Εθνικιστική έξαρση

"Εθνική" υπερηφάνεια νιώθουν σήμερα κάποιοι θα μας πούνε. Νιώθουν περήφανοι γιατί ένας φασίστας είπε όχι σε κάποιους άλλους για να διαφυλάξει τα συμφέροντα του!Τι περίεργο πράγμα δηλαδή αυτοί οι κάποιοι που τιμούν σήμερα τον "αντιφασιστικό αγώνα" τους που δεν άφησαν τους φασίστες να τους κατακτήσουν, να τιμούν ένα άλλο φασίστα, τον Μεταξά. Πια εθνική υπερηφάνεια και ιστορίες?Αλλά το χειρότερο δεν είναι η φύση της τότε "κυβέρνησης" ,αλλά οι πράξεις που γίνονται τώρα στο όνομα ενός "όχι", στο όνομα ενός φασίστα!Ως συνήθως σήμερα 28 Οκτώβρη, μαθητές παρελαύνουν σε όλες τις πόλεις έχοντας μαζί τους τα "εθνικά" τους σύμβολα, και καθοδηγούμενοι από τους καθηγητές(σε μια αντίστοιχη ιδιότητα στρατιώτη-στρατηγού) παρελαύνουν σε διατάξεις, με ρυθμό σε στυλ "φασιστικό".Αλήθεια ποιοι υιοθέτησαν την παρέλαση στη ελλάδα και μετά ήρθε και στην κύπρο ξέρουν?Δεν ήταν οι φασίστες που την υιοθέτησαν?Αυτή η άκρως φασιστική εκδήλωση με έντονο εθνικιστικό χαρακτήρα τη δουλειά έχει ανάμεσα σε φιλελεύθερο κόσμο?Η μήπως ο κύπριος κρύβεται πίσω από τον φιλελευθερισμό και κάποτε από τον αριστερισμό αλλά αποτελεί ένα κομμάτι του εθνικιστικού συνόλου?Αλήθεια τι τιμούν σήμερα οι μαθητές με την παρέλαση?Είναι άξιο απορίας!Έτσι η "αριστερή" "μας" κυβέρνηση να συνεχίζει να χτίζει στον τοίχο του εθνικισμού!Είναι καιρός παρελάσεις και στρατοί να καταργηθούν δια "παντός"(Όχι δεν περιμένουμε από την κυβέρνηση,είτε ζητούμαι, ξέρουν το συμφέρων τους και ξέρουμε και εμείς τι γίνεται, εμείς ζητάμε από τον κόσμο να τα καταργήσει).
Δεύτερο αλλά καθόλου πιο σημαντικό είναι οι εκδηλώσεις στα σχολεία που γίνονται τέτοια εποχή. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να μην γνωρίζει τι εθνικιστική καλλιέργεια προσπαθούν να περάσουν στα σχολεία. Αρχίζουν οι εκδηλώσεις με ύμνους σε σημαίες και "βρομόπαννα", με ύμνους σε έθνοι και θρησκείες, με καθηγητές να βγαίνουν στο βήμα και να διαλαλούν την "πίστη" και το "χρέος" στο ελληνικό "έθνος" και στην εκκλησία, την υποταγή σε ένα πανί, τα σχολεία στολισμένα στα γιορτινά τους με διαφόρων χρωμάτων εθνικά βρομόπαννα κλπ, και το τέλος της κάθε εκδήλωσης να βρίσκει όρθιο όλο το σχολείο να τραγουδά "υπερήφανα" για κόκαλα ,μαχαίρια και σπαθιά και για "ελευΘερίες" που δεν πιστεύουν!Και μετά έρχεται η κοινωνία και εμείς όλοι και διερωτόμαστε που είναι το λάθος,γιατί τόσο μίσος από ανθρώπους, γιατί τόσοι άνθρωποι να "κοιμούνται", γιατί τέτοια κατάσταση,γιατί να υπάρχει ένας τόπος μοιρασμένος που να υπάρχουν άνθρωποι που να θέλουν να ζήσουν μαζί αλλά κάποιοι δεν τους το επιτρέπουν?Η απάντηση είναι εδώ, γιατί έτσι "παιδαγωγούν" τα παιδιά σήμερα δάσκαλοι και κυβερνήσεις, άβουλα ώντα, να υπάρχουν μόνο για να μισούν εκείνα που τους λέν.Όλοι ξέρουμε ποιοι φταίνε για τον διαχωρισμό αυτού του τόπου και τον ανθρώπων του, οι εθνικιστές και από τις ΔΥΟ πλευρές, η λύση είναι η εξαφάνιση αυτών τον "ανθρώπων" από τον κόσμο, όσο υπάρχουν αυτοί, και με τις ιδέες τους, κόσμος ενωμένος δεν πρόκειται να υπάρξει. Γι αυτό ο εθνικισμός πρέπει να χτυπηθεί άμεσα, και αν θα χτυπήσεις τον εθνικισμό χτυπάς την εθνικιστική εκπαίδευση που έχει καταντήσει "γελοία".
Τέλος αν και έχω δείξει ότι είμαι ενάντια σε αυτό το "όχι" κατά κάποιο τρόπο, δεν παύω όμως να αναγνωρίζω τον αγώνα που έδωσαν πραγματικά κάποιοι στην ελλάδα και όχι μόνο, εναντίων του φασισμού, και εκεί είναι που πρέπει να γίνεται μνεία, στον αντιφασιστικό αγώνα, όχι στον φασιστο-εθνικιστικό!

ΕΞΩ ΤΑ ΕΘΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ-ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΟΛΗ Η ΓΗ
ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΑΣ ΑΪΔΙΑΖΟΥΝ

Το κράτος κι οι τάξεις-KAMIΛΛΟ ΜΠΕΡΝΕΡΙ

Ο Λένιν στα 1921 όρισε το κράτος της Σοβιετικής Ρωσίας σαν «εργατικό κράτος με
μια γραφειοκρατική παραμόρφωση σε μια χώρα που την πλειονότητα την αποτελούν οι αγρότες». Ο ορισμός αυτός θα μπορούσε να τροποποιηθεί σήμερα με τον ακόλουθο τρόπο: το σοβιετικό κράτος είναι ένα γραφειοκρατικό κράτος όπου διαμορφώνονται μια γραφειοκρατική μεσαία μεσαία τάξη και μια εργατική κατώτερη μεσαία τάξη, ενώ εξακολουθεί να επιβιώνει η αγροτική μεσαία τάξη.
Ο Μπόρις Σουβάριν στο βιβλίο του Στάλιν: ιστορική θεώρηση του μπολσεβικισμού
(Παρίσι 1935) δίνει την παρακάτω εικόνα της κοινωνικής όψης της ΕΣΣΔ: «Η
λεγόμενη σοβιετική κοινωνία βασίζεται με τον ίδιον ακριβώς τρόπο όπως κι ο
καπιταλισμός όταν εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, του παραγωγού από τον
γραφειοκράτη -τεχνικό της πολιτικής εξουσίας. Την ατομική ιδιοποίηση της
υπεραξίας, την διαδέχτηκε η συλλογική ιδιοποίηση από το κράτος, μια παρασιτική
παρακράτηση από την κατανάλωση που την εκτελεί η γραφειοκρατία... Τα επίσημα
έγγραφα δεν μας αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία: η γραφειοκρατία παρακρατεί
αδικαιολόγητα ένα μέρος από τη δουλειά των υποτακτικών τάξεων -οι οποίες
αναγκάζονται να υπομένουν ένα άκαμπτο σύστημα κοπιαστικής εργασίας- που
αντιστοιχεί, λίγο πολύ, στο παλιό καπιταλιστικό κέρδος. Έτσι, γύρω απ' το κόμμα
έχει δημιουργηθεί μια καινούρια κοινωνική κατηγορία, η οποία ενδιαφέρεται για τη
διατήρηση της κρατούσας τάξης πραγμάτων και για τη διαιώνιση του κράτους -του
οποίου η εξολόθρευση, όπως προέβλεπε ο Λένιν, συνδεόταν στενά με την εξαφάνιση
των τάξεων. Αν κι οι μπολσεβίκοι δεν είναι, νομικά, κάτοχοι των μέσων παραγωγής
κι ανταλλαγής, κατέχουν τον κρατικό μηχανισμό, και τούτο τους επιτρέπει να
εκτελούν όλες αυτές τις πράξεις λεηλασίας με διάφορους τρόπους. Η δυνατότητα να
επιβάλλουν τιμές πώλησης πολύ ανώτερες από τις τιμές κόστους, είναι το αληθινό
μυστικό της γραφειοκρατικής- τεχνικής εκμετάλλευσης, την οποία, πέρα απ' αυτά,
την χαρακτηρίζει κι η διοικητική και στρατιωτική καταπίεση».
Ο Βοναπαρτισμός δεν είναι τίποτε περισσότερο από την πολιτική αντανάκλαση της
τάσης αυτής της καινούριας αστικής τάξης να διατηρήσει και ν' ανεβάσει την
κοινωνικό-οικονομική της κατάσταση. Στην έκκληση του μπολσεβίκου λενινιστή
Ταμπόφ προς το παγκόσμιο προλεταριάτο στα 1935, διαβάζουμε τα ακόλουθα: «Ο στόχος της κομματικής γραφειοκρατίας είναι αποκλειστικά η απομόνωση κι η ταλαιπωρία των αντιφρονούντων, έτσι που να μη γίνουν ποτέ δημόσια γνωστές οι διαφωνίες, αλλά να μείνουν οι εργάτες άβουλα, δηλαδή, δύστυχα απολιτικά όντα. Ο
γραφειοκράτης, στην πραγματικότητα, δεν θέλει να είστε γνήσιοι κομμουνιστές. Δεν
του χρειάζεται αυτό: απεναντίας, κάτι τέτοιο είναι βλαβερό και θανάσιμα
επικίνδυνο. Ο γραφειοκράτης δεν θέλει ανεξάρτητους κομμουνιστές, θέλει θλιβερούς
σκλάβους, εγωιστές και πολίτες του ελεεινότερου είδους...θα ήταν δυνατόν, κάτω
από μια γνήσια προλεταριακή εξουσία, η πάλη ενάντια στη γραφειοκρατία, ενάντια
στους κλέφτες και τους ληστές που ξεδιάντροπα κατακρατούν τα αγαθά από τα σοβιέτ και που είναι η αιτία του θανάτου, από το κρύο και την πείνα, πολλών χιλιάδων ανθρώπων, μια τέτοια πάλη ή μια απλή διαμαρτυρία να θεωρούνταν αντεπαναστατικό χτύπημα;».
Η άγρια πάλη μεταξύ «επαναστατικής» αντιπολίτευσης και «συντηρητικής»
ορθοδοξίας, είναι ένα φαινόμενο απόλυτα φυσικό στα πλαίσια του κρατικού
σοσιαλισμού. Η λενινιστική αντιπολίτευση έκανε καλά που έδειξε στο παγκόσμιο
προλεταριάτο τις παραμορφώσεις και τον εκφυλισμό του σταλινισμού αλλά, αν και η
διάγνωση της αντιπολίτευσης είναι σχεδόν πάντα σωστή, η αιτιολόγηση είναι σχεδόν
πάντα ανεπαρκής. Ο σταλινισμός είναι, απλώς, επακόλουθο της λενινιστικής
διευθέτησης του πολιτικού προβλήματος της κοινωνικής επανάστασης. Το, ν'
αντιπαλεύουμε τ' αποτελέσματα χωρίς να πηγαίνουμε πίσω στις ρίζες, στο
προπατορικό αμάρτημα του μπολσεβικισμού (γραφειοκρατική δικτατορία, δικτατορία
του κόμματος),ισοδυναμεί με το να απλουστεύουμε αυθαίρετα την αλυσίδα της
αιτιότητας που ανάγεται, χωρίς διακοπή της συνέχειάς της, στη δικτατορία του
Λένιν. Ελευθερία μέσα σ' ένα κόμμα που αρνείται τον ελεύθερο ανταγωνισμό των
προοδευτικών κομμάτων στα πλαίσια του σημερινού σοβιετικού συστήματος, θα ήταν εντυπωσιακό θαύμα. Ηγεμονία των εργατών, μπολσεβίκικος απολυταρχισμός, κρατικός σοσιαλισμός, βιομηχανικός φετιχισμός: αυτά τα σπέρματα της καταστροφής θα μπορούσαν να δώσουν μόνο δηλητηριώδεις καρπούς, όπως ο απολυταρχισμός μιας φράξιας και η ηγεμονία μιας τάξης.
Ο Τρότσκι στο ρόλο του Αη Γιώργη που πολεμά με το δράκοντα Στάλιν, δεν μπορεί να μας κάνει να ξεχάσουμε τον Τρότσκι της Κροστάνδης. Η ευθύνη για το σημερινό
σταλινισμό, βαρύνει τη διαμόρφωση και την πρακτική της δικτατορίας του κόμματος
των μπολσεβίκων, όπως και την πλάνη της εξολόθρευσης του κράτους σαν καρπού της εξαφάνισης των τάξεων κάτω από την επιρροή του κρατικού σοσιαλισμού. Όταν ο Τρότσκι έγραψε στις 6 του Δεκέμβρη 1935 ότι «ο ιστορικός παραλογισμός της
ύπαρξης μιας αυταρχικής γραφειοκρατίας σε μια αταξική κοινωνία δεν μπορεί να
κρυφτεί και δεν θα κρύβεται επ' άπειρο», μιλούσε παράλογα για «ιστορικό
παραλογισμό». Στην ιστορία δεν υπάρχει κανένας παραλογισμός. Μια αυταρχική
γραφειοκρατία είναι μια τάξη, επομένως δεν είναι και τόσο παράλογο το να
υπάρχουν, σε μια κοινωνία όπου εξακολουθούν να υπάρχουν τάξεις, η γραφειοκρατική τάξη κι η προλεταριακή τάξη. Αν η ΕΣΣΔ ήταν «αταξική» κοινωνία, θα ήταν και κοινωνία χωρίς γραφειοκρατικό αυταρχισμό -ο οποίος είναι φυσικός καρπός του ότι εξακολουθεί να υπάρχει το κράτος. Το μπολσεβίκικο κόμμα έγινε πόλος έλξης των τυχοδιωκτικών μικροαστικών στοιχείων και των τεμπέληδων και καιροσκόπων εργατών, εξαιτίας του ότι ελέγχει τον κρατικό μηχανισμό. Την γραφειοκρατική πληγή δεν την άνοιξε, ούτε την μόλυνε ο σταλινισμός: δημιουργήθηκε ταυτόχρονα με την μπολσεβίκικη δικτατορία.
Να μερικές ειδήσεις που δημοσίευε ο μπολσεβίκικος τύπος στα 1918-19. Η
Βετσέρτσια Ισβέστια (23 του Αύγουστου 1918), μιλώντας για τη διάλυση των
ταχυδρομικών υπηρεσιών, γράφει ότι παρά την κατά 60% μείωση της αλληλογραφίας, ο αριθμός των απασχολούμενων αυξήθηκε κατά 100%, σε σύγκριση με την προεπαναστατική περίοδο.

Η Πράβντα (11 του Φλεβάρη 1919) επισημαίνει «την αδιάκοπη δημιουργία καινούριων γραφείων, καινούριων γραφειοκρατικών ιδρυμάτων, όπου τοποθετούνται και μισθοδοτούνται υπάλληλοι πριν τα ιδρύματα αρχίσουν να λειτουργούν». Και
συμπληρώνει (22 του Φλεβάρη): «όλοι αυτοί οι καινούριοι υπάλληλοι, καταλαμβάνουν και κατέχουν ολόκληρα παλάτια ενώ, για τον αριθμό τους, θα ήταν αρκετά λίγα δωμάτια».
Η δουλειά είναι αργή και κωλυσιεργική, ακόμη και σε γραφεία που έχουν σχέση με
τη βιομηχανία. «' Ένας υπάλληλος του Κομισαριάτου του Λιπέτζκ», γράφει η
Ισβέστια (29 του Νοέμβρη 1918), «για ν' αγοράσει εννιά κουτιά καρφιά αξίας 417
ρουβλίων έπρεπε να συμπληρώσει 20 έντυπα, να μαζέψει 10 εντάλματα και 13
υπογραφές, και χρειάστηκε να κάνει δυο μέρες για να τις μαζέψει, γιατί δεν
μπορούσε να βρει τους γραφειοκράτες που έπρεπε να βάλουν τις υπογραφές».

Η Πράβντα (Νο 281) κατάγγειλε «την εισβολή μικροαστικών στοιχείων στο κόμμα μας» και παραπονιόταν για επιτάξεις «εγωιστικής φύσης». Η ίδια εφημερίδα γράφει (2 του Μάρτη 1919): «Πρέπει ν' αναγνωρίσουμε ότι τελευταία, σύντροφοι που
βρίσκονται επί ένα χρόνο στο κομμουνιστικό κόμμα έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν
απαράδεκτες για το κόμμα μας μεθόδους. ' Έχοντας κάνει συνήθειο τους το να μη
συμβουλεύονται καθόλου τις τοπικές οργανώσεις, πιστεύοντας ότι οφείλουν να δρουν
σαν άτομα στη βάση της μάλλον περιορισμένης τους εξουσίας, παραγγέλλουν και
διατάσσουν χωρίς λόγο ή αιτία. Απ' αυτό απορρέει η λανθάνουσα δυσαρέσκεια μεταξύ του κέντρου και της περιφέρειας, μια σειρά καταχρήσεων που προκαλούνται από την προσωπική τους δικτατορία».
Μιλώντας για την επαρχία Πένζα, ο Κομισάριος των Εσωτερικών Ναρκομβνούντελ,
είπε: «Οι τοπικοί αντιπρόσωποι της κεντρικής κυβέρνησης συμπεριφέρονται όχι σαν
αντιπρόσωποι του προλεταριάτου αλλά σαν γνήσιοι δικτάτορες. Σύμφωνα με μια σειρά από αποδεδειγμένα γεγονότα, αυτοί οι περίεργοι αντιπρόσωποι πηγαίνουν ένοπλοι στους πιο φτωχούς ανθρώπους, τους παίρνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν, απειλώντας να τους σκοτώσουν και, όταν οι φτωχοί διαμαρτύρονται, τους δέρνουν με τα μπαστούνια τους. Ό,τι παίρνουν μ' αυτό τον τρόπο, τα μεταπωλούν και, με το χρήμα που παίρνουν, οργανώνουν οινοποσίες και όργια».

Ένας άλλος μπολσεβίκος, ο Μεσέρικοφ, έγραψε: «ο καθένας μας βλέπει καθημερινά
αναρίθμητες περιπτώσεις βίας, κατάχρησης εξουσίας, διαφθοράς, τεμπελιάς κλπ.
Όλοι μας ξέρουμε ότι στους σοβιετικούς μας θεσμούς έχουν μπει μαζικά ηλίθιοι και
ανίκανοι.Μας θλίβει η παρουσία τους στις τάξεις του κόμματος, δεν κάνουμε όμως τίποτε για να το ξεκαθαρίσουμε απ' αυτές τις βρωμιές... Αν από ένα ίδρυμα διωχτεί ένας ανίκανος, σπεύδουν να τον αντικαταστήσουν μ' έναν παρόμοιο, ενώ στον πρώτο
εμπιστεύονται μια υπεύθυνη θέση. Συχνά, αντί να τον τιμωρήσουν, τον προάγουν»
(Πράβντα, 5 Φλεβάρη 1919).
Σε μια ομιλία του στο 8ο Συνέδριο του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος (11-12 του Μάρτη 1912) ο Λένιν παραδέχτηκε ότι: «Βρίσκουμε πού και πού καριερίστες,
καιροσκόπους που έχουν κολλήσει πάνω μας. Αυτοαποκαλούνται κομμουνιστές, στην πραγματικότητα όμως, επιδιώκουν μόνο και μόνο να μας ξεγελάσουν σχετικά με τις προθέσεις τους. Προσκολλήθηκαν σ' εμάς γιατί εμείς κατέχουμε την εξουσία, και
γιατί τα πιο τίμια γραφειοκρατικά στοιχεία αρνούνται να συνεργαστούν μ' εμάς
εξαιτίας των οπισθοδρομικών τους ιδεών, ενώ αυτοί οι άλλοι δεν έχουν καν τίμιες
ιδέες, είναι απλώς αναρριχώμενοι».

Η μπολσεβίκικη κυβέρνηση αποδείχτηκε ανίσχυρη απέναντι σε μια πληθωρική,
παρασιτική, δεσποτική κι ανέντιμη γραφειοκρατία. Οι γραφειοκράτες, έφτασαν από
5, σε 10 εκατομμύρια. Στα 1925 υπήρχαν στη Συνεργασία 400.000 υπάλληλοι
(Πράβντα, 20 Απρίλη 1926). Στα 1927 η Ρωσική Ομοσπονδία Εργατών Τροφίμων είχε γύρω στους 4287 υπάλληλους για 451 720 μέλη, ενώ το Συνδικάτο Εργατών Μετάλλου της Μόσχας γύρω στους 700 υπάλληλους για 130.000 μέλη (Τρούντα 12 Ιούνη 1928). Αυτή η πληθωρική γραφειοκρατία δεν συνεπάγεται καμιά εντατική κι αποτελεσματική διοικητική δραστηριότητα. «Ο διευθυντικός μηχανισμός του σοβιετικού συστήματος, από τον κατώτερο μέχρι τον ανώτερο βαθμό, ανακατεύει απλώς χαρτούρα. Η επαρχιακή επιτροπή εκδίδει συνήθως μια με δυο εγκυκλίους τη μέρα, πάνω σε κάθε πραγματικό ή φανταστικό ζήτημα, και κρίνει ότι μ' αυτό τον τρόπο έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της... Ο αριθμός των εγκυκλίων που περιέχουν διαταγές προς τους τοπικούς πυρήνες κυμαίνεται μεταξύ 30 και 100 το μήνα» (Πράβντα, 7 Ιούνη 1925)
"Ένας ανώτατος αξιωματούχος, ο Ντζερτζίνσκι, έγραψε: «Ζητούν από επιχειρήσεις
τις πιο αλλόκοτες πληροφορίες, αναφορές και στατιστικά στοιχεία, πράγμα που
πλημμυρίζει το σύστημα μας με χαρτούρα, κι αυτό μας υποχρεώνει ν' απασχολούμε
υπερβολικά πολύ προσωπικό και εμποδίζει το πραγματικό μας έργο" δημιουργείται
μια χαρτοθάλασσα μέσα στην οποία χάνονται εκατοντάδες άνθρωποι• η λογιστική και
στατιστική κατάσταση είναι, απλούστατα, καταστροφική• επιχειρήσεις που με
δυσκολία σηκώνουν το βάρος του να δίνουν πληροφορίες σε δεκάδες κι εκατοντάδες
διαφορετικές μορφές, μετράνε τώρα τη χωρητικότητα σε πουντ! (1 πουντ είναι
16,380 κιλά)» (Πράβντα, 23 Ιούνη 1926).
Αυτό το φαινόμενο της ανασυγκρότησης των τάξεων «χάρη στο κράτος», εμείς το
είχαμε προβλέψει και το είχαμε καταγγείλει με πάθος. Η λενινιστική αντιπολίτευση
δεν κατόρθωσε να εμβαθύνει στην έρευνα των αιτίων του φαινομένου, και γι' αυτό
δεν έφτασε ν' αναθεωρήσει τη λενινιστική θέση απέναντι στα προβλήματα του
κράτους και της επανάστασης.

Δημοσιεύθηκε στη 'Guerra di Class' νο 2 ,17 Οκτωβρίου 1936

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΤΟΜΟ ΤΟΥ ''ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ'' ΤΟΥ ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΡΟΚΕΡ

Αναπάντητο επίσης παραμένει το ερώτημα εάν η εμφάνιση του ανθρώπινου είδους περιορίστηκε σε μια συγκεκριμένη περιοχή ή έλαβε χώρα, περίπου την ίδια χρονική περίοδο, σε διαφορετικά μέρη της γης.Με άλλα λόγια, μπορούμε το ίδιο ερώτημα να το θέσουμε ως εξής:το ανθρώπινο είδος προήλθε από τον ίδιο κλάδο και οι διαφορετικές φυλές δημιουργήθηκαν διαδοχικά από τις μετακινήσεις και από τις αλλαγές των εξωτερικών συνθηκών ζωής ή οι διαφορετικές φυλές δημιουργήθηκαν εξαρχής από διαφορετικούς κλάδους;Σήμερα οι περισσότεροι ερευνητές υποστηρίζουν τη θεωρία της μονογένησης, δηλαδή ότι το ανθρώπινο είδος προήρθε από μια πρωταρχική πηγή και ότι η διαφοροποίηση των φυλών εμφανίστηκε μόνον αργότερα υπό την επίδραση των μεταβολών του περιβάλλοντος.Ο Δαρβίνος υποστήριξε αυτή την άποψη όταν είπε:‘‘Όλες οι ανθρώπινες φυλές είναι τόσο πολύ συγγενείς μεταξύ τους όσο δεν είναι οι διάφορες οιογένειες των πιθήκων, έτσι που κλίνω προς την άποψη ότι κατάγονται από ένα και μόνον είδος’’.Αυτό που οδήγησε πολλούς διακεκριμένους επιστήμονες να υποστηρίζουν την ενότητα του ανθρώπινου είδους είναι κυρίως η δομή του ανθρώπινου σκελετού, που καθορίζει την όλη σωματική διάπλαση και που παρουσιάζει μία καταπληκτική ομοιότητα σε όλες τις φυλές.
(…)Για μεγάλο χρονικό διάστημα ήμασταν ικανοποιημένοι με τις τέσσερις φυλές του Λινναίου•κατόπιν, ο Μπλούμενμπαχ πρόσθεσε μια Πέμπτη και ο Μπυφόν μία έκτη•ακολούθησε αμέσως ο Πεσέλ με μία έβδομη και ο Αγκασίζ με μία όγδοη.Τελικά, ο Χαίκελ μίλησε για δώδεκα φυλές, ο Μόρτον για εικοσιδύο και ο Κράουφορντ για εξήντα,ένας αριθμός που λίγο αργότερα διπλασιάστηκε, έτσι που ένας τόσο σημαντικός ερευνητής όσο ο Λούσαν έφτασε να υποστηρίξει, και πολύ σωστά, ότι είναι το ίδιο αδύνατο να προσδιορίσουμε τον αριθμό των υπάρχουσων ανθρώπινων φυλών όσο είναι και ο προσδιορισμός του αριθμού των υπάρχουσων γλωσσών(...).Εάν ένας λευκός βορειοευρωπαίος τοποθετηθεί δίπλα σε ένα Νέγρο και ένα Μογγόλο, η διαφορά είναι ξεκάθαρη ακόμα και στο μη ειδικό.Αλλά εάν εξετάσουμε πολύ προσεκτικά τις αμέτρητες διαβαθμίσεις των τριών αυτών φυλών, θα φτάσουμε τελικά στο σημείο να μην μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητος που τελειώνει η μία φυλή και που αρχίζει η άλλη.(...)
Μόνον η ανθρωπότητα ως σύνολο αποτελεί μια βιολογική μονάδα, ένα είδος.Αυτό αποδεικνύεται κυρίως από την απεριόριστη ικανότητα για διασταυρώσεις που ενυπάρχει στο ανθρώπινο γένος.Κάθε σεξουαλική συνεύρεση μεταξύ ατόμων πολύ διαφορετικών φυλών είναι γόνιμη όπως επίσης και μεταξύ των απογόνων τους.Αυτό το φαινόμενο είναι ένα από τα ισχυρότερα επιχειρήματα υπέρ της κοινής καταγωγής του ανθρώπινου είδους.
Με την ανακάλυψη των αποκαλούμενων ομάδων αίματος, θεωρήθηκε αρχικά ότι το πρόβλημα της φυλής είχε επιλυθεί•αλλά και εδώ επίσης η απογοήτευση δεν άργησε να εμφανιστεί.Όταν ο Καρλ Λαντστάινερ κατάφερε να αποδείξει ότι οι άνθρωποι μπορεί να διακριθούν βάσει των τριών διαφορετικών ομάδων αίματος, στις οποίες ο Τζάνκσυ και ο Μος προσέθεσαν μία τέταρτη,θεωρήθηκε ότι αυτή η διαφορά του αίματος,ένα γεγονός υψίστης σημασίας, ιδιαιτέρως για την ιατρική επιστήμη, θα επαλήθευε την ύπαρξη των τεσσάρων πρωταρχικών φυλών.Αλλά σύντομα ανακαλύφθηκε ότι αυτές οι τέσσερις ομάδες αίματος υπάρχουν σε όλες τις φυλές,μολονότι η τρίτη ομάδα αίματος είναι σπάνια ανάμεσα στους Ινδιάνους της Αμερικής και τους Εσκιμώους.Πρώτα απ'όλα, αποδείχτηκε ότι ένας ξανθός δολιχοκέφαός Γερμανός, με όλα τα χαρακτηριστικα της Βόρειας φυλής, μπορεί να ανήκει στην ίδια ομάδα αίματος με ένα Νέγρο ή με έναν Κινέζο με αμυγδαλωτά μάτια.Πρόκειται αναμφιβόλως για ένα πολύ θλιβερό γεγονός για όλους αυτούς τους θεωρητικούς της φυλής που έχουν τόσο πολύ φλυαρήσει γύρω από ‘‘τη φωνή του αίματος’’.
Η πλειοψηφία των θεωρητικών της φυλής υποστηρίζει ότι τα αποκαλούμενα ‘‘φυλετικά χαρακτηριστικά’’ αποτελούν μία κληρονομιά δημιουργημένη από την ίδια τη φύση, ανεπηρέαστη από τις εξωτερικές συνθήκες της ζωής και μεταβιβαζόμενη αναλλοίωτη, υπό τον όρο ότι οι γονείς είναι φυλετικά συγγενείς.Ως εκ τούτου, το πεπρωμένο της φυλής είναι ένα πεπρωμένο του αίματος, από το οποίο κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει.Λέγοντας φυλετικά χαρακτηριστικά, εννοούμε κυρίως τη μορφή του κρανίου, το χρώμα του δέρματος, το ιδιαίτερο είδος και το χρώμα των μαλλιών και των ματιών, το σχήμα της μύτης και το μέγεθος του σώματος.(...)
(...)Υπάρχει επίσης πλήθος επιβαιβεωμένων γεγονότων από τα οποία φαίνεται ότι τα φυσικά φυλετικά χαρακτηριστικά μπορεί να αλλάξουν από τις εξωτερικές συνθήκες της ζωής και αυτή η αλλαγή να κληρονομηθεί από τους απογόνους.Ο Φρήντριχ Χερτς, στο εξαίρετο έργο του Φυλή και Πολιτισμός, καταγράφει τα πειράματα με μαλάκια και έντομα δύο ερευνητών, του Σρέντερ και του Πίκτετ, οι οποίοι, διά της αλλαγής του περιβάλλοντος, πέτυχαν να αλλάξουν το ένστικτο της διατροφής, τον τρόπο αποθήκευσης των αυγών και της επώασης, το ένστικτο της αναπαραγωγής σε τόσο μεγάλο βαθμό που αυτές οι αλλαγές μεταβιβάζονταν κληρονομικώς, ακόμα και όταν αργότερα σταμάτησαν να υφίστανται οι τροποποιημένες συνθήκες του περιβάλλοντος.Τα πειράματα που ο Αμερικάνος μελετητής Τάουερ έκανε με τα κολεόπτερα του Κολοράντο είναι πασίγνωστα.Ο Τάουερ εξέθεσε τα έντομα σε χαμηλότερες θερμοκρασίες, και με αυτή και άλλες επιδράσεις που άσκησε πάνω τους κατάφερε να προκαλέσει μια αλλαγή σε κάποια χαρακτηριστικά, τα οποία επίσης κληρονομήθηκαν από τους απογόνους.
Ο Ε.Φάτερ αναφέρει τις εμπειρίες του Ρώσου ανθρωπολόγου Ιβανόβσκυ, κατά τη διάρκεια του τριετούς λιμού στη Ρωσία μετά τον πόλεμο.Ο Ιβανόβσκυ έκανε μετρήσεις 2.114 ατόμων, ανδρών και γυναικών, από τα πιο διαφορετικά μέρη της χώρας ανά έξι μήνες,έτσι που το κάθε άτομο εξετάστηκε συνολικά έξι φορές.Με αυτόν τον τρόπο, ανακάλυψε ότι η διατομή του σώματος μειώθηκε κατά 4 με 5 εκατοστά μέσο όρο, ότι μειώθηκαν η περιφέρεια, το μήκος και το πλάτος της κεφαλής και ότι άλλαξε ο κεφαλικός δείκτης.Συγκεκριμένα ο κεφαλικός δείκτης μειώθηκε στους Μεγαλορώσους, τους Λευκορώσους, τους Μικρορώσους, τους Σύριους, τους Μπασκίρους, τους Καλμούκους και τους Κιργίζιους•αντίθετα, αυξήθηκε στους Αρμένιους, τους Γεωργιανούς και τους Τατάρους της Κριμαίας.Παρομοίως, η αναλογία των βραχυκέφαλων μειώθηκε και ο ρινικός δείκτης έγινε μικρότερος.Σύμφωνα με τον Ιβανόβσκυ, ‘‘το αναλλοίωτο των ανθρωπολγικών τύπων είναι ένας μύθος’’.Η μεταβολή της διατροφής και του κλίματος, η έκθεση σε υψηλότερες θερμοκρασίες και σε περισσότερη υγρασία οδηγούν αναντίρρητα σε μεταβολές ορισμένων σωματικών χαρακτηριστικών.Έτσι, ο πασίγνωστος Αμερικανός ανθρωπολόγος Φράντς Μπόας μπόρεσε να αποδείξει ότι το σχήμα κρανίου των μεταναστών στην Αμερική παρουσίασε μια αξιοσημείωτη μεταβολή.Συγκεκριμένα, οι απόγονοι των βραχυκέφαλων Εβραίων της Ανατολής έγιναν δολιχοκέφαλοι, ενώ οι απόγονοι των δολιχοκέφαλων Σικελών έγιναν βραχυκέφαλοι, δηλαδή το κρανίο τείνει να προσλάβει ένα σχήμα μεσαίων διαστάσεων.Αυτά τα αποτελέσματα είναι πολύ σημαντικά, επειδή έχουν να κάνουν με τη μεταβολή σωματικών χαρακτηριστικών που μπορεί να εξηγηθεί μόνο από εξωτερικές επιδράσεις πάνω στην αποκαλούμενη ‘‘κληρονομική καθαρότητα της φυλής’’.(...)