφοροποίηση και τον χωρισμό μεταξύ μας γι αυτό είμαστε και κάθετα ενάντια στον εθνικισμό που μόνο κακό μπορεί να φέρει. Ο Αναρχισμός είναι παγκόσμιος, αυτός είναι ο στόχος μας. Ο οποιοσδήποτε εγκλεισμός σε «σύνορα» θα είναι κίνδυνος. Φυσικά δεν θα απορρίψουμε τον μερικό Αναρχισμό, αντιθέτως θα τον στηρίξουμε και θα «πολεμήσουμε» για αυτόν, αλλά ο τελικός στόχος είναι ο Αναρχισμός σε όλη τν υφήλιο. Ο Αναρχισμός φυσικά έχει ως στόχο την διακοπή κάθε πράξεις εκμετάλλευσης και βίας, δεν επιθυμούμαι τίποτα από τα δυο και τασσόμαστε εναντίων τους. Τασσόμαστε στο πλευρό του εργάτη για την εξασφάλιση των πλήρων δικαιωμάτων του σε αυτό που παράγει και να σταματήσει η εκμετάλλευση του από τα «αφεντικά». Είμαστε καθαρά ένα ρεύμα υποστήριξης του εργάτη και του ανθρώπου. Σε καμία περίπτωση εναντίων τους όπως αρέσκονται κάποιοι να μας δυσφημούν. Τώρα η βία που θα χρησιμοποιηθεί από τον Αναρχισμό είναι η βίαιη επανάσταση και μόνον. Και αυτό όχι γιατί το επιθυμούμαι εμείς αλλά γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτοί οι «αφέντες» που καμαρώνουν σήμερα και εκμεταλλεύονται τον κόσμο, θα πράξουν οτιδήποτε ούτος ώστε να αμυνθούν στα συμφέροντα τους και σε αυτά που έκλεψαν από τον κόσμο. Αυτό σίγουρα θα οδηγήσει σε διαπλοκές και εκεί είναι που η επανάσταση θα γίνει βίαιη, αλλά δεν την θεωρούμαι βία για τον απλό λόγο ότι η αυτοάμυνα ΔΕΝ είναι βία. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι θα αμυνθούμε υπέρ της επανάστασης έστω και αν αυτό περιλαμβάνει βία, αλλά και γιατί ο μόνος τρόπος όπως έχουνε τα πράγματα για να επιτευχθεί ο Αναρχισμός είναι δυστυχώς η βίαιη επανάσταση για την οποία θα μιλήσουμε πιο περιληπτικά μετά. Επιπρόσθετα βασικό σημείο του αναρχισμού είναι η οργάνωση, έστω και αν κάποιοι που δεν έχουν ιδέα περί Αναρχίας σχετίζουν τον Αναρχισμό με την έλλειψη οργάνωσης. Αντιθέτως (όπως και το σύμβολο του Αναρχισμού, το αλφάδι, συμβολίζει το {Α} τον Αναρχισμό και ο κύκλος γύρω του την οργάνωση) η Αναρχική οργάνωση είναι κύριο «συστατικό» του Αναρχισμού. Επίσης να καταλήξω πως ο Αναρχισμός δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το χάος που αρέσκονται τα ΜΜΕ καθώς και οι κακοθελητές να τον παρουσιάζουν, αλλά επίσης ο Αναρχισμός δεν έχει και καμία σχέση με «μπάχαλα» και καταστροφές που μερικοί κάνουν δήθεν στο όνομα του Αναρχισμού, αυτοί δεν έχουν καμία ΑΠΟΛΥΤΩΣ σχέση με τον Αναρχισμό παρά μόνο το ότι παίρνουν το όνομα και προσπαθούν να το κάνουν μόδα. Όπως είπα Αναρχισμός δεν είναι βία και σε καμία περίπτωση τρομοκρατία γι αυτό στεκόμαστε εναντίων «τρομοκρατικών» κινήσεων. Η «δουλειά» μας είναι να διασκορπίζουμε τις σωστές ιδέες που έχουμε και όχι να δείχνουμε προς την κοινωνία τρομοκρατικές οργανώσεις, οι οποίες τελικώς κρατούν τον πολίτη μακριά μας και δίνουν τροφή στα ΜΜΕ να σκορπίζουν όλο και περισσότερο τα ψέματα τους εναντίων μας.

Τέλος σαν Αναρχικοί τασσόμαστε υπέρ της ομοσπονδοποίησης. Αυτό είναι ο Αναρχισμός η ελευθερία να πράττεις, να σκέφτεσαι και να μιλάς ελεύθερα, να ζεις την ζωή που επιθυμείς εσύ και όχι ότι επιθυμούν οι άλλοι για εσένα. Ο Αναρχισμός είναι ποικιλία και η ποικιλία ελευθερία, μονοτονία είναι απλώς σκλαβιά. Αυτή είναι η ομοσπονδοποίηση είναι η ελευθερία η ποικιλία. Αυτό εμείς ζητούμαι όταν μιλάμε για Αναρχισμό, μια κοινωνία ελεύθερη και ίση, μια κοινωνία που θα ζούμε όπως επιθυμούμαι, μια κοινωνία που θα πάψουν οι αδικίες και οι διαφθορές. Ζητούμαι μόνο ΑΝΑΡΧΙΑ.


3.Κομμουνισμός

Στην ερώτηση σας αν είμαστε Κομμουνιστές απαντήσαμε με πάσα ειλικρίνεια πως ναι είμαστε, γιατί πολύ απλά είναι η αλήθεια. Αλλά τώρα θα μας ρωτήσετε «δεν αντιτίθενται μεταξύ τους Αναρχισμός και Κομμουνισμός?»Εμείς απαντούμε φυσικά και όχι. Να ξεκαθαρίσουμε όμως ότι ο Κομμουνισμός που επιδιώκουμε εμείς είναι διαφορετικός από αυτόν που θα ακούσεις από κάποιους Κομμουνιστές-Μαρξιστές,έστω και σε κάποια ελάχιστα θα έλεγα στοιχεία. Θα εξηγήσω τις βασικές μας διαφορές και μετά θα επεκταθώ περεταίρω στον Κομμουνισμό. Κύρια διαφορά μας θα την βρείτε στην μεταβατική περίοδο. Να εξηγήσω, οι Μαρξιστές βλέπουν πως η δίοδος από τον καπιταλισμό στον «κομμουνισμό» που ονειρεύονται, δεν θα γίνει άμεσα. Δηλαδή, οι Μαρξιστές μέσω της «δικτατορίας του προλεταριάτου» και της κυριαρχίας του αρχών κομμουνιστικού κόμματος, θα πάρει την εξουσία στα χέρια του το κόμμα και θα διατηρήσει το κράτος με άρχοντες αυτή την φορά τους Μαρξιστές. Εκεί είναι που αρχίζει και η διαφθορά, κρατούν το κράτος και αντί να μετατρέψουν την κοινωνία σε αυτά που διαλαλούσαν προεπαναστατικά, μπαίνουν αυτοί στο «τιμόνι» της κυβέρνησης και ισχυρίζονται την μεταβατική περίοδο προς τον Κομμουνισμό και την ελεύθερη κοινωνία. Κρατούν στα χέρια τους δηλαδή όλες τις εξουσίες. Το κράτος είναι κύριο συστατικό της αδικίας και της διαφθοράς, κρατώντας το στρέφεσαι ενάντια σε αυτά που πιστεύεις. Έτσι και εμείς ως Αναρχικοί-Κομμουνιστές είμαστε κάθετα ενάντια σε αυτό το γεγονός που είναι μέρος των Μαρξιστών. Δεν λένε να καταλάβουν την καταπάτηση των δικαιωμάτων του εργαζόμενου διατηρώντας τους εαυτούς τους στην εξουσία. Αντιθέτως εμείς ,όπως είπα, την μεταβατική περίοδο την θεωρούμαι ως μέρος της επανάστασης. Με την λήξη της επανάστασης(νικηφόρας βέβαια) απευθείας θα οδηγηθούμε στον Αναρχισμό, σε καμία μορφή αδικίας και καμία μορφή διαφθοράς. Κάποιοι σύντροφοι ισχυρίζονται ότι ως Αναρχικοί είμαστε ενάντια σε οποιαδήποτε «μεταβατική περίοδο» αλλά οφείλω να διαφωνήσω με αυτή την άποψη πολύ απλά λόγο λογικής. Η αλλαγή από ένα σημείο σε ένα άλλο σε διαφορετική θέση, προϋποθέτει «μετάβαση». Ανάλογα και η αλλαγή από τον καπιταλισμό απευθείας στον Αναρχισμό προϋποθέτει μια μεταβατική περίοδο, φυσικά όμως δεν έχει καμία σχέση με την μεταβατική περίοδο των Μαρξιστών.

Άλλο κύριο σημείο διαφωνίας με τους Μαρξιστές είναι η ύπαρξη ενός «κυρίαρχου» κόμματος. Εδώ δίνουν τα πλεονεκτήματα και τις εξουσίες που απομυζούν από τους πολέμους τον πολλών εργαζομένων, στα χέρια των λίγων κυρίαρχων μελών του κόμματος. Χωρίζουν τους εργαζομένους σε μέλη του κόμματος και μη, και αρχίζουν τις διακρίσεις. Επίσης αντίθετα με τις Κομμουνιστικές διδαχές διατηρούν διάφορες θέσεις στο κόμμα, δίνουν θέσεις προέδρων, αντιπροέδρων κλπ. Εδώ είναι λοιπόν που φαίνεται πόσο αντίθετοι είναι σε αυτά που λένε πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Γιατί τότε διατηρούν «κυρίαρχες» τάξεις μέσα στα βασικά τους όργανα? Τέλος αν και διακηρύσσουν έντονα την αντίθεση τους στο σύστημα, στον Καπιταλισμό, τον Ιμπεριαλισμό κλπ εν τέλει αποτελούν μέρος αυτού του συστήματος γιατί το κόμμα τους είναι ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα καπιταλιστικά. Περιμένουν απλά ψήφους εξουσίας σε ένα σύστημα που λένε πως δεν ανέχονται και το θεωρούν άδικο. Για ακόμη μια φορά αντιτίθενται σε αυτά που «κηρύττουν».

Τέλος το τελευταίο σημείο διαφωνίας μας με τους Μαρξιστές βρίσκεται στο ότι αυτοί επιθυμούν την εφαρμογή του κομμουνισμού και μόνο. Κάτι που θεωρούμαι παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου καθώς ο καθένας θα πρέπει να μπορεί να επιλέγει πως να ζει μετά την επιτυχία της επανάστασης. Εμείς αν και Κομμουνιστές δεν επιθυμούμαι να επιβάλουμε την άποψη μας, έτσι έχουμε ως πρώτο στόχο τον Αναρχισμό και από εκεί και πέρα οι κοινότητες θα αποφασίζουν συλλογικά τον τρόπο της οικονομικής οργάνωσης τους. Φυσικά και πιστεύουμε πως ο Κομμουνισμός είναι το πιο δίκαιο «σύστημα» που συμπληρώνει απολύτως τις Αναρχικές μας σκέψεις, αλλά εμείς επιθυμούμαι ένα Κομμουνισμό ελεύθερο και όχι δικτατορικό. Αυτό δεν λένε να καταλάβουν οι Μαρξιστές, πως όσο πιο πολύ πιέζεις τον λαό, όταν νιώθει την αδικία, κάποια στιγμή θα εξεγερθεί εναντίον σου. Γιαυτό επίσης απέτυχαν και όσες προσπάθειες επιχείρησαν οι Μαρξιστές με κύρια αποτυχία την πρώην Σ.Ε η οποία σε κανένα βαθμό δεν υπήρξε ποτέ ένα δίκαιο και ελεύθερο κράτος και καμία σχέση με Κομμουνισμό δεν είχε. Ήταν καθαρή περίπτωση δικτατορίας ακόμη και φασισμού σε κάποιες φάσεις υπό αρχηγούς Στάλιν και Τρότσκι οι οποίοι τόσο καλοί Κομμουνιστές και σύντροφοι ήταν που ο Στάλιν διέταξε την δολοφονία του Τρότσκι όπως και την δολοφονία πολλών άλλων. Να μην ξεχνάμε και το μεγάλο κατόρθωμα του Τρότσκι που οδηγούσε τον στρατό του και σκότωνε Αναρχικούς και οποιοδήποτε άλλο διαφωνούσε με την «κυβέρνηση» ή υποπτεύονταν ότι διαφωνούσε. Ο Κομμουνισμός που μιλάμε εμείς δεν έχει καμία σχέση με αυτά που συσχετίζεται σήμερα. Κομμουνισμός δεν υπήρξε ποτέ στην γη και το παραδέχονται ακόμα και οι πιο «σκληροπυρηνικοί» οι Σταλινιστές. Αποτυχημένες προσπάθειες και λόγια σε χώρες που έλεγαν πως φέρνουν τον Κομμουνισμό και κατέληγαν περισσότεροι άνθρωποι να πεινάνε και η ζωή τους να καταστρέφεται, αυτά κατέληξαν να διασαλέψουν το όνομα του Κομμουνισμού μαζί με κάποιους άλλους που σκότωναν για την εξουσία και μόνο στο όνομα του Κομμουνισμού. Ε εμείς θέλουμε να «καθαρίσουμε» τα ψέματα και από τον Αναρχισμό και τον Κομμουνισμό, να δείξουμε τι πραγματικά είναι.

Όλα αυτά που παραθέσαμε πιο πάνω είναι οι διαφωνίες μας με τους Μαρξιστές και όπως είπαμε δεν έχουν καμία σχέση με τον Κομμουνισμό που ζητάμε εμείς, τον ελευθεριακό Κομμουνισμό, τον Αναρχικό!

Αλλά τώρα θα μας πείτε αφού διαφωνείτε σε όλα αυτά τι είναι ο Κομμουνισμός για σας, τι αντιπροσωπεύεται? Εδώ λοιπόν θα σου απαντήσουμε πως βλέπουμε εμείς τον Κομμουνισμό. Όπως προείπαμε οι ιδέες του Αναρχισμού και του Κομμουνισμού δεν είναι αντίθετες ούτε συγκρούονται. Αντίθετα εμείς ενώνουμε και τα δυο για την πιο δικαία κοινωνία και πιο σωστή οργάνωση. Θεωρούμαι ότι Αναρχισμός και Κομμουνισμός εν τέλει αλληλοσυμπληρώνουν το ένα το άλλο για την απόλυτη «ουτοπία». Όπως αναφέραμε προηγουμένως Κομμουνισμός δεν θα είναι τίποτα περισσότερο παρά η οικονομική οργάνωση των κοινοτήτων που θα ακολουθήσουν τον Κομμουνισμό. Να εξηγήσω, Κομμουνισμός θα εφαρμοστεί στη διαχείριση των πρώτων υλών στην κοινωνία, στην ελεύθερη επιλογή επαγγέλματος του κάθε ανθρώπου, στην συντροφική και μαζική συνεισφορά των κατοίκων της κοινότητας στα πρωτεύοντα θέματα όπως στέγαση, διατροφή, ένδυση καθώς και στα δευτερεύοντα που θα βελτιώνουν την ζωή των κατοίκων μέσω εξέλιξης της τεχνολογίας κλπ. Η κοινότητα θα είναι «υποταγμένη» υπό το σύνθημα «από τον καθένα ανάλογα των δυνατοτήτων του, στον καθένα ανάλογα στις ανάγκες του». Δηλαδή δεν θα υπάρχουν διακρίσεις ούτε απορρίψεις κάποιον ανθρώπων από την κοινωνία. Εάν κάποιος δεν μπορεί να βγάλει τα προς το ζην του τότε συλλογικά η κοινότητα θα του τα προσφέρει, και θα ικανοποιήσει φυσικά πλήρως τις ανάγκες του. Ανάλογα θα συμβεί και με κάποιους που ίσως να μην θέλουν να εργαστούν, αλλά να μπορούν, θα τους παρέχονται τα αναγκαία και να είστε σίγουροι πως αυτές οι μεμονωμένες σίγουρα περιπτώσεις αφού δουν πως δεν απορρίπτονται, θα έρθουν και εκείνοι κοντά στην κοινότητα εν τέλει για να συνεισφέρουν. Απορρίπτοντας τους και βάζοντας τους στο περιθώριο κάνουμε κακό στους εαυτούς μας και αρχίζουμε και δημιουργούμαι κατώτερες τάξεις. Σε μια κοινωνία ελεύθερη, ίση και δίκαιη δεν έχουν τόπο οι χωρισμοί των ανθρώπων, γι αυτό με το να συμπαρασταθείς στον άλλο στο τέλος θα τον κερδίσεις. Αυτό είναι Κομμουνισμός, συνεισφορά στον γείτονα σου χωρίς να θέλεις να κερδίσεις κάτι αλλά επειδή νοιάζεσαι γι αυτόν. Αυτός είναι ο γενικός «στόχος» του Κομμουνισμού, να δείνεις απλόχερα χωρίς να περιμένεις κέρδος και οφέλη. Ο κανόνας που θεσμοθέτησε ο Μάρξ «όποιος δεν δουλεύει να μην φάει» την βρίσκουμε εν τέλει αντι-Κομμουνιστική.

Τώρα ας περάσουμε στην οργάνωση της κοινότητας βάσει του Κομμουνισμού. Πρώτο μας μέλημα θα είναι φυσικά τα εργοστάσια και οι καλλιεργήσιμοι χώροι, καθώς και η οποιαδήποτε περιουσία να περιέλθουν όλα στην «δικαιοδοσία» της κοινότητας, δηλαδή όλου του πληθυσμού. Κανένας δεν θα είναι «ιδιοκτήτης» πουθενά, και δεν θα υπάρχουν ,φυσικά, σε καμία περίπτωση «αφεντικά». Μετά την «κατάκτηση» όλων των εργοστασίων και λοιπών χώρων παραγωγής, θα αρχίσει η κατανομή στους χώρους εργασίας και θα γίνει με τον πιο απλό τρόπο. Ο καθένας θα έχει την επιλογή να εξασκήσει αυτό που θέλει, γιατί πολύ σημαντικό παράγοντα στην Αναρχοκομμουνιστική κοινωνία παίζει το να είναι χαρούμενοι οι άνθρωποι με τις δουλειές τους. Η δουλειά θα πάψει να είναι εξαναγκασμός αλλά θα γίνει ο καλύτερος τρόπος συνεισφοράς στον εαυτό σου και στην κοινωνία, αλλά και ο καλύτερος τρόπος να περνά ευχάριστα η ώρα σου. Επίσης αν πάρουμε ως δεδομένο τον αριθμό των άνεργων καθώς και τον αριθμό των ανθρώπων που ασκούν δουλειές που είναι αχρείαστες στην Αναρχοκομμουνιστική κοινωνία(πχ.αστυνομία,δικηγόροι,δεσμοφύλακες,πολιτικοι,διαφημιστές και άλλα πολλά παραδείγματα)και αυτοί θα ενώσουν τις δυνάμεις τους στα μέσα παραγωγής και στις δουλειές που χρειάζονται θα έχουμε ως αποτέλεσμα την δραστική μείωση του ωαρίου δουλειάς που θα είναι ένας έξτρα παράγοντας στο να περνάς καλά, δεν θα υπάρχει πλέον το καταπιεστικό 8-8-8,το οποίο και αυτό ακόμη με αγώνες καταχτήθηκε αλλά δεν παύει να είναι καταπιεστικό προς τον εργάτη αλλά και υπερβολικό! με αυτούς τους παράγοντες η παραγωγή θα βελτιωθεί στην πλήρη ικανοποίηση των αναγκών της κοινότητας καθώς και στην αναβάθμιση και πρόοδο τον προϊόντων, γιατί όταν αγαπάς αυτό που κάνεις και το κάνεις χαρούμενα πάντα βγάζεις καλά αποτελέσματα από αυτό. Έτσι λοιπόν θα εξαφανιστούν οι οποιεσδήποτε δουλειές που σήμερα χαρακτηρίζονται δύσκολες, καθώς δεν θα είναι δύσκολες γι αυτόν που τις εξασκεί και του αρέσει. Επιπλέον χαρακτηριστικό το οποίο θα βοηθήσει στη ελεύθερη επιλογή δουλειάς είναι το ότι δεν θα υπάρχουν διαφορές στο τι «αμοιβή» θα παίρνει κάποιος, οποιαδήποτε δουλειά και να εξασκείς θα έχεις αυτά που χρειάζεσαι. Αφού λοιπόν επιτευχθούν αυτά τα δυο(απαλλοτρίωση γής, εργοστασίων και κατανομή δουλειάς κατά βούληση του εργάτη) τότε θα αρχίσει και η παραγωγή σε πλήρη βαθμό(θα υπήρχε σε πιο μικρό βαθμό από πριν για συντήρηση φυσικά των αναγκών).Οι εργάτες θα παράγουν αυτά που χρειάζεται η κοινωνία και αφού παράγονται από παντού ο καθένας θα μπορεί να προμηθεύεται ότι χρειάζεται. Δεν θα υπάρχουν κουπόνια, διανομείς κλπ που οδηγούν σε καπιταλιστικές μεθόδους. Ο καθένας θα παίρνει από μόνος του ότι χρειάζεται(εξαίρεση αποτελούν τα άτομα που αδυνατούν να πάνε να πάρουν τα προς το ζην τους, αλλά αυτά θα φροντίζει κάποιος φίλος να τους τα πάρει και να τους βοηθήσει, κανένας απολύτως δεν θα μείνει νηστικός ενώ οι άλλοι τρώνε).

Αυτός είναι ο Κομμουνισμός που θα εφαρμοστεί, ένας ελεύθερος Κομμουνισμός υπό το σύνθημα «από τον καθένα ανάλογα των δυνατοτήτων του, στον καθένα ανάλογα στις ανάγκες του» και την αλληλοβοήθεια μεταξύ φίλων και γειτόνων. Αφήνουμε τον Κομμουνισμό εκεί που πραγματικά ανήκει στη ίση «οικονομική» διαχείριση της κοινωνίας και όχι στην διαχείριση κρατών. Η κοινότητα θα είναι πραγματικά η «οικογένεια» μας που θα φροντίζουμε όλοι γι αυτήν.


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πρώτα απο όλα θα ήθελα να κανω ενα παράπανω σχετικά με την επιλογή του κόκκινου χρώματος, το κείμενο ειναι πόλυ δύσκολο να διαβαστεί εξαιτίας του.

Παρότι η γενική ιδέα του αναρχοκομμούνισμου όπως την αναφέρεις φαίνεται σωστή και "τέλεια" υπάρχουν αρκετα σοβαρά προβλήματα σχετικα με αύτην.

Πρώτον συμφωνώ οτι κάθε ανθρώπος πρέπεο να ειναι ίσος κοινωνικά αλλα καν'ενας άνθρωπος δεν εχει τις ίδιες ικανότητες με κάποιον αλλον (κάποιος μπορει να ειναι καλος στα μαθηματικά ενω κάποιος άλλος στην οργάνωση), έκει ειναι που το επειχήρημα της μη ιεραρχίας πέφτει.

Αφού καποιος είναι ικανότερος σε καποιο θέμα δεν θα έπρεπε αυτός να έχει τον πρώτο λόγο σχετικα με το θέμα εκεινο?

Π.Χ. Πώς μπορει η γνώμη κάποιου ο οποίος είναι ανίδεος και ανίκανος να χτήσει ενα σπίτι, να μετράει το ίδιο με κάποιου πού έχει κτίσει χιλιάδες σπίτια?

Ο ικανότερος σε κάποιο θέμα αυτομάτος παίρνει την αρχηγική θέση διότι αναγνώριζεται απο το σύνολο σαν ειδήμων σε εκείνο το θέμα και η άποψη του είναι η κυρίαρχη, αυτός ο ειδήμων μόλις έγινε ηγέτης.

Ο Ελεύθερος κομμούνισμος όπως τον παρουσίαζεις εχει και αύτος δυο κυρίαρχα πρόβλήματα:

Αναφέρεις:"Ανάλογα θα συμβεί και με κάποιους που ίσως να μην θέλουν να εργαστούν, αλλά να μπορούν, θα τους παρέχονται τα αναγκαία και να είστε σίγουροι πως αυτές οι μεμονωμένες σίγουρα περιπτώσεις αφού δουν πως δεν απορρίπτονται"

Αυτός ο ορισμός είναι λάθος δίοτι απλούστατα κάνεις ανθρώπος δέν θέλει να δουλέψει, η δόυλεια δεν είναι μια απασχόληση πού προσφέρει ευχαρίστηση (άκομα και αν κάνεις κατι που σου αρέσει, θα το αναφέρω μέτα) είναι κατι που σου προσφέρει τα προς το ζήν, όλοι θέλουμε να καθόμαστε χωρίς έγνοιες άλλα η δουλεία σου δίνει έγνοιες είτε θέλεις είτε όχι, αργά η γρήγορα κάθε άνθρωπος θα καθόταν σπιτάκι του διότι ο άνθρωπός μπορεί να είναι κοινωνικό ον αλλα είναι πρωτίστος εγωιστικό ον, θα κοιτάξει πρώτα την δίκια του ευημερία, πριν πείς οτι αυτο ειναι αποτέλεσμα του καπιταλισμού, βρές μέρικα ιστορικά παραδείγματα που δεν έχουν θρησκευτικές απολήξεις,εγώ δεν εχω βρει κανένα.

Αναφέρεις οτι:"Ο καθένας θα έχει την επιλογή να εξασκήσει αυτό που θέλει, γιατί πολύ σημαντικό παράγοντα στην Αναρχοκομμουνιστική κοινωνία παίζει το να είναι χαρούμενοι οι άνθρωποι με τις δουλειές τους. Η δουλειά θα πάψει να είναι εξαναγκασμός αλλά θα γίνει ο καλύτερος τρόπος συνεισφοράς στον εαυτό σου και στην κοινωνία, αλλά και ο καλύτερος τρόπος να περνά ευχάριστα η ώρα σου."

Πόλυ ωραια ακούγεται αλλα και παλι υπάρχει η τρύπα του εγωισμόυ και ων ικανοτήτων, πολύ θέλουν να γίνουν αστροναύτες αλλα λίγοι απο αύτους είναι ικάνοι για αυτο, τι θα γίνει με αυτούς που είναι ανίκανοι για αυτή την δουλεία?

Δεν θα δουλεύουν?

Η θα κάνουν κατι που δεν θέλουν?

Άμα τους κάνουμε αυτουυς αστρονάυτες το ποιο πιθάνο είναι να σκοτωθούν απο το να παράσχουν έργο.

Τι θα γίνει με τις δουλείες που κανένας δεν θέλει να κάνει?

Σκουπιδιάρης, βοθρατζής, ψήστης κ.ο.κ.

Λύση για τα παραπανω που να μήν καταστρατηγεί τα ιδεώδη του αναρχοκομμουνισμού δεν υπάρχει.

Τέλος θα σου προτείνο το βιβλίο του Robert E. Heinlein το Starship troopers (Στρατιώτες του Συμπαντός, ελπίζω να μήν εχεις δει την ταινία), παρότι διαφωνώ με αρκετα απο τα οποία αναφέρει με έβαλε σε αρκετές σκεψεις.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ είπε...

Καταρχήν τα χρώματα επειλέχτικαν καθαρά για "διακοσμητικούς" λόγους,και μιας και έπρεπε να διαλέξω κάποια διάλεξα εκείνα που είναι τα πιο "σχετικά" και αυτά που δεν είναι τόσο δύσκολο να διαβάσεις.Φυσικά δεν είναι όπως τα κανονικά χρώματα αλλά αυτά διαλέχτηκαν.Να προτείνω ίσως αν δυσκολεύεσαι να κάνεις copy&paste τα κείμενα στην word(πάντως εγώ παντού σχεδόν έτσι κάνω)και εκει διαβάζεται πιο εύκολα!
Τώρα στις ερωτήσεις σου.
Λές "Π.Χ. Πώς μπορει η γνώμη κάποιου ο οποίος είναι ανίδεος και ανίκανος να χτήσει ενα σπίτι, να μετράει το ίδιο με κάποιου πού έχει κτίσει χιλιάδες σπίτια?
Γιατί κάποιος "ανίδεος" όπως τον λές να παεί ευθής εξαρχής να χτίσει σπίται?Αφού δεν κατανοεί το θέμα απλά δεν θα καταπιαστεί.Τι θα ασχολούμαστε όλοι με την πυρινική φυσική?Τη θα καταλάβουμαι?Μόνο αυτοί που τους ενδιαφέρει και ίσως να έχουν και κάποιες Α γνώσεις να καταπιαστούν μαζί τις,αλλιώς πιος άλλος θα ήθελε να καταπιαστεί με έτσι σχέδια αν δεν είχε ιδέα?Αλλά μην ξεχνάς πος ο κόσμος δεν θα είναι μόνο ελεύθερος στο να επιλέγει δουλειά,αλλά και ελεύθερος να διαλέξει το επάγκελμα που θέλει και να πάει σε κάποιο πανεπιστήμιο.Δεν θα κλείσουν τα σχολεία κλπ,αντίθετα θα αναβαθμιστούν σε χώρους ελεύθερης μάθησης και όχι φασιμού και σκλαβιάς όπως τώρα!Αν ασχοληθείς απο νεαρός με αυτό που θέλεις τότε όταν θα επιθημείς να πάρεις δουλειά δεν θα υπάρχουν "ανίδεοι".Και η εξυπνάδα κάποιου και η δημιουργηκότητα του ίσως,δεν αποτελεί κριτήριο ιεραρχίας,για όνομα της Αναρχίας!Η σκέψη και η άποψη θα είναι ελεύθερη και η "απόφαση" συλλογική!
Λές :Ο ικανότερος σε κάποιο θέμα αυτομάτος παίρνει την αρχηγική θέση διότι αναγνώριζεται απο το σύνολο σαν ειδήμων σε εκείνο το θέμα και η άποψη του είναι η κυρίαρχη, αυτός ο ειδήμων μόλις έγινε ηγέτης.
Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση!Καμία άποψη δεν είναι κυρίαρχη,αλλά και απο πότε η αναγνώριση κάποιου ανθρώπου εξυπακούει άμεσα και τον χρισμό του ώς ηγέτη.Δεν αναγνωρίζεις ποτέ κάποιο καλό σε εκείνο που κάνει(αθλητισμός,εργασία κλπ κλπ)τον χρίζεις ταυόχρονα ηγέτη σου?Είναι εντελώς λανθασμένο(για εμένα τουλάχιστον) να πιστεύεις ότι ταυόχρονα με την επικράτηση της άποψης κάποιου ανάμεσα σε μια κοινωνία-οικογένεια η οτιδήποτε άλλο θες πές την εξυπακούει και την ηγετοπίηση του!
Λές:Αυτός ο ορισμός είναι λάθος δίοτι απλούστατα κάνεις ανθρώπος δέν θέλει να δουλέψει, η δόυλεια δεν είναι μια απασχόληση πού προσφέρει ευχαρίστηση (άκομα και αν κάνεις κατι που σου αρέσει, θα το αναφέρω μέτα) είναι κατι που σου προσφέρει τα προς το ζήν, όλοι θέλουμε να καθόμαστε χωρίς έγνοιες άλλα η δουλεία σου δίνει έγνοιες είτε θέλεις είτε όχι, αργά η γρήγορα κάθε άνθρωπος θα καθόταν σπιτάκι του διότι ο άνθρωπός μπορεί να είναι κοινωνικό ον αλλα είναι πρωτίστος εγωιστικό ον, θα κοιτάξει πρώτα την δίκια του ευημερία, πριν πείς οτι αυτο ειναι αποτέλεσμα του καπιταλισμού, βρές μέρικα ιστορικά παραδείγματα που δεν έχουν θρησκευτικές απολήξεις,εγώ δεν εχω βρει κανένα.
Διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ με αυτή σου την άποψη.Δουλειά μπορεί να γίνει ευχάριστη ώρα,υπάρχει και σε αυτήν την στιγμή αλλά σε πολύ πιο λίγες περιπτώσεις.Κανένας άνθρωπος δεν θα θέλει να κάθεται σπίτι όλη μέρα,απόδειξεις?Χιλλιάδες.Δεν νομίζω να μην γνωρίζεις ανθρώπους που μεχρι και απεχθάνονται να μέουν άπραγοι και κλειδωμένοι σπίτι.Ο άνθρωπος δεν είναι εγωιστικό ών.Εγωιστικό τον κατήντισε το χρήμα,ναι.Ο άνθρωπος είναι συλλογικο(?ίσως λάθος λέξη αλλα τέλοσπάντων κατάλαβες τι εννοώ με το συλλογικό) ών.Θέλει να δίνει και να παίρνει,να ζεί ομαδικά και όχι μόνος,να έχει φίλους,να νιλωθει χαρούμενος κλπ κλπ.Δεν αποτελούμε σε καμία περίπτωση εγωιστικό ών.Εγωιστικές προσωπικότητες ίσως,η γενικότητα όμως όχι!
Λές:Τι θα γίνει με τις δουλείες που κανένας δεν θέλει να κάνει?

Σκουπιδιάρης, βοθρατζής, ψήστης κ.ο.κ.

Κάνεις το πολύ κεινό "λάθος",και παίρνεις τη δουλειά ώς εξαναγκασμό και βία.Δεν είναι έτσι τα πράγματα στον Αναρχισμό!Η δουλειά είναι εέυθερία,η ώρα που εξασκείς κάτι που σου αρέσει,δημιουργείς,συνεισφέρεις στην κοινότητα σου,παιρνάς τον χρόνο σου.Αλλά υπονοείς ότι δεν υπάρχουν ψήστες,βοθρατζιες,ψήστες που δεν τους αρέσει αυτό που κάνουν?Σε πληροφορώ πως γνωρίζο σίγουρα σε όλες τις δουλειές ανθρώπους που τους αρέσει αυτό που κάνουν σαν δουλειά,αλλά συνήθως εξαντλούνται απο τα ωράρια και τους χαμηλούς μισθούς.Ε φαντάσου τι θα γίνει όταν δεν θα υπάρχουν αυτές οι αδικίες.Αλλά επείσης τι νομίζεις για τα σκουπίδια,θα τα αφήσουμαι στα σπίτια μας μέχρι να αρρωστήσουμαι?Εδώ μπένει και η λογική του ανθρώπου που θα φροντίζει απο μόνος του για τα σκουπίδια του.Και για τους βοθρατζιες πιστεύεις ότι σε μιαν Αναρχική κοινωνία αν έχουμε πρόβλημα με τα υδραυλικά και τους βόθρους θα τα αφήσουμαι εκεί,να μην έχουμαι νερό,να κατεβαίνουν αρρώστιες κλπ?Φυσικά και θα παρθεί η πρωτοβουλία να φτιαχτούν όλα αυτά και μάλιστα άμεσα.
Λές:Λύση για τα παραπανω που να μήν καταστρατηγεί τα ιδεώδη του αναρχοκομμουνισμού δεν υπάρχει.
Και όμως αγαπητέ μου φίλε....υπάρχει απάντηση σε αυτά!

Τέλος θα σου προτείνο το βιβλίο του Robert E. Heinlein το Starship troopers (Στρατιώτες του Συμπαντός, ελπίζω να μήν εχεις δει την ταινία), παρότι διαφωνώ με αρκετα απο τα οποία αναφέρει με έβαλε σε αρκετές σκεψεις.
Θα το ψάξω!

Ίσως να άφησα μερικές ερωτήσεις και συμπεράσματα σου πίσω αλλά θεωρώ ότι απαντήθηκαν απο τις άλλες απαντήσεις που έγραψα.
Σε ευχαριστώ για το σχόλειο σου,και δείχνει ότι σκέφτεσαι τα πράγματα και αυτό είναι το σημαντικό,να μην είμαστε "τυφλοί".